CO-emissies in China: onzekerheden en implicaties van verbeterde energie-efficiëntie en emissiebeheersing

een bottom-up methodologie en een verbeterde database van emissiefactoren die de meest recente binnenlandse veldmetingen combineren, worden ontwikkeld om de emissies van antropogene CO uit China op nationaal en provinciaal niveau te schatten. De co-emissiefactoren voor belangrijke economische sectoren zijn tussen 2005 en 2009 in verschillende mate gedaald, als gevolg van verbeterde regelgeving inzake energie-efficiëntie en/of emissiebeheersing. De totale nationale CO-emissies worden voor 2005 geraamd op 173 Tg en zijn in de daaropvolgende jaren relatief stabiel gebleven, ondanks de snelle groei van het energieverbruik en de industriële productie. Terwijl Industrie-en transportbronnen de CO-emissies in het ontwikkelde Oosten en Noord-Centraal China domineerden, speelde de verbranding van woningen een veel grotere rol in de minder ontwikkelde westelijke provincies. De onzekerheden van de nationale Chinese CO-emissies worden gekwantificeerd aan de hand van Monte Carlo-simulaties van -20% tot +45% (95% betrouwbaarheidsinterval). Door een slecht begrip van emissiefactoren en activiteitsniveaus voor de verbranding van vaste brandstoffen worden de grootste onzekerheden vastgesteld voor emissies uit de residentiële sector. De trends van bottom-up-emissies zijn redelijk vergelijkbaar met satellietwaarnemingen van CO–kolommen en met grondwaarnemingen van CO2-CO-correlatiehellingen. De toename van de CO2-uitstoot ten opzichte van CO wijst erop dat China de afgelopen jaren de verbrandingsefficiëntie in zijn hele economie met succes heeft verbeterd, in overeenstemming met het nationale beleid ter verbetering van de energie-efficiëntie en met de controlecriteria voor luchtverontreinigende stoffen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.