uitgegeven op 14 augustus 2020
Circus Trees Delusions
na meer dan drie scherp gefocuste jaren van schrijven, optreden en het betalen van hun contributie met schijnbaar eindeloze ondersteuning voor andere artiesten, brengen het Marlborough, MA slowcore/shoegaze trio Circus Trees hun debuutalbum uit, een zeldzaam album dat zowel de som van de delen als iets representatiefs is van zoveel meer. In een vacuüm, “Delusions” is een opvallende verzameling van krachtige, gerichte, emotioneel aangrijpende nummers die hun zacht-luide dynamiek balanceren met een bekwaam oor en scherpe nadruk op viscerale impact. Maar kijk naar de randgebieden en je zult zoveel vinden van wat we allemaal moeten ondersteunen over onafhankelijke muziek en, verder, de rol van familie in de ontwikkeling van artiesten.
het is gemakkelijk om te kijken naar de leeftijden van de McCarthy sisters die Circusbomen vormen – en inderdaad is het uniek om te zien dat drie tieners zo volwassen muziek maken – en al je tijd besteden aan het prijzen van dat individuele aspect. Op conceptueel niveau is Circusbomen echter een indrukwekkende demonstratie van hoe een sterke ruggegraat van de familie de bloei van creatief vertrouwen en output kan faciliteren. Delusions is zowel een statement als een hoogtepunt, een album waar de inhoud en het verhaal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, een razend indrukwekkende collectie waarvan de kwaliteiten erop wijzen dat ze de ruimte en kracht krijgen en zich ontwikkelen zonder een vleugje remming.
de eerste single van het album “Wasted Air” laat de groei zien die de afgelopen drie jaar heeft plaatsgevonden. “Wasted Air “beweegt zich af van de sludgy trudge van hun vroege composities met een soort wanhopige directheid, een behendige combinatie van vroege-2000′ s emo stylings, post-hardcore agressie en beklijvende vocale hooks. Ondanks het feit dat ze hun voeten vierkant in de shoegaze wereld hebben geplant, is er geen van de bescheidenheid die typisch wordt toegeschreven aan de vocalisten van dat genre; Finola McCarthy is uit haar versterkers gestapt op wanen en heeft enige onzekerheid achtergelaten die in haar stem op eerder materiaal zou kunnen zijn gebleven. Wat een verschil zelfs maar een jaar maakt. Ze klinkt als een geheel nieuwe frontvrouw op deze plaat; de kracht en helderheid van haar stem hebben een dramatische stap in de voorhoede gezet. Zelfs op zo ‘ n jonge leeftijd is ze een vrouw die weet wat ze wil zeggen, en nu weet ze precies hoe ze het moet zeggen. Het vermogen om een luide en gutturale muzikale performance uit te voeren stond nooit ter discussie bij Circusbomen, maar Finola ‘ s vastberaden en zelfverzekerde performance is een rode draad die het allemaal met elkaar verbindt.
Dit is niet bedoeld om de rollen van de overgebleven twee zussen te verminderen. Het drumwerk van Giuliana McCarthy dat bij tijd en wijle een achterbank nam voor de AMP aanval van de eerste opnames heeft een veel belangrijkere rol gekregen, zowel in termen van haar vermogen om te begrijpen wanneer niet te overplay en aan te vullen wat er om haar heen gebeurt, evenals de frequentie waarmee ze fungeert als de essentiële voorwaartse aandrijving voor songs. Edmee McCarthy is van de toetsen naar fulltime bas gegaan, en de impact op de lage kant is onmiskenbaar – haar aanwezigheid op waanideeën is in veel opzichten het belangrijkste onderdeel in de verheffing van deze plaat boven alles wat de band eerder heeft uitgebracht.
bij een band als Circusbomen bestaat de neiging om de leeftijd van de artiesten of andere randelementen te vermijden. Het kan opportunistisch aanvoelen om hiervan te profiteren, en je maakt je zorgen dat het suggereert dat de muziek niet op zichzelf kan staan zonder het verhaal. Dit is een zeldzaam voorbeeld waar alles essentieel is, en elk deel van het verhaal verbindt op een zinvolle manier. Zou Delusions nog steeds een geweldig album zijn als het geschreven werd door twintigers? Zou Delusions nog steeds een geweldig album zijn als het door mannen werd geschreven? (Als we maar in een wereld leefden waar zulke vragen nooit werden gesteld…) eerlijk gezegd, ja, dat zou het. Het is een klap in de darmen, een traan in het oog, een knobbel in de keel, een inspiratie in het hart, en die gevoelens kunnen niet verzonnen worden. Dit album heeft waarde in elke zin van het woord. Maar om zijn wortels te negeren is om te negeren wat die wortels voor zo velen aan het luisterende einde vertegenwoordigen. Het feit dat dit album is geschreven door tieners doet ertoe. Dat het geschreven is door tienermeisjes is belangrijk. Dat de oprichting ervan werd vergemakkelijkt door een gezinseenheid die de gebruikelijke verwachtingen voor ouderlijke en broer / zus ondersteuning zaken ver overstijgt. Dat deze jeugdige band het belang begrijpt van het ondersteunen van andere artiesten in hun lokale scene en daarbuiten. Dat oudere bands als Caspian Circusbomen hebben gezien en geïnspireerd zijn om ze te steunen op welke manier ze ook in staat zijn, is belangrijk. Het doet er allemaal toe, en het doet er het meest toe omdat het album zo goed is. De kwaliteit moet dienen als een inspiratie voor elke tiener, elk meisje, elke familie, elke kunstenaar.
we leven in een donkere, cynische, onzekere, verontrustende wereld die schijnbaar vol zit met mensen die proberen anderen tegen te houden. Je kunt stellen dat er weinig dingen zijn die we nu meer nodig hebben dan bands als Circus Trees. We hebben iets nodig om ons goed over te voelen, verdomme, en het is moeilijk voor te stellen iets makkelijker om je goed over te voelen dan deze band. Ga naar buiten, steun, voel je goed, voel je verdrietig, voel je saamhorigheid, voel iets. Neem het dan mee, geef het aan anderen, en zet de wereld recht, één lied per keer.
David Zeidler
Jong tijdvak PR