Charles Griffes, gedicht
van Matthew Mugmon
geschreven voor het concert New York Avant-Garde, uitgevoerd op 3 oktober 2013 in Carnegie Hall.Griffes geboren op 17 september 1884 in Elmira, NY; overleden op 8 april 1920 in New York gedicht gecomponeerd in 1918; première op 16 november 1919 door de New York Symphony Society onder Walter Damrosch met Georges Barrère op fluit
geschatte uitvoeringstijd: 10 minuten
instrumenten: 2 Franse hoorns, percussie, harp, strijkers en solo-fluit
Charles Griffes past ongemakkelijk binnen het gebruikelijke verhaal van de ontwikkeling van de Amerikaanse muziek in het begin van de 20e eeuw. Griffes werd geboren in Elmira, NY en studeerde piano en compositie in Duitsland—een typisch pad voor aspirant-Amerikaanse muzikanten van zijn generatie. Maar zijn interesse in Aziatische en Keltische culturen—te zien in stukken als 5 Poems of Ancient China and Japan (1917) en 3 Poems of Fiona Macleod (1918)—voorspelde de exotische impulsen van ultramoderne mensen als Henry Cowell. En zijn delicate, briljante orkestratie verbond hem met Franse trends, die Amerikaanse componisten in de jaren 1920 zouden boeien.
Griffes ‘gedicht is een fluitconcerto met één beweging dat Claude Debussy’ s Prelude op de middag van een Faun als referentiepunt suggereert. Het initiële opstijgende gerommel in de snaren zet de scène voor de fluit en genereert het grootste deel van het melodieuze materiaal van het stuk. De fluit komt binnen met een versie van dit openingsmotief en smeedt dan een ritmisch en harmonisch onduidelijke koers. De ritmische energie van het instrument EBT en stroomt, en de snaren onderbreken zijn beweging periodiek. Ongeveer halverwege het stuk, een passage voor echoën Franse hoorns signaleert een overgang van dit wazige, rapsodische gedeelte naar een met duidelijker ritmische profielen. String tremolo ‘ s en een korte, koortsachtige fluitsolo luiden een levendige volksdans in, op een gegeven moment stralend begeleid door tamboerijnen. De dance episode culmineert in een briljante afdalende passage als het openingsmateriaal terugkeert, ditmaal met een solo altviool die een nieuwe prominente rol speelt.Griffes was 35 toen de New York Symphony Society voor het eerst zijn gedicht presenteerde met fluitist Georges Barrère. De New York Tribune noemde het een ” compositie van veel gratie en verscheidenheid van expressie, rijk aan melodieuze ideeën en geschreven met een ongewoon gevoel, zowel voor het solo-instrument als voor het orkest. Als Amerikanen kunnen maar continueren om zodanig werken te produceren, dan zal snel in rust worden alle gesprek van onbeantwoorde native componist ingestellen. Griffes stierf een paar maanden later en liet aan zijn opvolgers de taak over om de voorspelling van de Tribune voor de Amerikaanse muziek te realiseren.Matthew Mugmon is universitair docent musicologie aan de Universiteit van Arizona. In 2013 promoveerde hij aan de Harvard-Universiteit.