490?-585?Flavius Magnus Aurelius Cassiodorus werd geboren in Scylletium, Bruttium, in het Koninkrijk van de Ostrogoten (in het huidige Italië) rond 490. Cassiodorus was een staatsman, historicus en monnik en wordt gecrediteerd met het redden van de Romeinse cultuur van dreigende barbarij.Cassiodorus werd geboren als zoon van een gouverneur tijdens de periode van de Ostrogotische koningen in Italië. Hij diende als leerling van zijn vader tot hij zelf staatsman werd. In 507 werd hij benoemd tot quaestor, gevolgd door een benoeming tot consul in 514. In 526 werd hij hoofd van de overheidsdienst. Hij bereikte zijn laatste politieke positie in 533 toen hij werd gekozen als praetoriaans prefect. Als staatsman onder de Ostrogoten was Cassiodorus geïnteresseerd in openbaar onderwijs en het ontwikkelen van een goede infrastructuur om het te ondersteunen. Hij was relatief succesvol in deze onderneming en de praktijken van het oude onderwijs bleven overleven onder barbaarse Heerschappij. Tijdens zijn ambtsperiode had Cassiodorus een relatief rustige carrière die niet voorafschaduwde welke grote impact hij op de geschiedenis zou hebben. Zijn ijver voor openbaar onderwijs en zijn verlangen om het te behouden zou de focus van zijn leven blijven. Pas toen hij in 540 met pensioen ging, begon hij serieus aan het belangrijkste werk van zijn leven.Nadat Cassiodorus met pensioen was gegaan, werd hij monnik en stichtte het klooster Vivarium. Het belangrijkste doel van het klooster was om de Romeinse cultuur levend te houden en te bestendigen door de eeuwen heen. Hoewel Cassiodorus noch een groot schrijver noch geleerde was, gaf hij de aanzet tot het behoud en de reproductie van culturele teksten uit Rome. Cassiodorus verzamelde alle soorten manuscripten en instrueerde zijn monniken om deze werken te transcriberen. Het is opmerkelijk dat ze niet alleen christelijke teksten kopieerden, maar ook werken die als heidens werden beschouwd. Deze praktijk was belangrijk omdat het anderen beïnvloedde om hetzelfde te doen, waardoor veel van de oude werken werden bewaard die zonder dit proces niet zouden zijn gered. Deze praktijk werd in de komende eeuwen gebruikt als model voor andere kloosters. De betekenis hiervan kan niet worden overschat, omdat, als een dergelijke praktijk niet was ondernomen, veel van de wijsheid en filosofie van de oudheid verloren zou zijn gegaan in het uiteenvallende Romeinse Rijk.
de eigenlijke werken van Cassiodorus vallen in twee verschillende categorieën. Hij schreef uitgebreid over historische en Politieke onderwerpen, waaronder samenvattingen van zijn edicten toen hij in functie was. Hij schreef ook teksten over theologie, zoals De anima, waarin hij het leven na de dood en de ziel bespreekt. Zijn meest invloedrijke tekst, vertaald als Instituten van goddelijke en seculiere literatuur, werd geschreven voor zijn monniken en lijkt te zijn bedoeld als een gids voor het leren. Het eerste deel behandelt de studie van de Schrift, terwijl het tweede een encyclopedie is. Het laatste deel werd veel gelezen tijdens de Middeleeuwen en gaf een overzicht van de vrije kunsten. Het formaat van dit boek diende ook als gids voor encyclopedische werken voor vele eeuwen.Door zijn verlangen naar openbaar onderwijs redde Cassiodorus effectief een groot deel van de cultuur van Rome van het totale verlies. Door zijn eigen geschriften en de verplichte geschriften van zijn monniken, hielp hij anderen beïnvloeden om hetzelfde te doen. Cassiodorus zou zeker blij zijn met het resultaat van zijn arbeid, die een veel ingrijpender impact had dan zelfs hij zich had kunnen voorstellen.
JAMES J. HOFFMANN