Biodiversity transformation: Preserving quality of life and urban spaces, Singapore style
je zou het vandaag niet weten, maar in 1965 was Singapore een paradijs voor de vervuiler: mucky rivers, polluted canals and raw rioolwater running weligant. Het was een ontwikkelingsland, net gescheiden van buurland Maleisië, een eiland omgeven door wateren dat ze nu zelf moesten besturen.
de ongelooflijke reis van Singapore, van een worstelende vervuilde uitloop naar een globale groene krachtpatser, was niet automatisch of gemakkelijk. Hoe het ernaar streefde om zijn ecologische momentum te behouden, was om de lessen van de geschiedenis te nemen en een nieuwe generatie eco-krijgers in zijn studenten te creëren. De motor achter dit is Singapore ‘ s national park service.De directeur van de energetic Group voor het National Biodiversity Centre bij de National Parks Board, Lim Liang Jim, deelde onlangs zijn visie op de toekomst van Singapore – een toekomst die afhankelijk is van het feit dat de studenten eco-activisten worden en de winsten behouden die zijn gemaakt sinds de gruizige begindagen van de stadstaat.”From 1965 we merely wanted to rise above the region we found ourselves in. Lee Kuan Yew had een plan. Hou ons schoon. Hou ons groen.”De pionier generatie van de stad, zei hij, begreep dat als je een stad “een mooie plek om te wonen, dan mensen zullen komen en investeren. Toen gingen we omhoog.”Lee Kuan Yew werd vaak ‘Chief Gardener’ genoemd vanwege zijn geloof in de kracht van planten en biodiversiteit om het algehele mentale welzijn van mensen te transformeren, evenals fysieke ruimtes. Als stadstaat had Singapore de luxe van een gecentraliseerde regering die zich uitsluitend bezighield met het welzijn en de toekomst van zijn burgers. Biodiversiteit was niet alleen een ‘ nice-to-have ‘maar een’ must-have ‘ voor Singaporezen die in hun land wilden blijven en hun nieuwe land van de grond af wilden opbouwen.
het National Biodiversity Centre, bijvoorbeeld, heeft onlangs een high-tech app ontwikkeld, de SGBioAtlas. Hierdoor kunnen alle leden van het publiek (inclusief studenten) een foto maken van een plant, vogel of dier. De app geotagt het en uploadt het in hun centrale database. Via hun smartphones worden zowel studenten als gewone burgers instant burgerwetenschappers.
wandel vandaag door Singapore, en je zult geen stinkende, vervuilde rivieren zien, maar planten die letterlijk wolkenkrabbers beklimmen, een tuin of park in vrijwel elke hoek van de stad, en teams van eco-vrijwilligers die het eilandnatie afzoeken voor zijn wilde dieren van alle strepen. Zoals Masagos Zulkifli, de minister van milieu en watervoorraden van Singapore, in zijn recente openingstoespraak Global Environment Outlook 6 (GEO6) verklaarde: “in de jaren zestig was Singapore net als elk ander ontwikkelingsland – vuil en vervuild, gebrek aan goede sanitaire voorzieningen en met hoge werkloosheid. Deze uitdagingen waren bijzonder acuut, gezien onze beperkingen als kleine eilandstaat met beperkte hulpbronnen; we hadden niet eens genoeg drinkwater.”
Singapore had, sinds het uiteenvallen van Maleisië in 1965, geen andere keuze dan een grote stedelijke ruimte te worden waar de burgers zich in het stadscentrum zouden vestigen. Minder bekend is de moeilijke en lange weg naar duurzaam behoud en biodiversiteit. Met de onafhankelijkheid kwam de druk om zo snel mogelijk te industrialiseren. Volgens Minister Zulkifli ” was een van de transformaties van Singapore de reiniging van de Singapore-rivier, die in de jaren zestig en zeventig letterlijk een open riool was. De schoonmaak duurde tien jaar en betrof duizenden Singaporezen die verhuisden van boerderijen, fabrieken en straatvoedselkraampjes die het stroomgebied vervuilden. De succesvolle clean-up zette ook een proces in gang om een reservoir te creëren in het hart van de stad.”
hoe zijn zij erin geslaagd een geavanceerde economie te worden en tegelijkertijd hun milieu te beschermen? Zoals in veel landen was het kortetermijndenken altijd van plan de economische ontwikkeling voorrang te geven boven het milieu. Een mentaliteitsverandering was nodig, aldus Minister Zulkifli. “Onze aanpak was om een leefbare en duurzame stad op te bouwen, door middel van pragmatische beleidsvorming op basis van gezonde economische principes en wetenschap, een focus op langetermijnplanning en effectieve implementatie, en het vermogen om de steun van de bevolking voor het algemeen belang te mobiliseren.”De boodschap was duidelijk: als Singapore zichzelf kon transformeren van een vervuilde uitloop naar een globale groene krachtpatser, dan kan elke stad dat ook.Gedurende dertig jaar heeft de stadstaat zorgvuldig zijn vervuilde gebieden schoongemaakt, agentschappen opgericht zoals de National Parks Board, en vastgesteld dat overal waar men keek, men GROEN kon vinden. Een betonnen jungle was nooit wat de pioniers in gedachten hadden. De opeenvolgende regeringen van Singapore hebben deze centrale visie voor hun land gevolgd, van stedenbouw tot beleidsimpulsen tot bestemmingsplannen tot bewustmakingscampagnes. Ze noemen het nu de ‘biophilic City in a Garden’ en de regering roept elke Singaporees op om hun steentje bij te dragen om hun stad groen en schoon te houden.
jongeren zijn de sleutel
de huidige evolutie van deze visie, zegt Lim, omvat een belangrijk onderdeel van het Natuurbeschermingsmasterplan (Ncmp): outreach. In deze visie richten ze zich op de jeugd van Singapore.
” We gaan terug naar de geschiedenis, om ervoor te zorgen dat we vanaf de grond opgebouwd worden en ervoor te zorgen dat de jeugd van Singapore onze 50 jaar geschiedenis niet voor lief neemt”, zegt Lim. Met een nieuwe generatie Singaporezen die alleen schone lucht en groene parken kennen, kunnen de lessen van de geschiedenis gemakkelijk worden vergeten.
” we willen niet dat dat gebeurt. We willen een ground up inspanning, om de natuur meer te waarderen, bijdragen aan de wetenschap achter het behoud van de natuur, zodat het wordt een beweging.”Een jeugdbeweging en een generatie die is opgegroeid in natuurbehoud is verzekering, zegt Lim. “Als iemand in de toekomst zegt: ‘Laten we niet denken aan groen, Laten we bouwen’, zal er een aanzienlijk percentage van de bevolking zijn ‘ die kan optreden als geïnformeerde pleitbezorgers voor natuurbehoud en groene ruimtes in plaats van een moderne, eerste-wereld stad.
the next generation will Hope buy-in to the vision, he says, that “‘we koesteren Singapore’ s unieke status als een groene en biodiverse stad en we moeten werken om het zo te houden.”Voor hem is dit de erfenis van Singapore’ s stichtende generatie die hij en zijn team proberen te behouden en te verbeteren. “We willen de duurzaamheid van onze groene visie waarborgen.”
milieubehoud ” moet iets zijn dat wordt gedreven door de volksbeweging, het moet in zekere zin politiek worden. Je kunt een natuurreservaat niet zomaar veranderen in gebouwen, het zou wat beredeneerde discussie met het publiek vereisen. We moeten ervoor zorgen dat de jongere generatie onze natuur en biodiversiteit waardeert en ze niet als vanzelfsprekend beschouwt.”