- San Francisco, Plaza San Francisco, Cuenca y Sucre
białe wieżyczki, brukowany plac i lawina gołębi są prawdziwymi ikonami katedry w Quito, a sąsiednie Muzeum ujawnia wiele tajemnic i dziwactw. Największy kompleks religijny w Ameryce Łacińskiej, Kościół San Francisco i Zakon Franciszkanów wywarły i nadal wywierają głęboki wpływ na katolicką tradycję Ekwadoru.
zbudowany w 1535 roku San Francisco był pierwszym kościołem Quito i bazą, z której Franciszkanie ewangelizowali rdzennych mieszkańców. Jest to dom obszernych obchodów Wielkiego Piątku w Quito podczas Wielkiego Tygodnia, linii startu i mety kultowej procesji z fioletowymi kapturami „cucuruchos” i samobiczującymi penitentami przebranymi za Jezusa.
położony na kompleksie o wielkości trzech i pół boisk piłkarskich, San Francisco jest imponującą strukturą zawierającą około 4000 obiektów religijnych, w tym rzeźby, obrazy i Meble. W samym muzeum znajduje się 250 dzieł takich artystów jak Miguel de Santiago, Caspicara i Legarda.
w kościele pełnym mistyki wyróżnia się jedna legenda, powtarzana przez Quiteñosa jako święta.
w XIV wieku, podczas budowy kompleksu, słynny mestizo o imieniu Cantuña został poproszony przez głównego kapłana miasta o zbudowanie głównego atrium w kościele San Francisco, co chętnie przyjął. Ale zdając sobie sprawę, że odgryzł więcej niż mógł przeżuć i zostanie upokorzony, nie ukończywszy dzieła na czas, modlił się do Boga o pomoc. Bóg, wydawało się, był inaczej zajęty, i nie odpowiedział, ani dwa razy po biednym mestizo zwrócił się do niego w desperacji.
widząc, że Bóg odmówił mu odpowiedzi, Kantuña zwrócił się do diabła, który natychmiast się pojawił i zaproponował człowiekowi kontrakt: dokończy Atrium w zamian za duszę człowieka. Kantuña niechętnie zgodził się, dodając własną klauzulę: że jeśli Diabeł i jego mali diabelscy pomocnicy nie skończyli stawiać każdej cegły przy biciu pierwszego dzwonu o 6 rano, umowa została zerwana.
Diabeł zgodził się, śmiejąc się, że jego diabli byli najlepszymi robotnikami, jakich wszechświat kiedykolwiek znał. Umowa została podpisana. Gdy diabelskie stworzenia pracowały, Kantuña chodził wśród nich i nie zauważając nikogo, usunął jeden kamień ze ściany, gdzie ustawienie nie było jeszcze suche, wsuwając go pod swoje poncho.
podszedł, Diabeł zapytał mestizo, czy nie może się doczekać rozstania z jego duszą, ale gdy Dzwon zaczął bić, to był człowiek, który śmiał się, mówiąc diabłu, aby przyjrzał się bliżej jego ścian.
oczywiście w ścianie brakowało jednego kamienia, a gdy Dzwon wybił ostateczną opłatę, kontrakt został zerwany. Kantuña pokonał diabła, a dziś MUR stoi z brakującym kamieniem, jako przypomnienie jego pędzla ze złem.
NIE PRZEGAP: Casa Gangotena, nasz butikowy hotel w Quito, oferuje gościom ekskluzywną wizytę w chórze kościoła, wspinając się na dzwonnicę zwykle tylko przez mnichów i dzwonników.
- muzeum kościoła i klasztoru San Agustin, Chile y Guayaquil
przecznicę od kulturalnego Centrum Plaza Grande znajduje się muzeum kościoła i klasztoru San Agustin, miejsce, w którym rozegrała się jedna z najważniejszych chwil Ekwadoru, Deklaracja Niepodległości w 1809 roku.
pięknie cichy klasztor jest zbudowany w świeżym, skomplikowanym projekcie hiszpańskich kolonizatorów, Biel jego wieży przecinającej żywe błękitne niebo w Quito i wspaniale zachowany od początków XVI wieku.
znany jest ze świeżych, kolorowych kwiatów zdobiących dziedziniec, wnoszących lekkość i żywiołowość do uroczystej, spokojnej atmosfery. Wchodząc przez rzeźbione, kamienne drzwi w stylu hiszpańskiego baroku, sam kościół składa się z kilku pięknych ołtarzy, kandelabrów i obrazów olejnych Miguela de Santiago, jednego z najbardziej znanych artystów w kraju, który mieszkał w klasztorze przez wiele lat, szukając schronienia przed światem zewnętrznym.
istnieją również genialne przykłady „claroscuro”: używanie światła i cienia do definicji i tworzenia atmosfery.
Top fact: Mnisi, wciąż w tradycyjnych szatach minionych wieków, są tymi, którzy utrzymują obrazy na złotych ścianach, które mówią o minionym luksusie i bogactwie.
- Santo Domingo, Flores y Bolivar
Kościół i Klasztor Santo Domingo to jeden z najważniejszych placów w Quito. Zbudowany przez dominikanów, cały kompleks został zmodernizowany w 1880 roku przez włoskiego księdza, nadając mu cechy neoklasycystyczne.
oprócz dużego, spokojnego dziedzińca, wypełnionego tropikalnymi drzewami, które przyciągają ptaki, Santo Domingo jest najbardziej znane ze swojej pięknej figury Matki Boskiej Różańcowej, przywiezionej aż z Sewilli na południu Hiszpanii. W 1586 roku utalentowany zakonnik o imieniu Pedro Bedón wyrzeźbił i namalował ciało ważnego dzieła sztuki dla kompleksu. Temu samemu człowiekowi przypisuje się założenie Szkoły Malarstwa Quito.
w muzeum prezentowane są prace Diego Roblesa, artysty, który stworzył Dziewicę z Guápulo i Dziewicę z El Quinche. Jego płaskorzeźby w San Pío V i San Antonio de Florencia są jednymi z wyróżniających się dzieł w Kościele Santo Domingo. Muzeum jest natomiast skarbnicą dzieł najwybitniejszych rzeźbiarzy miasta, takich jak Santo Domingo de Guzmán Ojca Carlosa, San Juan de Dios Caspicary i San Tomás de Aquino Bernardo Legarda.
Czy wiesz, że w październiku 2016 r. Biała zewnętrzna część kościoła została wykorzystana jako płótno do zupełnie innego rodzaju sztuki: iluminacja Festiwalu Świateł, w której kolory, wzory i animacje zostały wyświetlone na ścianach w porywającym pokazie kreatywności i technologii.
