liposomen als hulpmiddel om macrofaagfunctie
te manipuleren vanuit een evolutionair oogpunt zijn macrofagen oude cellen. Zij vormen de kern van het natuurlijke immuunsysteem en verschenen lang voordat de cellen samen het complexe immuunsysteem van de hogere gewervelde dieren vormen. Dientengevolge, tijdens de evolutie, verwerven zij functies zowel in natuurlijke immune reacties als in de regulatie van functies van vele niet-fagocytic cellen. De laatstgenoemde functies worden hoofdzakelijk bemiddeld door oplosbare molecules zoals cytokines en chemokines.
macrofagen zijn ook betrokken bij de’ homoiostase ‘ van het lichaam door het innemen en verteren van micro-organismen of niet-zelfdeeltjes en macromoleculen. De spijsvertering wordt op zijn beurt gemedieerd door hun lysosomale enzymen.
liposomen zijn kunstmatig bereide lipidenblaasjes, bestaande uit concentrische fosfolipide bilagen waarin waterige compartimenten worden ingesloten. Zij kunnen worden gebruikt om sterk hydropihilic molecules in waterige oplossingen, zoals clodronate, een niet-toxisch die bisfosfonaat worden opgelost in te kapselen, voor menselijke toepassing wordt ontwikkeld. Vrij opgelost clodronaat zal geen liposomale of Cellulaire fosfolipide membranen doorkruisen. Na de injectie worden liposomen, die in dit geval als Trojaanse paarden worden gebruikt, ingenomen en verteerd door macrofagen, gevolgd door intracellulaire afgifte en accumulatie van clodronaat. Bij een bepaalde intracellulaire concentratie veroorzaakt clodronaat apoptose van de macrofaag. Door deze benadering, d.w.z. door een dier met uitgeputte weefsels of organen te creëren, worden functionele aspecten van macrofagen ‘in vivo’ bestudeerd in veel samenwerkingsprojecten.
bovendien werden veelbelovende resultaten verkregen door toepassing van clodronaatliposomen voor de onderdrukking van de macrofaagactiviteit in verschillende modellen van auto-immuunziekten, transplantatie, neurologische aandoeningen en gentherapie.