zapytaj buddystę: w co buddyści wierzą w demony?

Sarah Conover praktykuje Buddyzm od prawie trzech dekad. Jest gotowa odpowiedzieć na twoje pytania dotyczące wiary. O co chcesz zapytać buddystę? Wypełnij poniższy formularz lub prześlij swoje pytanie online.

w co buddyści wierzą w demony czy złe duchy?

aby dokładnie odpowiedzieć na to pytanie, trzeba byłoby zbadać każdą buddyjską denominację i enklawę na świecie w całej długiej historii buddyzmu.

czy te aspekty buddyzmu omawiał Sam Budda? Tak. Budda z całą pewnością mówił o istotach, których nie widzimy. W rzeczywistości jego pierwsze kazanie, wygłoszone dla małej grupy mnichów, „Rozprawa o uruchomieniu koła Dhammy”, wspomina o nich wyraźnie:

kiedy zrealizowany uruchomił koło Dhammy, przyziemne dewy ogłosiły jednym głosem: „niezrównane koło Dhammy zostało uruchomione przez zrealizowanego w Sanktuarium jeleni w Isipatana, niedaleko Benares, i żaden poszukiwacz, bramin, Niebiańska istota, demon, Bóg ani żadna inna istota na świecie nie może tego powstrzymać.’

trochę jak łańcuch bytu w dawnej chrześcijańskiej literaturze religijnej, słowo Dhammy wkrótce przenosi się w górę z ziemi do wzniosłych światów, obok dewów (niebiańskich istot), obok światów Brahmy (Bytów powszechnej miłości), aż „dziesięciotysięczny uniwersalny system zadrżał, trzęsł się i potrząsał, a na ziemi pojawiła się bezgraniczna, wzniosła blask przewyższający moc dewów” (tłumaczenie Abhayagiri monastyczna Fundacja).

w innych przypadkach Budda omawiał sześć rodzajów istnienia sfery form, z których jednym jest sfera głodnych duchów, charakteryzująca się intensywnym cierpieniem z powodu pragnienia. „Złe duchy”, o których mowa w pytaniu, mogą również należeć do tej kategorii.

być może samo pytanie wymaga jednak analizy, ponieważ kryje się za nim wyraźnie nowoczesna hermeneutyka, która postrzega słowa Buddy o niewidzialnych duchach jako metaforyczne, a nie dosłowne. Wielu praktykujących na Zachodzie, świadomie lub nieświadomie, chciałoby przejść Buddyzm do sekularyzmu, pomijając to, co uważają za mitologiczne.

nasza współczesna nauka uważa za prawdziwe tylko zbiory obserwowalnych i weryfikowalnych faktów. W porządku. Zastosujmy więc te same standardy do słów Buddy sprzed tysiącleci i do mistrzów praktykujących Buddyzm przez tysiąclecia, którzy potwierdzili i potwierdzili słowa Buddy o niewidzialnych istotach. Ponieważ niewielu z nas kultywowało wewnętrzne narzędzia, aby potwierdzić te aspekty głęboko skoncentrowanego życia duchowego, nie oznacza to, że te zjawiska nie istnieją.

innym sposobem patrzenia na sfery niewidzialnych duchów, dewów i Brahmasã3w, jest zrã3wnanie ich z rã3żnymi Stanami umysłu. Niektórzy ludzie (i być może jestem jednym z nich) mogą odetchnąć z ulgą, ponieważ jest to droga dla nieoświeconych, aby posmakować odrobiny nektaru, na który wskazał Budda. Każdy z nas doświadczył, w takim czy innym momencie naszego życia, wzniosłych stanów umysłu. Jako dziecko, doświadczenie Buddy takiego stanu, pochwycenia siedząc pod drzewem, wydawało się duże w jego wierze, że życie wolne od cierpienia jest dostępne dla istot ludzkich.

mając to na uwadze, Budda nakazał nam nie akceptować dogmatu bez empirycznego potwierdzenia. Wiara na każdym kroku ścieżki buddyjskiej zawiera świadomość, że nasza wizja otwiera się i pogłębia, gdy ją kroczymy. To, że nasze rozumienie jest tymczasowe (z wyjątkiem tego, co w pełni wyzwolone) pozostaje dla każdego praktykującego dane.

obecna dziedzina buddyzmu jest płynna, w strumieniu przepuszczalnych obecnie granic między starożytnymi religiami a współczesnymi światopoglądami: innymi słowy, żyjemy w fascynujących czasach ewolucji buddyzmu. Niektóre kultury buddyjskie o ugruntowanej pozycji mają Kwitnące społeczności imigrantów na Zachodzie; niewielu ludzi Zachodu udaje się do starożytnych kultur buddyjskich, aby studiować Dhammę (Tajlandia, Sri Lanka, Birma i Indie, by wymienić tylko kilka); i wreszcie, sekularyzm jest zajęty dostosowywaniem Dhammy do zachodniej wrażliwości i paradygmatów.

kiedy ludzie Zachodu badają i przesiają nauki Buddy, mogą odwrócić się od tak zwanej fantastyki i nadal rozwijać swoją mądrość i szczęście. Ale powinni być świadomi, że Budda nie mówił w przenośni o tych rzeczach: fakt ten stoi na pierwszym planie w jego pierwszym Kazaniu, jak również w wielu z siedemnastu i pół tysiąca Sutt jego nauk. I być może tradycjonaliści z krajów, w których Dhamma została ustanowiona przez tysiąclecia, robią to samo, co ludzie Zachodu, ale na odwrót—odkrywają prawdę i piękno Dhammy, gdy jest ona spychana na krzykliwy, głośny zasięg globalizmu.

w pewnym sensie w dzisiejszych czasach każdy praktykujący Buddyjski, czy to osadzony w paradygmatach Wschodnich, czy Zachodnich, znajduje się w podobnej sytuacji, jak Budda znalazł się 2500 lat temu. Podczas bardzo intensywnego okresu współzawodnictwa w szkołach duchowych, kiedy nauczał, Budda ukształtował swoje nauki w odpowiedzi na dziesiątki sprzecznych przekonań. Podobnie jak on, każdy z nas musi badać, co jest prawdziwe i zdrowe, żyjąc Dhammą i dopóki nie doświadczymy wyzwolenia, trzymać za artykuły wiary te rzeczy, które jeszcze nie zrozumieliśmy.