vandaag leerde ik een belangrijke les over woede. In een andere post schreef ik over wat er met me gebeurde toen woede en woede mijn gedachten overnamen.
op dat moment gebruikte ik mijn woede om uit te halen naar de mensen die me boos maakten. Bovendien veranderde ik die woede naar binnen in een diepe zelfhaat.
uiteindelijk werd de druk zo groot dat mijn geest instortte. Daarna ging mijn geest blijkbaar op een kleine pauze. Er was een tijd dat ik me voelde alsof ik in la La land was.”Na een paar maanden rust, dacht ik dat ik volledig genezen was.
en toen gebeurde er iets in het weekend dat me hielp te begrijpen dat ik wat extra werk te doen had. Ik moest een dieper begrip van woede ontwikkelen. In het bijzonder moest ik mijn eigen woede accepteren.
toen ik opgroeide, was ik altijd erg emotioneel. In feite is bijna elke beschamende, betreurenswaardige, vernederende, pijnlijke en ongelukkige ervaring die ik ooit heb gehad, het gevolg geweest van het verlies van de controle op een of andere manier.
ik leerde niet hoe ik enige mate van redelijke controle over mijn emoties kon hebben totdat ik begon te mediteren. Voor mij hebben meditatie en mindfulness mijn leven gered. Meditatie kalmeerde mijn geest, en de mindfulness technieken die ik leerde hielpen me om controle te krijgen over mijn emoties.
in 2016, direct nadat ik door stress in het ziekenhuis was opgenomen, begon ik zwaar te mediteren. Na een tijdje liep ik rond in permanente zen-modus. Gedurende deze tijd, zou ik niets me laten storen. In die tijd was woede de vijand. Ik dacht ten onrechte dat woede een ongewenste emotie was.Ik was geschokt toen ik ontdekte dat mijn man in deze tijd van zen zijn affaire met een collega had geëscaleerd. Toen ik de affaire ontdekte, een deel van de reden dat ik zo boos was is omdat de affaire plaatsvond in een tijd dat de dingen kalm en vredig waren tijdens mijn huwelijk.Ik stel me voor dat mijn man mij schilderde als een hysterisch, overdreven emotioneel wezen. En, om heel eerlijk te zijn, er waren momenten tijdens mijn huwelijk dat ik een emotioneel wrak was.
als ik nog steeds het emotionele beest was dat ik was toen we voor het eerst trouwden, is er een deel van mij dat kan hebben begrepen hoe zoiets had kunnen gebeuren. Ik zou het zeker niet leuk gevonden hebben. Maar een affaire tijdens een moeilijke tijd in een huwelijk is niet ondenkbaar. Het feit dat de affaire plaatsvond tijdens een periode van rust tijdens ons huwelijk voedde mijn woede.
toen ik erachter kwam over de affaire, werd al mijn rust en kalmte, en zen-achtige benadering van het leven, vrij snel opzij gezet. In plaats daarvan ontplofte ik. En ik bleef exploderen tot ik uiteindelijk een zenuwinzinking kreeg.
deze ervaring leerde me iets belangrijks over woede. Het gaat nergens heen. Het neemt gewoon een andere vorm aan. Als je geen manier vindt om het te verwerken, is er het potentieel dat het naar buiten zal komen op manieren die je niet begrijpt en niet kunt controleren. Ik heb die les op de harde manier geleerd.
een soortgelijk patroon ontvouwde zich onlangs.
ik had een paar weken geleden een sollicitatiegesprek gehad. Aan het einde van de interviews was ik er bijna zeker van dat ik een aanbod zou ontvangen. Mijn CV en achtergrond waren perfect afgestemd op de functie positie. En, mijn interviews gingen zeer goed. Op vrijdag heb ik echter geleerd dat ik de baan niet heb gekregen.
een paar dagen later ontdekte ik wat informatie die me deed concluderen dat de reden dat ik de baan niet kreeg niets te maken had met mijn achtergrond, CV of interviews. Ik ontdekte dat een van de interviewers bevriend was met een voormalige mannelijke collega van mij.
deze voormalige mannelijke collega heeft mij ooit enkele suggestieve opmerkingen gemaakt tijdens een zakenreis buiten de stad. Toen zijn “suggestieve” taal en acties niet uitmondden in een liaison, haalde hij professioneel uit naar mij. Hij haalt me al meer dan tien jaar uit. Als een vrouwelijke advocaat in een industrie zwaar gedomineerd door mannen, is zijn stem een stuk groter en luider dan de mijne.Toen ik ontdekte dat deze man verbonden was met deze meest recente potentiële werkgever, wist ik dat hij opnieuw een kans van mij had weggenomen. Op dat moment was ik meer dan een beetje boos. Ik was kwaad.
maar weet je wat? Deze keer voelde ik dat mijn woede gerechtvaardigd was. Ik stond mezelf toe om een “bepaalde manier” te voelen over het feit dat deze man nog eens had ingegrepen in een poging om mijn carrière te ruïneren. Ik erkende de woede en stond mezelf toe het te voelen.Het verschil tussen de woede die ik nu voel, en de woede die ik voelde na de affaire, is dat ik nu de woede kan zien aankomen. Ik zie het en ik voel het. En ik weet ook dat het negeren ervan geen oplossing is. Woede gaat niet weg simpelweg omdat je het negeert.
deze keer wist ik beter dan rond te zitten en te wentelen in woede. In plaats daarvan besloot ik mijn woede te kanaliseren naar iets positiefs en productiefs voor mij en mijn leven. Deze keer motiveerde de woede me.
op dat moment realiseerde ik me dat niet alle woede hetzelfde is. Soms kan woede dienen als de vonk die nodig is om je te helpen de noodzakelijke veranderingen in je leven te maken.