Teoria osobowości Charliego Browna

są tacy, którzy mówią, że nie ma się czego nauczyć w dziale komiksowym gazety.

Nie rozmawiamy o tych ludziach.

dla wszystkich innych-Tak, oczywiście komiksy mogą nas uczyć, ale czy wiesz, że mogą nas uczyć o psychologii osobowości?

to prawda. Zamiast faktycznie udowadniać to w jakikolwiek sposób systematyczny, empiryczny lub naukowy, zaproponuję raczej teorię osobowości Charliego Browna-która dość ściśle odzwierciedla Model pięciu czynników. Opracowany i przetestowany przez takich luminarzy osobowości, jak Digman, Goldberg, Costa i McCrae, Model pięciu czynników ma, co ciekawe, 14 czynników. Nie, czekaj – ma pięć. (przepraszam).

ten model redukuje wszystkie możliwe zmienne osobowości do pięciu głównych czynników: neurotyzm (teraz bardziej grzecznie nazywany stabilnością emocjonalną), ekstrawersja, otwartość na doświadczenie (czasami nazywana po prostu otwartością), sumienność i ugodowość. Czynniki te są czasami nazywane „wielką piątką”, coś w rodzaju Pięciu Rodzin w Ojcu chrzestnym, ale z większą ilością danych i mniejszą liczbą guzików.

nazwy tych czynników przekazują swoje znaczenie. Neurotyzm mierzy stabilność emocjonalną jednostki (lub jej brak). Ekstrawersja jest tym, jak ktoś jest otwarty i towarzyski, podczas gdy otwartość na doświadczenie przekazuje czyjąś intelektualną i empiryczną ciekawość. Sumienność wkracza w dyscyplinę, orientację na reguły i uczciwość, a ugodowość to życzliwość i dobroduszność.

Ah, można powiedzieć, że to zbyt skomplikowane. Voila! Wejdź do komiksu Peanuts.

teoria osobowości Charliego Browna

Charlie Brown = neurotyzm

Charlie Brown jest wzorcowym neurotykiem. Jest podatny na depresję i lęk oraz paraliżujące napady nadmiernej analizy. Ciągle martwiąc się, czy jest lubiany lub szanowany, ma nieustające, Zwykle uśpione zauroczenie w małej rudowłosej dziewczynce, biorąc małe radości w jej słabościach (jak gryzienie ołówka), które mogą uczynić ją bardziej osiągalną. Jest znany ze swojej niezdolności do latania latawcem.

Snoopy = ekstrawersja

Snoopy jest typowym ekstrawertykiem. Ekstrawagancki, odważny i wychodzący z błędu, stara się włączyć w każdą aktywność i rozmowę. On (być może fikcyjnie) lata dzielnymi misjami przeciwko Czerwonemu Baronowi, a następnie chwali się swoimi wyczynami. Z powodów potencjalnie wynikających z dawno temu porzucenia matki, agresywnie dąży do przyjaźni i jedzenia (nie w tej kolejności). Snoopy jest Joe Cool, życie partii.

Lucy = (Dis)agreeableness

zdefiniowana przez jedno słowo (crabby), Lucy cieszy się swoją niezgodą. Typowe portrety Lucy przedstawiają jej rządzenie wokół przyjaciół, dominację młodszego brata, wyśmiewanie samoświadomości Charliego Browna i ogólnie bycie wrzodem na tyłku. Jej próby psychiatrii zazwyczaj obejmują błędne porady udzielane głośno i gniewnie. Jedną z powtarzających się interakcji jest Lucy udająca, że trzyma piłkę, aby Charlie Brown kopnął, a następnie wyciąga ją w ostatniej chwili. Brown goes thump and Lucy preens.

Linus = otwartość na doświadczenie

Linus jest najjaśniejszym ze wszystkich gangów Fistaszków. Dowcipny i kompetentny, ma skłonność do namiętnych monologów. Wymyślił swoje własne dzieło, wielką dynię i wiernie czeka na niego w plastrach dyni w każde Halloween. Linus ma swoją własną idiosynkrazję, zawsze obecny niebieski koc bezpieczeństwa — ale nie wydaje się szczególnie wrażliwy na ten temat. Taki już jest. Zbyt młody, aby aktywnie próbować nowych rzeczy, musi zamiast tego używać swojego intelektu do rozmyślania nad nowymi i ciekawymi pomysłami.

Charlie Brown, Linus, Snoopy, a nawet Lucy są dość dobrze rozwiniętymi postaciami. Schroeder jest równie (być może bardziej) sympatyczny, ale większość przypadkowych czytelników zna go z jednej strony: z gry na pianinie. Tak, Lucy się w nim podkochuje, ale to o niej — nie będzie miał nic z tego. On zawsze ćwiczy. Zdyscyplinowany i skupiony na swojej pasji do muzyki klasycznej, można sobie wyobrazić, jak ustawia budzik na 7 rano w weekendy, aby spróbować jeszcze raz jesiennej Sonaty. Jego inną preferowaną działalnością jest gra w łapacza dla drużyny baseballowej-ponownie solidny, niezawodny reżyser akcji na boisku. Schroeder zaoferuje ci pomoc w przeprowadzce i pojawi się 10 minut wcześniej.

zawsze lubiłam komiksy. Kiedy byłem dzieckiem, pisałem do wszystkich wielkich i prosiłem o prace plastyczne. Byłem zdumiony, kto odpisał-legendy takie jak Dik Browne (Hagar the Horrible), Bil Keane (Family Circus), Hank Ketcham (Dennis the Menace), Mort Walker (Beetle Bailey), Johnny Hart (B. C.), Brant Parker (Wizard of ID). Następnie-ostatnio Ulubieńcy jak Bill Amend (Fox Trot), Greg Evans (Luann), Bill Holbrook (On The Fastrack), Tom Batiuk (Funky Winkerbean). Muszę osobiście przeprowadzić wywiad z uroczym Bradem Andersonem (Marmaduke).

mój jedyny zawodowy wkład w dziedzinie komiksu leży w roli narratora wyreżyserowanego przez Chrisa Brandta dokumentu Independents (Gorąco polecam, choć przyznaję, że jestem stronniczy). Independents bardziej skupia się na powieściach graficznych, moje obecne zainteresowania Komiksowe. Ale zawsze będę miał słabość do staroświeckich zabawek.

więc moim obywatelskim obowiązkiem było napisanie tego posta. Następnym razem, gdy jesteś na przyjęciu koktajlowym (lub rave, lub cokolwiek wy młodzi whippersnappers robią w dzisiejszych czasach) i ktoś zaczyna obrażać codzienne komiksy, masz nową amunicję. Nie są tylko (w pewnym sensie) Zabawne — są edukacyjne.

Zobacz więcej postów na mojej stronie.