pierwszą śmiertelną ucieczką Houdiniego na scenie była jego puszka na mleko. Jednak puszka na mleko była szeroko naśladowana przez innych artystów ucieczek, więc w 1912 roku Houdini wprowadził znacznie trudniejszą i niebezpieczniejszą ucieczkę, która stała się jego największą. Nazwał ją „komórką tortur wodnych”.
w tej ucieczce Houdini miałby swój wyczyn zamknięty w parze ciężkich zapasów i zostałby opuszczony do góry nogami do zbiornika z wodą. W swojej najwcześniejszej wersji ucieczki był również zamknięty w stalowej klatce. Cela była schowana w kurtynowej szafce, a po kilku minutach trzymających w napięciu (w których orkiestra grała nurka) Houdini wyrwał się z szafki na wolność. Cela nadal byłaby bezpiecznie zamknięta.
Houdini wybudował w Anglii swoją celę tortur wodnych kosztem ponad 10 tysięcy dolarów. Ramę i ciężkie kolby wykonano z mahoniu i niklowanej stali z mosiężnymi uchwytami. Front składał się z płyty z półcalowego szkła hartowanego. Urządzenie ważyło około trzech czwartych tony i mieściło 250 galonów wody.
pierwszy publiczny występ celi tortur wodnych miał miejsce 21 września 1912 roku w Circus Busch w Berlinie w Niemczech. Cela tortur wodnych stała się podstawą czynu Houdiniego. W 1914 roku nazwa stała się chińską komórką tortur wodnych, chociaż sam Houdini zawsze nazywał ją” USD „lub” do góry nogami”.”
pomimo popularnej mitologii, Houdini nie umarł wykonując swoją celę tortur wodnych.
