Prof. Bentires-Alj en team werkten met een muismodel voor borstkanker. Ze begonnen met het bestuderen van hoe verschillend de oorspronkelijke tumoren waren van metastatische tumoren door het beoordelen van specifieke genactiviteit.
de onderzoekers merken op dat bij gemetastaseerde tumoren een type receptor genaamd “glucocorticoïdereceptoren” zeer actief was. Deze receptoren binden aan stresshormonen, waaronder cortisol.
ook stelde het team vast dat muizen met metastasen hogere concentraties cortisol en een ander stresshormoon, corticosteron, hadden dan knaagdieren waarbij de kanker nog niet was uitgezaaid.
de onderzoekers merkten ook op dat wanneer deze stresshormonen in hoge mate aanwezig zijn, zij glucocorticoïdereceptoren activeren. Dit, verklaren ze, triggers kankercellen ‘ verspreiding en ondersteunt hun diversificatie.
Bovendien, Prof. Bentires-Alj en collega ‘ s zagen dat glucocorticoid receptoren ook interageren met synthetische derivaten van cortisol — bijvoorbeeld dexamethason — die artsen gebruiken als ontstekingsremmers om enkele bijwerkingen van chemotherapie aan te pakken.
deze interactie lijkt echter van invloed te zijn op sommige chemotherapeutische middelen, waardoor de effecten ervan worden geneutraliseerd. Dit gebeurt bijvoorbeeld met het chemotherapiemiddel paclitaxel; het wordt minder effectief in aanwezigheid van dexamethason.Op basis van deze resultaten adviseren de wetenschappers artsen om voorzichtigheid te betrachten bij het voorschrijven van glucocorticoïdhormonen voor de behandeling van borstkanker, voor het geval ze meer kwaad dan goed doen.
Prof. Bentires-Alj en team leggen ook uit dat op dezelfde manier remming van glucocorticoïdereceptoren een nuttige nieuwe aanpak zou kunnen zijn bij de behandeling van borstkanker. “Tumorheterogeniteit is een serieuze hindernis voor therapie”, legt Prof. Bentires-Alj uit.
“deze bevindingen benadrukken het belang van stressmanagement bij patiënten — en in het bijzonder bij patiënten met triple-negatieve borstkanker. Het is aangetoond dat matige lichaamsbeweging-en relaxatietechnieken correleren met een verbeterde kwaliteit van leven en een grotere overleving bij patiënten.”
Prof. Mohamed Bentires-Alj