de League of Struggle for Negro Rights (LSNR) was de belangrijkste burgerrechtenorganisatie van de American Communist Party (CP) tijdens de vroege tot midden jaren 1930. B. D. Amis was de eerste secretaris-generaal van de LSNR, gevolgd door Harry Haywood. In 1934 werd Langston Hughes benoemd tot erevoorzitter en diende in die hoedanigheid tot de organisatie in 1936 werd ontbonden.De LSNR werkte ogenschijnlijk mee aan de realisatie van de radicale resolutie van de Communistische Internationale over de Negervraag uit 1928, die pleitte voor herverdeling van land in het zuiden en voor het recht van Afro-Amerikanen op zelfbeschikking door de oprichting van een soevereine natiestaat in de zwarte gordel. In de praktijk richtte de LSNR zich echter minder op het theoretische recht op zelfbeschikking en meer op het Militant agiteren voor sociale en burgerlijke gelijkheid via haar krant The Liberator, en via directe actieprotesten tegen lynchen, huurdersuitzettingen, Jim Crow segregatie, juridische frames waaronder de beruchte Scottsboro verkrachtingszaken en andere manifestaties van raciale onrechtvaardigheid. Als gevolg van de sektarische aard van de Amerikaanse CP in de vroege jaren 1930, de LSNR voerde een controversiële vete met mainstream burgerrechten organisaties zoals de NAACP en Urban League, die het gebrandmerkt “Negro misleaders,” hoewel op lokaal niveau lsnr takken toonden meer bereidheid om deel te nemen aan coalitiepolitiek.Ondanks haar felle oproepen voor raciale gerechtigheid, ontwikkelde de LSNR nooit een massa die volgde buiten de kringen van de Communistische Partij. Nationaal lidmaatschap piekte op ongeveer 10.000 in het midden van de jaren 1930; ondertussen, lokale takken buiten de kerngebieden van CP sterkte vaak vervaagd zo snel als ze ontstonden. De beperkte oproep van de LSNR weerspiegelde zowel de algemene scepsis van de Afro-Amerikanen ten opzichte van de Communistische Partij, en in het bijzonder het idee van de partij van een aparte zwarte natie, evenals de eigen jurisdictionele ambiguïteit van de LSNR te midden van de vele andere CP gesponsorde organisaties vechten voor raciale rechtvaardigheid, waaronder de International Labor Defense, de Trade Union Unity League, en de Unemployed Councils. In 1936, toen de Communistische Partij haar “Volksfront” periode binnenging, besloot de partijleiding de LSNR te ontbinden en haar middelen te gebruiken om het Nationaal Negrocongres op te bouwen, een opmerkelijke coalitie van ongelijksoortige burgerrechten-en arbeidsorganisaties onder een verenigd programma van liberale hervormingen. De NNC hield zijn eerste Nationale Conventie in februari 1936 en zou dienen als het primaire vehikel van de CP voor burgerrechtenactivisme totdat de anticommunistische druk dwong om te ontbinden in 1947.