Jezus zei: “Zet uw zwaard terug op zijn plaats … want allen die het zwaard trekken zullen door het zwaard sterven” . En opnieuw, ” maar ik zeg u, verzet U niet tegen een boosdoener. Maar als iemand slaat u op de rechter Wang, draai de andere ook”. De profeet uit het Oude Testament zei: “zij zullen hun zwaarden in ploegscharen slaan en hun speren in snoeihaken”, een profetie die vervuld is waar de mensen de weg van Christus en zijn geest serieus nemen. En de weg van Christus is het best te vinden in zijn eigen woorden.In Lukas hoofdstuk zes lezen we: “maar ik zeg u dat Luister, heb uw vijanden lief, doe goed aan hen die u haten, zegen hen die u vervloeken, bid voor hen die u misbruiken. En als iemand jou op de wang slaat, offer dan de andere op.en als iemand jouw mantel wegneemt, houd dan ook je hemd niet terug. Geeft aan een iegelijk, die van u smeekt; en indien iemand uw goederen wegneemt, vraagt er niet meer om. Doe anderen aan zoals je zou willen dat ze jou aandoen. Als je van hen houdt die van je houden, wat is dat dan voor dank aan jou? Want zelfs zondaars doen hetzelfde. Als je leent aan degenen van wie je hoopt te ontvangen, wat krediet is dat voor u? Zelfs zondaars lenen aan zondaars…. Maar heb uw vijanden lief, doe goed, en Leen, verwacht niets terug. Jullie zullen een geweldige beloning krijgen en jullie zullen kinderen van de Allerhoogste zijn.en hij is goed voor de ondankbare en de verdorvenen. Wees genadig, zoals uw Vader barmhartig is.”In Johannes 18: 36 zegt Jezus: “mijn koninkrijk komt niet uit deze wereld. Als mijn koninkrijk van deze wereld was, zouden mijn volgelingen vechten om te voorkomen dat ik aan de Joden zou worden overgedragen”. Opnieuw in Matteüs 5:9 En Jezus zeide: Zalig zijn de vredestichters; want zij zullen kinderen Gods genoemd worden.
deze passages dienen als referentiekader voor de bespreking van nonresistentie en pacifisme. De discussie die volgt neemt als basis de expliciete leringen van het Nieuwe Testament in plaats van de stiltes. Er zijn mensen die vanuit de stilte argumenteren—dat omdat Jezus de centuriaan niet uitdrukkelijk veroordeelde omdat hij een soldaat was, daaruit volgt dat militaire deelname juist is voor de christen. Door dezelfde logica zou men kunnen pleiten voor de praktijk van slavernij, een houding die eerder in de Amerikaanse geschiedenis werd genomen. Maar de expliciete leringen van het Nieuwe Testament introduceren een principe van liefde, een praktijk van respect voor de uiteindelijke waarde van ieder individu, die, wanneer gevolgd, deelname aan zowel slavernij als oorlog antithetisch maakt.Het probleem van de christen en de oorlog is niet een probleem dat kan worden bekeken vanuit het perspectief van de verantwoordelijkheid voor zijn of haar natie. We zijn nu een wereldwijde gemeenschap waarin we geconfronteerd worden met de vraag wat geweld de hele mensheid aandoet. De toename van de bevolking, de problemen van een adequate voedselproductie en-distributie, het voldoen aan de basisbehoeften van het leven hebben geweld tot een manier van leven gemaakt. Christenen moeten antwoorden hebben als ze geconfronteerd worden met problemen van nieuwe dimensies in hun relatie met andere mensen over de hele wereld.Bovendien lijkt het, wanneer men de kwestie bekijkt vanuit het standpunt van onze verantwoordelijkheid jegens onze eigen natie, onmogelijk dat er in een nucleair Tijdperk met een wereldgemeenschap zoiets zou kunnen bestaan als een “rechtvaardige oorlog”. De argumenten voor een rechtvaardige oorlog in de geschiedenis lijken heel irrelevant in een tijdperk van moderne, gemechaniseerde en nucleaire oorlogvoering. Maar theologisch gezien moet de christen ook de Betekenis onder ogen zien van de bijbelse bevestiging: “zoals hij is, zo bent u in de wereld,” of opnieuw de woorden van Jezus: “zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u” . Het is onze taak om aan God het goede nieuws van de verzoening te verkondigen en door hem aan elkaar.
Minderheidsbeweging?Als Christenen zijn we hier niet om een ethiek voor de samenleving of de staat te verschaffen, maar om een ethiek voor de discipelen van Jezus Christus duidelijk te definiëren.
In het Amerikaanse regeringsstelsel is het moeilijk om deze houding te begrijpen. We werken met de mythe van het zijn van een christelijke natie, en we proberen te interpreteren voor de samenleving een ethiek die we kunnen zegenen als Christenen. We hebben een nieuw bewustzijn nodig van het pluralisme van het Nieuwe Testament, dat de cruciale kwestie het verschil is tussen de kerk en de wereld, en dat de kerk opereert “binnen de volmaaktheid van Christus”, terwijl de wereld buiten de volmaaktheid of wil van Christus opereert. Christenen beïnvloeden de staat ten goede door christelijke ethiek en integriteit, maar ze stellen kerk en staat niet gelijk. Alleen een in?diepgaand begrip van deze kwestie kan ons redden van een culturele en een burgerlijke religie. Als iemand die gelooft in nieuwtestamentische nonresistance, of nieuwtestamentische pacifisme, is het voor mij belangrijk dat deze houding duidelijk wordt geïnterpreteerd als een evangelische en bijbelse houding, niet als de houding van humanistisch of moralistisch pacifisme. Theologisch begint deze positie met de realiteit en prioriteit van het lidmaatschap van het koninkrijk van Christus. Dit betekent leven volgens de weg van liefde, een geest van broederschap en eerbied voor het leven. Hoewel broederschap een belangrijk concept is, heeft het lidmaatschap van het Koninkrijk de eerste prioriteit in het niet-verzet van het Nieuwe Testament.De kwestie van de houding van de christen ten opzichte van oorlog wordt het best bekeken door te beginnen met het Nieuwe Testament, met Jezus Christus. Dit is om te bevestigen dat Jezus Christus de volledige betekenis van Gods wil voor ons bracht. Door het hele Oude Testament heen had God nog iets te zeggen over zichzelf, over de wil van God voor de mensheid, en we zien dit volledig in Jezus Christus. Men kan talrijke incidenten in het Oude Testament vinden waar Israël als het volk van God betrokken was bij oorlog, de zegen van God genoot in overwinning en een nederlaag ervoer toen uit gunst met God. Maar een studie van de context maakt duidelijk dat God de Israëlieten ontmoette waar zij waren, en aan mensen die hun stamgoden aanbaden liet zien dat Jahweh, de God van Israël, de ware God was en is. Dit wil niet zeggen dat de volledige openbaring van de wil van Jahweh toen aanwezig was. Integendeel, we zien dat er vooruitgang is in deze openbaring. Door het hele Oude Testament heen had God altijd iets meer te zeggen – tot aan het Nieuwe Testament. We lezen, “maar toen de volheid van de tijd gekomen was, zond God Zijn Zoon voort” , en dat “in deze laatste dagen tot ons gesproken heeft door een zoon, die hij tot erfgenaam van alle dingen benoemd heeft”, dat is, degene in wie het geheel zijn hoogtepunt bereikt. In Jezus ‘ woorden,” denk niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten af te schaffen; ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze te vervullen ” – dat wil zeggen, om het vol betekenis te vullen.Met dit perspectief moeten we erkennen dat vrede een holistisch concept is. Vrede is niet alleen de afwezigheid van oorlog. Het is veel meer-het is positieve, actieve vredestichting. Het Hebreeuwse woord shalom bevat daarin het idee van heelheid of soliditeit.Om te bevestigen dat iemand lid is van het koninkrijk van Christus betekent nu dat loyaliteit aan Christus en zijn koninkrijk elke andere loyaliteit overstijgt. Deze houding gaat verder dan nationalisme en roept ons op om ons in de eerste plaats te identificeren met onze mede discipelen, van welke natie dan ook, als we Christus samen dienen. Dit is geen standpunt dat van de wereld mag worden verwacht noch van de regering als zodanig mag worden gevraagd. De christen respecteert heersers zoals God hen verordende, om ” de onschuldigen te beschermen en de boosdoener te straffen.”De christen kan de regering alleen maar aanmoedigen om de regering te zijn en de kerk de kerk te laten zijn. We vragen de regering om seculier te zijn en de kerk vrij te laten om haar werk in de samenleving te doen. De kerk verrijkt de maatschappij door de vele dingen die zij haar brengt, en in haar respect voor het bestuur onderwerpt zij zich niet aan een bepaalde sociale orde, maar is trouw aan haar ene Heer.Goed gelezen, romeinen 13 vertelt ons dat God beschikt over politieke instellingen voor het ordenen van de samenleving: maar omdat God beschikt over de bevoegdheden blijft hij boven hen. In dat licht zal ons antwoord bij vele gelegenheden zijn dat wij als christenen “God moeten gehoorzamen in plaats van de mensen” (handelingen 5:29). We kunnen niet aannemen dat, aangezien God de regering verordent, we altijd God gehoorzamen in onze gehoorzaamheid daaraan. Wij mogen geen wetsovertreders zijn, want Paulus zegt dat de autoriteiten “het zwaard niet tevergeefs dragen” (Rom. 13:4). Maar we kunnen ook niet ongehoorzaam zijn aan een goddelijke wet om een tegengestelde wet van de regering te gehoorzamen. De passage in romeinen 13 roept ons om “onderworpen” te zijn aan de machten, maar het gebruikt niet de term “gehoorzaam”.”Onze ultieme trouw is aan de God die Naties verordent om te functioneren voor orde in de samenleving. Elke serieuze poging om de kwestie van de deelname van een christen aan de oorlog op te lossen hangt in belangrijke mate af van deze kwestie.
een wereldwijde gemeenschap
worstelen met het probleem van de oorlog is geen op zichzelf staande kwestie, maar heeft te maken met de problemen van de gehele menselijke gemeenschap, waaronder ras, armoede, gelijke kansen en de vrijheid voor personen om individueel te zijn. Om deze zaak eerlijk onder ogen te zien moeten we kijken naar de grotere kwestie van de zonde. Zoals Samuel Shoemaker heeft gezegd, ” Je hoeft niet te wachten op een oorlog om te kijken naar het probleem van het kwaad, oorlog is gewoon het probleem van het kwaad geschreven groot.”
nauw verbonden met het voorgaande is het feit dat oorlog vaak is gericht op de bescherming van goederen. Als christenen zullen we het recht van de regering respecteren om de oorlog te verklaren om haar eigen grondgebied te beschermen. Maar de christen die een gewetensbezwaarde is voor deelname aan de oorlog moet consequent zijn met betrekking tot zijn of haar eigen houding ten opzichte van materiële dingen. De christen moet de leer van Jezus serieus nemen in de Bergrede dat persoonlijkheid waardevoller is dan materiële goederen en dat we geen leven opofferen voor goederen . Dit betekent dat als christenen onder een regering die ons in staat stelt om rijk te worden we niet van de regering kunnen vragen om het leven van mensen op te offeren om onze goederen te beschermen. De christelijke houding ten opzichte van materiële bezittingen is niet die van een wettelijk recht, maar die van verantwoordelijkheid, van een morele verplichting om de dingen die hij heeft verworven te gebruiken om anderen te helpen.In onze samenleving is een andere vraag die we ons moeten stellen: Wat zijn de richtlijnen voor christenen die deelnemen aan de regering? In een poging om consistent te zijn met de zojuist genoemde premisse, lijkt het erop dat christenen in politieke posities mogen dienen zolang ze niet proberen om een staatskerk te creëren. Het is onze verantwoordelijkheid als christenen om de regering op te roepen seculier te zijn en de Vrijheid van christenen te respecteren om trouw te zijn aan hun eigen koning. Christenen zullen helpen uitleggen aan anderen die politieke macht hebben waarom de christen voortdurend moet zeggen: “Caesar is geen heer; Jezus Christus is Heer.”Christenen zouden dus alleen op regeringsniveau moeten dienen waar ze eerlijk de functies van hun ambt kunnen vervullen zonder hun trouw aan Jezus Christus als Heer in gevaar te brengen. Zij zouden niet moeten overwegen posities te bekleden waar zij niet zowel de verplichtingen van het ambt kunnen vervullen als consistent kunnen blijven met hun lidmaatschap van het koninkrijk van Christus. Om hun verplichtingen na te komen en hun toewijding aan Christus te schenden zou verkeerd zijn. Evenzo zou het verkeerd zijn om naar hun overtuigingen te leven en de functies van hun ambt niet te vervullen ten opzichte van de maatschappij die het ambt schept. De christen in een politieke positie dient het doel van effectief bestuur net als een seculier persoon, maar de christen is een getuige van de hogere waarden van Jezus Christus. Christenen zouden nooit een krachtige overheidspositie moeten gebruiken als een middel om de doelen van Christus voor de mensheid te bereiken. Voor de christen is het verlangen om te “heersen” altijd verkeerd; onze houding is er een van dienen. Dit bewustzijn zal ons weerhouden van de strijd om de macht, een strijd die Malcolm Muggeridge “een pornografie van de wil” heeft genoemd.”
iemand die deze stelling aanvaardt-dat het niet – verzet van het Nieuwe Testament de aanspraak van Christus op zijn discipelen is als een uitdrukking van de realiteit van zijn koninkrijk-zal ook andere evangelische premissen van trouw aan Christus volgen. Bijvoorbeeld, kan men deelnemen aan oorlog en het leven nemen van een persoon voor wie Christus stierf als onze fundamentele missie als Christenen is om die persoon te winnen om een broeder of zuster te worden in de Heer? Of, aangezien het koninkrijk van God Globaal is en elk nationaal, raciaal en cultureel onderscheid overstijgt, kunnen christenen, wanneer hun land in oorlog is met een ander land, deelnemen in de wetenschap dat zij daardoor in oorlog kunnen zijn met personen die beweren dezelfde Heer te aanbidden en te volgen?Om terug te gaan naar de vroege kerk zelf, volgens verschillende geschiedenisschrijvers, was er in de kerk een aanzienlijk percentage dat conflict en alles wat oorlog voortbracht afzwoer. Het enige waar christenen mee gewapend waren was liefde. E. Stanley Jones schreef dat we tijdens de eerste jaren van de kerkgeschiedenis tevergeefs zoeken naar christelijke mensen die zich bezighouden met oorlogvoering. Hij stelt dat christenen geen soldaten zijn geworden. Als ze in het leger zaten toen ze zich bekeerden, namen ze ontslag. Jones beschrijft de vroege gelovigen als te zeggen, ” we zullen onze kracht om te lijden tegen je vermogen om lijden toe te brengen, we zullen je uitputten door onze geest, door zielskracht tegen fysieke kracht, door de tweede mijl te gaan, door de andere wang toe te keren,” totdat Rome eindelijk stopte met het martelen van christenen. Dat perspectief op de geschiedenis onderstreept de nadruk van het Nieuwe Testament dat we niet met geweld maar met liefde uitgaan; we proberen van onze wereld een begripvolle gemeenschap te maken.
deze minachting voor militaire dienstbaarheid bleef gelden tot de periode van Marcus Aurelius, keizer van Rome tot ongeveer 180 na Christus. Na Constantijn ‘ s tijd, die vanuit ons perspectief een “gevallen kerk” instelde waarvan iedereen gedwongen werd lid te zijn, waren er veel “christelijke” soldaten.In onze tijd bracht Martin Luther King Jr. een synthese in de Amerikaanse scene. Het was niet nieuw in termen van wat hij benadrukte uit het Nieuwe Testament, maar omdat hij leende uit Gandhi ‘ s filosofie. Hij creëerde een nieuwe synthese door de geweldloosheid van het Nieuwe Testament te versterken met Gandhi ‘ s strategie van geweldloos verzet en deze toe te passen op de negentiende?eeuw liberale idee van ” het koninkrijk van God in Amerika.”Wat King deed was de samenleving confronteren met deze nieuwe dimensie, en het schudde het land tot zijn wortels.King ‘ s filosofie wordt uitgedrukt in vijf punten: (1) Geweldloos Verzet is geen methode voor lafaards. Er is meer kracht nodig om voor liefde te staan dan om terug te slaan. (2) een dergelijk verzet is niet bedoeld om de tegenstander te verslaan of te vernederen, maar om vriendschap en begrip te winnen. (3) de aanval is gericht tegen krachten van het kwaad in plaats van tegen de mensen die het kwaad doen. (4) Geweldloos Verzet is de bereidheid om lijden te accepteren zonder vergelding, om slagen van de tegenstander te accepteren zonder terug te slaan. (5) Deze weerstand vermijdt niet alleen uitwendige fysieke kracht, maar ook inwendig geweld van de geest.John Howard Yoder benadrukt in zijn belangrijke geschriften over het pacifisme dat het kruis een verschil heeft gemaakt. Christus is in de wereld gekomen om alle mensen te verlossen en heeft gehandeld in het belang van elke persoon op de aardbol. We kunnen niet iemand doden voor wie hij stierf en hem of haar beroven van het voorrecht om de volheid van het leven te kennen die Jezus Christus biedt. Dit roept ons op om een pacifistisch standpunt niet met een negatieve, maar met een positieve houding uit te drukken. De onze is om een actieve penetratie in de samenleving te zijn met de verlossende liefde van God. Boven alles willen we dat onze medemensen onze broeders in Christus worden. Toen Jezus verklaarde dat het eerste gebod is om God lief te hebben en dat het tweede precies hetzelfde is (om je naaste lief te hebben als jezelf), vroeg hij dat we op het leven van onze naaste datgene brengen wat we het belangrijkst vinden in onze eigen relatie met God.Vanuit een evangelisch perspectief kan worden gezegd dat waar een christen deelneemt aan de oorlog, hij afstand heeft gedaan van zijn verantwoordelijkheid voor de grotere roeping van missies en evangelisatie. De manier voor christenen om de wereld te veranderen is door de liefde van Christus en het goede nieuws van het evangelie te delen in plaats van te denken dat we anti-God bewegingen met geweld kunnen stoppen. Jezus maakte dit punt uiteindelijk in de Hof van Getsemane en op het kruis van Golgotha. Als Christenen is ons antwoord op het geweld in de wereld simpelweg dat we niet hoeven te leven; we kunnen sterven. Dit is het ultieme getuigenis van ons geloof in het koninkrijk van Christus en de opstanding. Het is diezelfde overtuiging die vele mensen heeft gemotiveerd om naar onbekende of gewelddadige gebieden van de wereld te gaan, waaruit ze misschien nooit meer zullen terugkeren.
een kwestie van gehoorzaamheid
een andere evangelische premisse die leidt tot een niet-resistente visie is dat we Christus ‘ woord in de Schrift als definitief beschouwen. Nadat gezegd is dat het Nieuwe Testament een culminatie is van Gods wil die in Christus bekend is, volgt daaruit dat zijn woord definitief is. Hij corrigeert het begrip van de oude” oog om oog, tand om tand ” houding. God gaf die positie om geweld te beperken, dat wil zeggen, alleen oog om oog. Maar nu verklaart hij dat we onze vijanden moeten liefhebben. Hij vertelt ons dat we beter zullen zijn voor de liefhebbers. We zullen betere mensen zijn, betere buren, betere vrienden als we leven door liefde. In antwoord op de vraag of dit in onze samenleving zal werken, toonde hij ons dat we niet hoeven te leven; we kunnen sterven. Door te sterven Kunnen we soms meer doen voor het verrijken van de wereld dan we zouden hebben gedaan door te leven. We kunnen de vraag van de oorlog niet beantwoorden op basis van de vraag of iemand al dan niet moet lijden. Natuurlijk doen ze dat, hoe dan ook. De vraag is, welk soort lijden zullen we kiezen-dat opgelegd door oorlog of het lijden dat komt door liefde?
wanneer troepen oprukken om een bruggenhoofd te veroveren, doen ze dat met het bewuste plan dat ze duizenden mannen zullen offeren. Wat als de Christelijke kerk in de wereld zou komen met dezelfde overtuiging? Wat als we een bewust plan hadden om te volgen, ook al zou het veel levens kunnen kosten? Hoewel er conditioneringsfactoren aan deze vergelijking ten grondslag liggen, lijkt het erop dat voordat de Christelijke kerk het geven van het leven van zoveel van haar mensen in militaire betrokkenheid rechtvaardigt, zij zou moeten kijken naar de grotere zonde van het niet bereid zijn om levens van welgesteld gemak op te offeren voor de zaak van de opbouw van het koninkrijk van Christus.Jezus zegt: “hef je zwaard op,” en de geschiedenis heeft bewezen dat oorlogszuchtige Naties omkomen. Als mensen geweld gebruiken, lijden ze onder de gevolgen. Dit wordt gezien in het beeld dat Amerika vandaag in de wereld creëert. We worden niet langer gezien als een vriendelijk, gracieus Volk. We worden bekeken in termen van macht. We hebben een patroon vastgesteld van het gebruik van geweld om de problemen van de wereld te beantwoorden.
Wiens Burger?Als christenen beschouwen wij het lidmaatschap van het koninkrijk van Christus als onze primaire trouw. Zo ‘ n visie is nog fundamenteler voor het Nieuwe Testament dan het principe van liefde. Jezus zelf zei dat hij kwam om een ander koninkrijk te introduceren. Zijn geest is er een van liefde, maar zijn platform van werking is trouw aan een andere Heer, een autoriteit gescheiden van elke aardse macht. Deze premisse, die zegt dat onze primaire trouw aan het Koninkrijk der hemelen is, onderstreept het feit dat we in de eerste plaats alleen aan Jezus Christus en zijn mandaat antwoorden.
dit geldt voor elke cultuur of natie waarin een christen leeft. Een gelovige zal proberen om een goede burger te zijn, maar met het besef dat er veel geldige bijdragen christenen kunnen maken voor het welzijn van hun medeburgers als ze geven van zichzelf op een positieve manier. Dit mag niet over het hoofd worden gezien door degenen die impliceren dat als iemand niet deelneemt aan militaire actie hij of zij niet bijdraagt aan de natie. We dragen een ethische verantwoordelijkheid om aan te tonen dat de positie van gewetensbezwaren tegen oorlog niet iets is dat je tijdens een oorlog “aanzet”, alsof dit de manier is om meerdere jaren militaire dienst te vermijden. Geweldloosheid is een totale manier van leven. Het betekent dat we onszelf in dienst geven aan anderen. We moeten geen status opbouwen als mensen die zichzelf geven aan een materialistische machtsstrijd.Sommige lezers kunnen zich afvragen of Augsburger niet begrijpt dat God oorlog gebruikte in het Oude Testament en het zegende? Het antwoord is eenvoudig ja, dit wordt goed begrepen, maar geïnterpreteerd in relatie tot de” zich ontvouwende openbaring ” waarin God de mensen naar hogere niveaus van begrip van zijn wil bewoog. Ik zeg dit met een diepe overtuiging in de volledige inspiratie van de Schrift. Er zijn geen tegenstrijdigheden van betekenis in de Bijbel. Maar ik ben er ook van overtuigd dat de Bijbel geen plat boek is. Het is eerder een zich ontvouwende openbaring van Gods wil in Jezus Christus. God gebruikt niet langer een natie om zijn doel te bereiken, maar gebruikt eerder de gemeenschap van gelovigen, de kerk van de herboren. In plaats van een natie te gebruiken, heeft Jezus Christus ons de grote opdracht gegeven om in de hele wereld te gaan en discipelen van alle naties te maken. Dit is onze missie: mensen discipelen om lid te worden van het koninkrijk van Christus, niet helpen om deelname aan oorlog te rechtvaardigen. David Ben Gurion ’s vraag confronteert de Christelijke kerk nog steeds:” wanneer gaan jullie christenen beginnen te werken voor de vrede?”
de liefde die fundamenteel is voor de relaties van de christen met anderen is zowel een volitionele als emotionele liefde. Dit betekent dat wij als Christenen de weg moeten vinden om bruggen van begrip te bouwen. Een probleem waar we mee te maken hebben is om de loop van de liefde te onderscheiden. Een ander probleem is hoe je die liefde kunt uitdrukken. Het gaat hier zeker om meer dan alleen maar praten over de problemen. Veel jongeren hebben zich door middel van alternatieve diensten ingezet voor de bevordering van broederschap, vrede en begrip door middel van rehabilitatie en hulp aan de lijdenden. Niet-onderdrukkers zijn niet zomaar demonstranten.Dienstbaarheid in de liefde moet een onderdeel worden van onze hele levensfilosofie. Onze keuze van roeping en onze andere betrokkenheid zou een uitdrukking en uitbreiding van de liefde van Jezus Christus moeten zijn. Het openen van je leven voor een ander maakt de kwestie van vrede onontkoombaar. In plaats van te wachten op een catastrofe, zouden we onze wereld moeten doordringen met daden van liefde om haar kwalen te helpen verlichten.Als Christenen geloven we in de oneindige waarde van elk menselijk leven. Zoals Kant zei, moeten we Ieder mens behandelen als een doel in zichzelf, niet als een middel om een doel te bereiken. We verzetten ons dus tegen elke vorm van revolutionaire tactiek die mensen opoffert omwille van doelen. In plaats daarvan geloven we vanuit ons christelijk perspectief dat verslechtering optreedt wanneer mensen een loop van geweld volgen als antwoord op de kwalen van de wereld. Geloven in de heiligheid van het menselijk leven, kunnen we nergens bij betrokken zijn, of het nu sociale onrechtvaardigheid, geweld, oorlog of armoede is, die iemands kansen op een volledig leven onderbreekt.Zich in ultieme trouw aan Jezus Christus binden betekent een geweten worden voor de maatschappij, waar die maatschappij opereert onder het niveau van de wil van God. Als leden van het Koninkrijk der hemelen is gehoorzaamheid aan Christus het basisaspect van onze benadering van de kwestie van de oorlog. Het verhaal van de barmhartige Samaritaan belicht wat het betekent om lid te zijn van het Koninkrijk der hemelen. Het interessante in dit verslag is dat het iedereen veroordeelt.
het verhaal van de barmhartige Samaritaan spreekt de priester en de Leviet aan als kerkmannen, en toont vervolgens aan dat deze mensen weliswaar konden zitten en praten over kwesties, maar dat zij, als het om concrete ervaringen ging, niet over de weg konden lopen om een man te helpen die was beroofd en geslagen. Een van de trieste feiten over ons leven als kerk in de Amerikaanse samenleving is dat we vaak kunnen praten over het houden van de mensheid in het algemeen, maar niets doen over het houden van individuen. We kunnen van mensen aan de andere kant van de oceaan houden en niet over de straat lopen om iemand in nood te helpen. De werkelijke consistentie van ons verzet tegen oorlog heeft te maken met meer dan alleen maar tegen oorlog zijn.Er zijn ten minste drie andere opvattingen van de moderne christelijke kerk over oorlog. Een daarvan is dat oorlog de minste van twee kwaden is, en we kunnen het niet vermijden als een optie. Een ander is dat we ons tot oorlog wenden als laatste redmiddel. En een ander is dat de christen in staat moet zijn om verder te gaan dan haat en te doden in liefde. Maar vanuit mijn perspectief wordt de kwestie niet door een van deze beantwoord, eerder moet het worden geconfronteerd door het volk van God op basis van het karakter van zijn koninkrijk.