twee jaar na onze kerkfabriek stonden we voor onze eerste grote crisis. Twee oudsten verlieten de kerk, maar niet voordat ze een aantal ernstige beschuldigingen tegen mij als de pastor. Plotseling was onze jonge kerk in de duistere, donkere, woelige wateren van leiderschapsconflicten beland. Zoals u kunt verwachten, heeft het ontslag van deze twee oudsten geleid tot een reeks zeer moeilijke vergaderingen van de leden.
maar God was met ons. Er waren veel voorbeelden van zijn vriendelijkheid, maar één in het bijzonder valt op. Op de zondagochtend van wat voor mij de moeilijkste ledenvergadering zou zijn, zond God Rod en zijn vrouw Joy, die op vakantie waren in de omgeving, om onze kerk te bezoeken. Rod was een pastor en, net het jaar daarvoor, had door een verbazingwekkend vergelijkbare periode van conflict in zijn kerk gelopen. Twee ouderen vertrekken. Beschuldiging. Conflict. Rod ‘ s aanmoedigingen en wijsheid tijdens de week die volgde waren genade voor mij, een jonge pastor die gewoon worstelde om zijn hoofd boven water te houden in een zee van conflicten. Joy diende mijn gewonde vrouw.Onlangs had ik de gelegenheid om een pastor te adviseren die geconfronteerd werd met een leiderschapsconflict in zijn kerk, en ik werd eraan herinnerd hoe vaak kerken getroffen worden.
Leiderschapsconflict in de kerk is zwaar. Het is eng, desoriënterend, verwarrend en schadelijk. En elke kerk ervaart het. Jezus sprak van valse profeten die onder de discipelen zouden komen (Matt. 7:15–20). Evenzo waarschuwde Paulus de oudsten van Efeze dat wolven uit hun midden zouden opstaan en de kudde niet zouden sparen (hand.20:29-30). Het confronteren van dergelijke bedreigingen impliceert noodzakelijkerwijs conflicten.
dan zijn er de minder sinistere, maar nog steeds vaak destructieve meningsverschillen tussen Paul en Barnabas. Satan gebruikt deze om kerken te schaden. Pastors moeten waakzaam zijn om alles te doen wat ze kunnen om leiderschapsconflicten te vermijden, maar ze moeten ook verstandig reageren op leiderschapsconflicten wanneer het komt.
Terugkijkend, hier zijn negen lessen die ik nam uit de ervaring van onze kerk van conflict.
1. Predik Gods woord trouw.
als voorgangers is het onze belangrijkste verantwoordelijkheid om het woord te prediken (2 Tim. 4:2). Maar in het midden van de controverse kunnen we gemakkelijk worden afgeleid en prekvoorbereiding op de achtergrond zetten. Een van de eerste vragen die een oudere pastor mij stelde toen hij hoorde dat ik geconfronteerd werd met conflict in de kerk was “hoe zijn uw preken?”Hij wilde dat ik de valkuil vermeed waar veel pastors in vallen en denken dat ze een excuus hebben om zich niet voor te bereiden.Broeders, de strijd zal onze emoties beïnvloeden en dat zal soms de voorbereiding van de preek bemoeilijken. Maar ons volk moet nog steeds Gods Woord horen. Ons volk moet ook de stem van een trouwe onderherder horen, vooral als andere stemmen om hun aandacht vragen.
tenslotte moeten pastors zelf tijd doorbrengen met God door Zijn Woord. David versterkte zich in den Heere, toen zijn eigen mannen spraken van steniging, nadat hun vrouwen en kinderen door de Amalekieten gevangen waren genomen (1 Sam. 30:6). Elke week geeft onze prekvoorbereiding ons de mogelijkheid om hetzelfde te doen.
2. Bid vurig.In leiderschapsconflicten is de strijd bijna altijd persoonlijk. Pastors worden gedwongen om menselijke tegenstanders te confronteren wanneer de gezondheid van de kerk op het spel staat.
maar uiteindelijk moeten we niet vergeten dat Satan aan het werk is in elk geval van kerkconflict. Hij wil dat het conflict de kerk verdeelt. Hij wil dat leden van de kerk gewond en gedesillusioneerd raken. Indien mogelijk wil hij de naam van Christus in de gemeenschap onteren.
en hier is het ding. Satan is zoveel slimmer en sterker dan wij. Toen hij de Heer verzocht Petrus te ziften (Lucas 22:31), twijfelde Satan er niet aan of hij wel of niet succesvol zou zijn. Hij had alleen toestemming nodig. Geconfronteerd met zo ‘ n vijand, is het onze verantwoordelijkheid als herders onszelf te vernederen in gebed en Jezus, de grote Herder van de schapen, te vragen (Hebr. 13: 20), om voor zijn volk te vechten.
3. Hou van je Volk.In conflict komen subtiele insinuaties, vage beschuldigingen en zelfs openlijke leugens samen om kerkleden te presenteren met een carnavalsspiegel van hun voorganger.
Hoe kunnen ze de waar van de onwaar scheiden? Pastors, het is onze verantwoordelijkheid om zo goed van onze mensen te houden dat ze ons echt kennen. Als we ons als een patroon van bediening verstoppen in onze studies en weigeren om te communiceren met andere leden van de kerk, zullen ze ons niet kennen en dus niet toegerust zijn om laster te herkennen als er conflicten komen.
hoe moeten we van ons volk houden? Op honderd manieren. Maar één weg van liefde is essentieel—gastvrijheid. Ouderen moeten gastvrij zijn (1 Tim. 3:2). Gastvrijheid is een prachtig middel van discipelschap, maar het bereidt ons volk ook voor op conflicten. Door van onze mensen te houden en hen uit te nodigen in onze huizen, zodat ze ons echt kunnen kennen, rusten we hen uit om de carnavalsspiegel vervormingen te herkennen voor wat ze zijn.
4. Mediteer op Matteüs 5 en Romeinen 12.Tijdens het conflict van onze kerk werd ik enorm geholpen door te mediteren op Matteüs 5 en Romeinen 12. Deze twee hoofdstukken bevatten gekke commando ‘ s zoals “Heb je vijanden lief” en “wreek jezelf nooit.”Kortom, ze bevatten Gods wijsheid over hoe je je moet verhouden tot anderen—zelfs tot degenen die ons tegenwerken.Satan gebruikt leiderschapsconflicten om facties in de kerk aan te wakkeren. Pastors vallen vaak in de val van het vocaal verdedigen van zichzelf en zelfs het lanceren van tegenaanvallen tegen de oppositie. Ze roepen mensen op voor hun zaak en eisen hun rechten. Hoewel dit gerechtvaardigd lijkt, is het eindresultaat bijna altijd meer strijd en meer verwarring. Mensen worden gedwongen te kiezen tussen de pastor en de oppositie—een moeilijke keuze als beide partijen actief zondigen.Maar als we Gods wijsheid omarmen door onze vijanden lief te hebben, geduldig te lijden en onszelf nooit te wreken, dan zal ons volk een duidelijke keuze hebben tussen degenen die Gods Woord volgen, zelfs als het persoonlijk kostbaar is, en degenen die dat niet zijn.
5. Denk eraan: je bent een slecht persoon.
in een leiderschapsconflict maakt de oppositie vaak vage beschuldigingen tegen een pastor. Bij gebrek aan een rokend pistool zoals overspel of verduistering, richten ze zich op zaken als trots, ongeduld of woede, met het argument dat de pastor ongeschikt is voor bediening.
ondertussen is de basisboodschap die pastors horen: “You’ re a very bad person.”Deze publieke beschuldigingen kwetsen ook onze vrouwen en families.Hoewel we moeten erkennen dat we worstelen met trots, woede en ongeduld—is er geen pastor?we voelen ons nog steeds oneerlijk beoordeeld. In het vlees is onze verleiding om in natura te reageren. We willen onszelf verdedigen en onze eigen kritiek uiten. Maar het evangelie bevrijdt ons om de andere wang toe te keren (Matt. 5:39).Broeder pastors, onze basisboodschap is dat we zo slecht zijn dat de Zoon van God naar de aarde moest komen en aan een kruis moest sterven vanwege onze zonde. In onszelf zijn we slechte mensen die wanhopig de genade van God nodig hebben. Leiderschapsconflict en de beschuldigingen die er vaak bij horen geven ons de gelegenheid om nederig onze fouten te erkennen en om gebeden van ons volk te vragen.Dit wil niet zeggen dat we ons nooit hoeven te verdedigen tegen schandalige leugens en beschuldigingen; Satan is immers de aanklager van de broeders (Openb.12:10). Ik denk ook niet dat we verstandig zijn om zonden op te biechten die we niet hebben begaan. Ik wil gewoon benadrukken hoe moeilijk het is om een gemeente te overtuigen dat de pastor is opgezwollen van trots als hij nederig erkent zijn fouten en tekortkomingen. Eerlijke nederigheid ontwapent menig persoonlijke aanval en geeft ons volk een voorbeeld dat het volgen waard is.
6. Omarm lijden.Paulus moedigde Timoteüs aan om “in het lijden te delen als een goede soldaat van Christus Jezus” (2 Tim. 2:3). Dat is goed advies, want er is veel lijden in pastorale bediening. Vooral leiderschapsconflicten zijn pijnlijk. Het is moeilijk om tijdens een ledenvergadering te zitten en te luisteren naar vervormde of oneerlijke representaties van je karakter.
op deze momenten kan het verleidelijk zijn om toe te geven aan mopperen en klagen. Maar we moeten niet vergeten dat dit ons werk is. Door ons te roepen om zijn onder-herders te zijn, heeft God ons geroepen om te lijden. Een deel van onze taak als herders is om gebeten te worden door wolven zodat de schapen dat niet zijn. Door Gods genade, kan onze bereidheid om door de oppositie te worden gekauwd zonder te stoppen of zondig te reageren het middel zijn dat God gebruikt om de kerk te behoeden voor verdeeldheid en misschien zelfs vernietiging.
7. Gooi het draaiboek niet weg.In hun boek “Redeeming Church Conflicts” waarschuwen Kara Barthel en David Edling: “One of the biggest mistakes people make in church conflict is to fail to trust Scripture.”
Conflict stuurt de kerk vaak in een vlaag. Als bepaalde leden in paniek raken, staan andere sterke leiders in de Congregatie op en nemen het heft in eigen handen. Ze organiseren ontmoetingen met beide partijen en bepalen zelf wie de schuld heeft. Het resultaat is meer wanorde en verdeeldheid.
Wat is er gebeurd? Ze zijn het draaiboek vergeten.”Ze vergaten Gods instructies voor het omgaan met conflicten in de kerk. God heeft ons kerkelijke discipline gegeven om ons door de troebele wateren van conflict in de kerk te leiden. Het is vooral belangrijk voor de kerk om de kerkelijke discipline te volgen wanneer het conflict een oudere betreft.
er is in dit artikel geen ruimte om in te gaan op de leer van de Bijbel over kerkelijke discipline. Maar het is van vitaal belang dat zowel wij als onze kerken toegewijd zijn aan het beoefenen van bijbelse discipline. Nogmaals, de duivel is slimmer dan wij. Als we Gods leiding over het oplossen van conflicten in de kerk opgeven, zullen we onbewust die van Satan volgen.
8. Geef snel vergeving.Het is waar dat Satan de hele kerk wil schaden. Maar pastoor, Satan heeft het vooral op jou gemunt. Hij weet dat je pijn hebt en hij weet het gemak waarmee bitterheid wortel schiet in het menselijk hart. Het kan zo verleidelijk zijn om pijnlijke interacties met tegenstanders te herbeleven en ze mentaal aan te kleden, dingen te zeggen die je graag had gezegd. Satan is blij om ons te overladen met zulke verbeeldingen.Maar terwijl wraakzuchtige gedachten zoet smaken in onze monden, maken ze onze magen snel bitter. Als we verbitterd worden, zondigen we en verleiden we God om zijn hand van zegening uit onze bediening te verwijderen. Wat moeten we doen? We moeten vergeven-vrij en volledig – net zoals God ons vergeven heeft (EF. 4:32).Zelfs als onze tegenstanders nooit hun fouten erkennen en zelfs als ze weigeren zich te bekeren of zich te verzoenen, kunnen we nog steeds vergeven. God heeft ons veel meer vergeven dan we ooit iemand anders zullen moeten vergeven. We kunnen onze vijanden aan God toevertrouwen, ze voorzichtig corrigeren en bidden voor hun berouw (2 Tim. 2:25).
zelfs als we uiteindelijk de Congregatie moeten leiden om haar gezag te gebruiken om onbekeerde tegenstanders uit het lidmaatschap van de kerk te verwijderen, kunnen we dat doen zonder vijandigheid. Kerkelijke discipline moet altijd gedaan worden in liefde en met tranen. Kortom, bitterheid maakt slaven, maar evangelie-vergeving bevrijdt. En als we vergeven, ontdekken we, zoals Corrie Ten Boom deed, dat vergeven is om een gevangene vrij te laten en te ontdekken dat jij de gevangene was.
9. Wees dankbaar.
het is niet natuurlijk om dankbaar te zijn als we conflicten doorstaan. Maar dat komt omdat we de neiging hebben om ons te richten op Tijdelijk lijden in plaats van het voorrecht om te dienen als onder-herders van Koning Jezus.
broeders, we verdienen geen gemakkelijke bedieningen. We verdienen de hel.Maar in wonderbaarlijke liefde heeft God ons door het evangelie met genade ontvangen. We zijn verlost—en bovendien hebben we het voorrecht gehad om de Heer te dienen als pastors.In 2 Korintiërs beschrijft Paulus herhaaldelijk het lijden dat Hij onderging toen hij diende als dienaar van het evangelie. Neem wat tijd en lees door 2 Korintiërs 4:7-12, 6:1-10, en 11:16-33. Verbluffend lijden.
en toch, luister naar het perspectief van de apostel in 2 Korintiërs 4:1: “Daarom, het hebben van deze bediening door de barmhartigheid van God, verliezen we de moed niet.Brothers, we ‘re not pastors because we’ re worthy. We zijn pastors omdat God barmhartig is. In Christus, alles wat we ooit van God ontvangen is barmhartigheid. Zelfs de desoriënterende, deprimerende en donkere seizoenen van dienstbetoon zijn genade. Het licht en de kortstondige verdrukkingen produceren in ons “een eeuwig gewicht van heerlijkheid boven alle vergelijking” (2 Kor. 4: 17) – en we hebben alle reden om dankbaar te zijn.
conclusie
leiderschap conflict in de kerk is moeilijk. Er is geen twijfel. Maar als pastors kunnen we ons verheugen in de realiteit dat Gods genade en wijsheid genoeg zijn om ons te ondersteunen. We kunnen verdragen omdat we weten dat we te zijner tijd zullen oogsten, als we niet opgeven (Gal. 6:9).Mijn eigen kerk heeft de laatste anderhalf jaar Gods genade ervaren. Ik kan niet zeggen dat we volledig hersteld zijn, maar ik kan zeggen dat God aardig voor ons is geweest. Hij heeft ons erdoor gebracht. Hij heeft onze kerk nieuwe oudsten gegeven die trouw de kudde Herderen. Hij blijft onze jonge kerk onderhouden en onderhouden, en hij blijft ons dat te allen tijde leren. Hij is genoeg.