obywatelstwo (od łacińskiego civis, citizen i civitas, civitatis, city)lub urbanistyka odnosi się do minimalnych wzorców zachowań społecznych, które pozwalają nam żyć razem. Uprzejmość rodzi się z relacji jednostki z jej miejscowością, narodem i państwem.
przykładem uprzejmości jest sposób, w jaki ludzie zachowują się i współistnieją w społeczeństwie. Opiera się na szacunku dla bliźniego, środowiska naturalnego i obiektów publicznych; dobre wykształcenie, urbanistyka i uprzejmość. Użycie terminu grzeczność powstało podczas rewolucji francuskiej i początkowo wiąże się z rzekomą sekularyzacją życia.
normy uprzejmości są różne w każdym kraju, chociaż większość z nich pełni tę samą funkcję-szanować się nawzajem, aby mieć przyjemne współistnienie. Na przykład sąsiedzi stale korzystają z usług i usług publicznych i stale się ze sobą widują, dlatego ważne jest, aby między nimi istniała dobra koegzystencja (tj.
można to rozumieć jako zdolność do życia w społeczeństwie, szanowania i uwzględniania innych osób wchodzących w jego skład, zgodnie ze standardami zachowania i edukacji, które różnią się w zależności od kultury danego kolektywu.
edukacja jest czasami postrzegana jako przesłanka, która pomaga obywatelom zawsze podejmować dobre decyzje i radzić sobie z demagogami, którzy ich oszukują. Roger Soder pisze, że w demokracji, w której wymagania dobrego obywatela są stawiane wszystkim, „tylko zwykłe szkoły mogą zapewnić wszystkim edukację, której potrzebują”
.