I. inleiding
met de term chronopotentiometrie wordt een elektrochemische techniek bedoeld waarbij een gecontroleerde stroom, meestal een constante stroom, tussen twee elektroden wordt veroorzaakt; de potentiaal van een elektrode wordt als functie van de tijd gemeten ten opzichte van een geschikte referentieelektrode. De oplossing is gewoonlijk, maar niet noodzakelijk, niet gestireld en bevat een overmaat van een ondersteunend elektrolyt zodat diffusie het belangrijkste mechanisme van massatransport is. Deze techniek onderscheidt zich van de coulometrische analyse van constante stroom en coulometrische titrimetrie 1 doordat de stroom in de chronopotentiometrie voldoende groot is dat de stroomefficiëntie voor de reductie van de betrokken soort gewoonlijk binnen enkele seconden onder de 100% daalt. Het onderscheidt zich van de galvanostatica, een constante-stroomtechniek die nuttig is voor de bepaling van heterogene elektronoverdrachtssnelheden (2,3), in die zin dat het chronopotentiometrische potentiaal-tijdspoor enkele honderden millivolts overspant, terwijl het galvanostatisch potentiaal-tijdspoor minder dan tien millivolts van het evenwichtspotentiaal strekt.