Tiburcio Carias Andino (ur. 5 marca 1876, zm. 23 grudnia 1969) – Honduraski polityk, prezydent Hondurasu od 17 do 30 kwietnia 1924 (po Francisco Bueso i Vicente Tostie) i od 1 lutego 1933 do 1 stycznia 1949 (po Vicente Mejii Colindres i Juanie Manuelu Galvezie). Był członkiem Narodowej Partii Hondurasu i był ostatnim caudillo w kraju.
biografia
Tiburcio Carias Andino urodził się w Tegucigalpa w Hondurasie w 1876 roku i założył Narodową Partię Hondurasu w 1918 roku. Sprawował władzę rządową w czasie prezydentury rodaka Miguela Paza Barahony, a w latach 1926-1929 i 1930-1931 pełnił funkcję Przewodniczącego Kongresu Narodowego. W 1933 objął urząd prezydenta Hondurasu i pozostał przy władzy przez prawie 16 lat. Początkowo był pokojowym i demokratycznym władcą, ale stłumił wspierane przez Salwador liberalne powstanie. XX wieku sytuacja gospodarcza była przerażająca z powodu Wielkiego Kryzysu i zyskał poparcie firm bananowych, sprzeciwiając się strajkom i innym przypadkom niepokojów robotniczych. W 1935 zdelegalizował Komunistyczną Partię Hondurasu, a także rozprawił się z opozycyjną prasą. W latach 1936 i 1937 kolejne nieudane powstania osłabiły przeciwników Partii Narodowej, a Andino został sojusznikiem Jorge Ubico z Gwatemali, Maximiliano Hernandeza Martineza z Salwadoru i Anastasio Somozy Garcii z Nikaragui. Jednak w 1944 roku Ubico i Martinez zostali obaleni w popularnych rewoltach, a podczas gdy Carias stłumił powstanie w tym samym roku, Stany Zjednoczone skutecznie zmusiły go do przejścia na emeryturę w 1948 roku. W 1954 wystartował z nieudaną kandydaturą prezydencką, zmarł w 1969 w wieku 93 lat.