de stollingstijd is een meting van het intrinsieke vermogen van het bloed om fibrinogeen om te zetten in fibrine. Het is een empirische test, ongeacht hoe uitgevoerd, en om betrouwbaar te zijn vereist dat de test op veneus bloed onder strikt gecontroleerde omstandigheden wordt uitgevoerd. Een aanbevolen procedure wordt in detail beschreven.
de stollingstijd is verlengd bij hemofilie, hypoprotrombinemie, afibrinogenemie en heparinemie. Bij hemofilie is de stollingstijd theoretisch een maat voor de ernst van de ziekte, maar praktisch van beperkte waarde omdat de stollingstijd bij sommige patiënten binnen de normale grenzen kan liggen; het protrombine dat in de stolling van hemofiliebloed wordt geconsumeerd, is daarom een betere leidraad voor de diagnose. De stollingstijd bij hypoprotrombinemie is relatief weinig verlengd totdat een drastische vermindering optreedt. De test is daarom van geen waarde voor het vaststellen van een hemorragische aandoening bij hypoprotrombinemie. Bij afibrinogenemie is het bloed oncoaguleerbaar. Een kleine hoeveelheid fibrinogeen herstelt de stollingstijd tot normaal.
de aanwezigheid van heparine verhoogt de stollingstijd. De test is daarom nuttig bij het beheersen van de therapeutische werking van dit medicijn.Bij het maken van een overzicht van de literatuur over hemorragische ziekten ter voorbereiding van zijn monografie, was de hoofdauteur onder de indruk van de belangrijke en diverse bijdragen die Dr.George R. Minot aan dit gebied van de geneeskunde leverde. We voelen ons vereerd om deze studie bij te dragen aan de collectie van papers aangeboden als een passend eerbetoon aan Dr. Minot, die zo succesvol en productief wetenschap en klinische geneeskunde heeft gecombineerd.