Tło
Chidamid (CS055/Tucidinostat / Epidaza®) jest doustnym selektywnym inhibitorem HDAC podtypu. Eksploracyjne badanie kliniczne wykazało zachęcającą aktywność przeciwnowotworową chidamidu w skojarzeniu z eksemestanem u pacjentów z zaawansowanym rakiem piersi (ABC) z dodatnim receptorem hormonalnym (HR).
metody
to randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie obejmowało pacjentów po menopauzie z HR-dodatnim, HER2-ujemnym ABC, którzy nie wykazywali tamoksyfenu i (lub) niesteroidowego inhibitora aromatazy. Zakwalifikowani pacjenci zostali losowo przydzieleni (2:1) do dwóch grup (chidamid w dawce 30 mg dwa razy w tygodniu plus eksemestan w dawce 25 mg na dobę lub placebo w skojarzeniu z eksemestanem). Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia wolny od progresji choroby (PFS), oceniany przez badacza. Drugorzędowymi punktami końcowymi były całkowity czas przeżycia (OS), odsetek obiektywnych odpowiedzi (Orr), odsetek korzyści klinicznych (CBR) i bezpieczeństwo stosowania.
wyniki
365 pacjentów włączono do 22 ośrodków w Chinach, z czego 244 w grupie otrzymującej chidamid i 121 w grupie placebo. Mediana PFS wynosiła 7,4 miesiąca (95% przedział ufności , 5,5 do 9,2) dla chidamidu–eksemestanu i 3,8 miesiąca (95% CI, 3,7 do 5,5) dla placebo–eksemestanu (współczynnik ryzyka progresji choroby lub zgonu, 0,755; 95% CI, 0,582 do 0,978; p=0,0336). ORR wynosił 18,4% i 9,1% (P=0,026), a CBR 46,7% i 35,5% (P=0,034) odpowiednio w grupie chidamidu i w grupie placebo. Całkowity czas przeżycia nie był w momencie analizy dojrzały. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi stopnia 3. lub 4. w grupie otrzymującej chidamid były neutropenia (50,8% vs 2,5% w grupie placebo), trombocytopenia (27,5% vs 2,5%) i leukopenia (18,8% vs 2,5%). Ciężkie działania niepożądane wystąpiły u 51 (20,9%) pacjentów w grupie otrzymującej chidamid i u 7 (5,8%) pacjentów w grupie placebo. Nie odnotowano zgonów związanych z leczeniem.
wnioski
jest to pierwszy doustny inhibitor HDAC w połączeniu z eksemestanem w kluczowym badaniu klinicznym w celu wykazania korzyści z PFS i możliwego do opanowania działania niepożądanego u pacjentów z HR–dodatnim ABC, u których nastąpił postęp po wcześniejszym leczeniu endokrynologicznym.