een getrouwde vrouw in Engeland heeft geen wettelijk bestaan: haar wezen wordt geabsorbeerd in dat van haar man. Jaren van scheiding van desertie kunnen deze positie niet veranderen….Zij heeft geen bezittingen, tenzij door speciale regeling; haar eigendom is zijn property….An Engelse vrouw kan geen testament maken. Ze kan kinderen of verwanten hebben die ze ernstig zou willen ten goede komen; – ze kan worden gescheiden van haar man, die kan leven met een minnares; maakt niet uit: de wet geeft hem wat ze heeft, en geen wil die ze kan maken zou geldig zijn….Als een Engelse vrouw zich schuldig maakt aan ontrouw, kan haar man van haar scheiden om opnieuw te trouwen, maar ze kan niet van haar man scheiden…hoe losbandig hij ook mag zijn…Als haar man een echtscheiding aanvraagt, mag zij zich in eerste instantie niet verdedigen…Ze wordt niet vertegenwoordigd door advocaat, noch toegestaan om te worden beschouwd als een partij in de zaak tussen hem en haar vermeende minnaar, voor schade.”
een Engelse vrouw kan wettelijk geen aanspraak maken op haar eigen inkomen. Of het nu gaat om loon voor handarbeid, of om betaling voor intellectuele inspanning, of ze nu aardappelen wiet, of een school houdt, haar salaris is van de man; en hij zou een tweede betaling kunnen afdwingen, en de eerste als ongeldig behandelen, indien betaald aan de vrouw zonder zijn toestemming. Ze kan niet vervolgen voor een laster. Haar man moet vervolgen; en in geval van vijandschap en scheiding, is ze natuurlijk zonder remedie. Ze kan geen huurovereenkomst ondertekenen, of verantwoordelijk zaken doen….. Als haar man heeft hij recht op alles wat van haar is; als zijn vrouw heeft zij geen recht op iets dat van hem is….De huwelijksceremonie is een burgerlijke band voor hem – en een onverbrekelijk sacrament voor haar; en de rechten van wederzijds eigendom die die ceremonie onwetend verondersteld wordt te verlenen, worden voor hem absoluut gemaakt, en ongeldig voor haar….
de club-ligstoelen glimlachen in minachting. ‘Waar gaat al die onrust over? Vrouwenrechten en vrouwenrechten?- poeh, poeh; onzin; Bloomerisme; Amerikanisme! zoiets kunnen we niet hebben in Engeland. Vrouwen moeten zich onderwerpen; zij die dat niet doen, zijn slechte vrouwen-vertrouw erop: alle slechte vrouwen’….Zelfs nu zeggen vrienden tegen mij: – ‘ waarom schrijven? waarom worstelen? het is de wet! Je zult geen goed doen.’Maar als iedereen de moed zou verslappen met die twijfel, zou er nooit iets bereikt worden in deze wereld. Zoveel zal ik doen, hoe vrouw ik ook ben. Ik zal noteren, in het Frans, Duits, Engels en Italiaans, wat de wet voor vrouwen was in Engeland, in het jaar van de beschaving en het christendom 1855, en het 16e jaar van de regering van een vrouwelijke soeverein!In 1839 nam het Parlement de Custody of Children Act aan en in 1857 de Marriage and Divorce Act. Verdere hervormingscampagnes resulteerden in de Marriage Women ‘ s Property Act van 1870.