in 2013 omvatte 147 hectare uitgestrekte greens en statige gebouwen de Churchill Valley Country Club (CVCC), ooit een titaan van de industrie in de Pittsburgh regio sinds haar oprichting in 1931. CVCC tweede na Oakmont Country club, en in zijn hoogtijdagen, haar lidmaatschap overschaduwde de 1.000 mark, en vaak gehost golftoernooien, bruiloften, diploma-uitreikingen, en andere evenementen.
nu, 3 jaar na de sluiting, zitten de fragiele overblijfselen van de vervallen structuur en overlopende koers stoïcijns, een spookachtige herinnering aan een bruisend epicentrum dat bloeide in Pittsburgh ‘ s East side, genesteld mooi tussen Penn Hills en Churchill.
terwijl ik door de begroeide greens liep, die vrijwel onherkenbaar waren, zie ik kuddes herten door het hoge gras ruisen, de gekraakte betonnen karretjes die ooit zoveel samenbrachten, dienen nu als loopbruggen voor sportieve koppels, avontuurlijke hondenwandelaars en jagers. De huidige eigenaren van het pand, Zokaites properties, laten jagen op het terrein, een veel ander verhaal dan een 300-yard drive.
de Heuvelrug is op zijn best intimiderend, omdat hij niet weet wat er uit de borstel zal komen. Ik kan het niet helpen, maar ik voel me een beetje bedroefd en verbaasd dat iets zo prachtig, iets met zo ‘ n rijke geschiedenis en positieve impact op de Gemeenschap het slachtoffer zou kunnen worden van een economische neergang. De tegenstellingen zijn eindeloos, en de ironie schrijnend. Een speeltuin voor de welgestelden, kon niet langer zijn rekeningen betalen, niet in staat om gelijke tred te houden met hogere belastingen en een dalende snelheid van lidmaatschapsvernieuwing.
de oorspronkelijke leden waren stervende, en er werd niemand nieuw aangemeld. Het systeem werd archaïsch, in de laatste jaren teleurstellende klanten met mislukte diensten en Faciliteiten, het schrijven was op de muur. Ik doorzag het veld op weg naar het hoofdgebouw, deed denken aan een scène uit “Braveheart”, als vingertoppen borstelde de velden van graan licht, het was vredig tragisch.
als ik liep naar de infrastructuur die ooit het clubhuis was, alles wat ik zie is gebroken glas. Een zee van gebroken glas. Mijn ogen bewegen hemelwaarts om graffiti, eenzame stoelen, computers en andere artefacten door de ramen te zien gooien. Het is dystopisch in alle opzichten. Ik kijk naar rechts en zie een verlaten SUV, onheilspellend. Ik wilde niet te lang op de oceaan lijken.hoe langer je staart, hoe meer beweging je ziet.
ik ga achterom om een man te zien wandelen met zijn hond op de parkeerplaats, en overwoekerde tennisbanen. Ik zie de verzenddeuren waar voedsel werd afgeleverd, een zwembad, afgevoerd en kraken. Ik gluur door een verbrijzelde deur, en maak mijn weg door grand ball room, maar niet voordat ik zift door waterovergoten Tapijt, gebroken bureaus,en spuitbussen verf. Ik ging, elke stap harder dan de volgende, als mijn voeten gleed in het vacuüm vochtige Tapijt. Het is angstaanjagend stil, maar ik blijf zoeken.
de bar is verminkt, een dode vogel zit op de vloer, en graffiti is overal. Het voelde alsof ik door de titanic liep, zo groot in volume, zo majestueus. Ik kon de herinneringen voelen. Een vader en dochter hebben hun eerste dans, een aanstaande moeder viert een nieuwe aanwinst.
alles gebeurde hier, en nu zie ik een vaag koppel zitten op de parkeerplaats duidelijk op het punt om iets te doen wat ik niet bedoeld was om getuige te zijn. Ik vind een oude score kaart, Een regels boek, en club richtlijnen. Het “waardevolle” spul is geveild, maar alles is er nog steeds, de lege hoop van de geschiedenis ging over in het niets.
in de afgelopen jaren heeft de ontwikkelaar geprobeerd om te verhelpen wat te doen met de ruimte. Het werd het meest recent gebruikt als filmset voor Vin Diesel ‘ s “The Last Witch Hunter”, een passend verhaal gezien de sombere ondertonen rond het gebied. Van residentiële ontwikkelingen tot boorlocaties, en zelfs revitalisatieprojecten, alles is mislukt, uiteindelijk wordt gehangen in bureaucratische bureaucratie, en hebzucht, die lijken te gaan hand-in-hand tegenwoordig. Dus, voor nu, CVCC zit in het vagevuur, wordt opgeëist door de elementen en geeft ruimte aan haar uiteindelijke ondergang.