Starbucks vs. Charbucks: so Much more than a Boring Trademark Violation Case

palarnie kawy mieszanej „Charbucks” wygrały kolejną rundę w trwającej walce prawnej ze Starbucks.

Sąd Apelacyjny w Nowym Jorku w zeszłym tygodniu wstrzymał poprzedni wyrok sądu rejonowego, który zaprzeczył nakazowi przeciwko mikro palarni Black Bear w New Hampshire, która używa nazw marek „Mister Charbucks” i „Charbucks 33 Blend” dla dwóch najciemniejszych palonych kaw.

w ciągu ostatnich 10 lat obie spółki były w sprzeczności prawnej z używaniem nazw kilka razy, przy czym Starbucks nie udowodnił na każdym etapie, że pseudonim Charbucks osiąga „rozmycie przez rozmycie”, określone przez Sąd Apelacyjny jako „związek wynikający z podobieństwa między znakiem towarowym lub nazwą handlową a słynnym znakiem towarowym, co pogarsza odrębność słynnego znaku towarowego.”

to naprawdę sprawa Dawida vs. Goliata. Należący do Jima i Annie Clark, Black Bear to mikro, który głównie realizuje zamówienia online, jednocześnie utrzymując konta w małej garstce supermarketów w Nowej Anglii i jednej innej lokalizacji detalicznej w New Hampshire. Starbucks, w międzyczasie, miał $13.29 mld przychodów w 2012. Jednak firma zaciekle chroni około 56 znaków towarowych związanych z logo i marką Starbucks. Jak wskazuje najnowsze orzeczenie sądu, firma wydała około 136 milionów dolarów w latach 2000-2003 na rozwój swoich marek.

sama sprawa jest dość prosta – może być interesująca dla typów prawnych jako interesujące studium przypadku na temat” rozcieńczenia przez rozmycie ” jako potencjalnego naruszenia znaku towarowego — ale historia czarnego niedźwiedzia i jego wykorzystania nazwy Charbucks jest niezwykle interesująca. Tutaj Clarks podać trochę tła o tym, jak nazwa powstała:

jesienią 1996 roku jeden z klientów (sprzedawca detaliczny z Bostonu, MA) powiedział nam, że warzy i serwuje naszą krajową mieszankę francuską. Powiedzieli nam, że niektórzy z ich klientów pytali, czy mamy coś ciemniejszego. Country French był naszą najciemniejszą pieczeń w tym czasie, i byliśmy zdumieni, że konsumenci z Bostonu będą prosić o coś ciemniejszego. Konsumenci kawy z Nowej Anglii tradycyjnie nie preferują ciemnej palonej kawy.

wyrobiliśmy sobie reputację w kwestii palenia kawy tylko do tego stopnia, aby wydobyć pełny profil smakowy, jaki miała do zaoferowania dana odmiana lub mieszanka. W związku z tym byliśmy bardzo odporni na pieczenie czegoś ciemniejszego niż nasz kraj Francuski, który uważaliśmy za bardzo ciemny.

po miesiącach próśb w końcu zdecydowaliśmy się dać im to, czego chcieli. W końcu jesteśmy w biznesie i mamy obowiązek reagować na naszych klientów. Byliśmy jednak bardzo zdenerwowani wyprodukowaniem produktu, który byłby tak radykalnym odejściem od reszty naszych produktów, nawet naszej Country French blend.

czuliśmy silny, etyczny obowiązek etykietowania produktu w bardzo charakterystyczny sposób, który ostrzegałby każdego konsumenta, aby był w pełni świadomy tego, co było w torbie przed zakupem.

dalej Clarks dzielą się swoimi przemyśleniami na temat jednej z najbardziej przekonujących kontrowersji, sprzedaży połączenia kawy George 'a Howella ze Starbucksem w 1996:

termin „Charbucks”był w powszechnym użyciu przez wiele lat w całych Stanach Zjednoczonych, ale na początku lat 90. był intensywnie używany w rejonie Bostonu, MA. George Howell, były właściciel, obecnie nieistniejącego Coffee Connection, wyeksponował go w rejonie Bostonu.

The Coffee Connection była najpopularniejszą palarnią kawy w Bostonie i była znana i bardzo szanowana za prażenie kawy w sposób identyczny z tym, co robimy, czyli nie „nad paleniem” kawy. George Howell, założyciel i właściciel The Coffee Connection, uważał Starbucksa za antytezę tego, w co wierzył. W 1994 roku sieć Coffee Connection powiększyła się do dwudziestu jeden punktów detalicznych, a Starbucks aktywnie podejmował próby zakupu sieci. Ponieważ George czuł się tak mocno, że Starbucks „nad paleniem” całej kawy, zaczął szeroko określać Starbucks jako „Charbucks”.

w tym czasie, gdy nastąpiło rozszerzenie połączenia kawowego, George wyrażał obawy dotyczące utrzymania kontroli jakości, w którą wierzył. Starbucks w końcu zaoferował George ’ owi wystarczającą ilość pieniędzy (około dwudziestu trzech milionów), przekonując go do sprzedaży połączenia kawowego do Starbucks.

wielu konsumentów kawy z Bostonu było przerażonych możliwością, że metody palenia Starbucks zrujnują ich cenione produkty Coffee Connection. Starbucks zyskał ogromną popularność, paląc kawę znacznie ciemniejszą niż wielu koneserów kawy z Bostonu uważało za rozsądną.

w celu złagodzenia obaw konsumentów, George Howell pojawił się u boku dyrektora generalnego Starbucks, Howarda Schultza, na konferencji prasowej krótko po ogłoszeniu umowy. Obie strony zapewniły lokalnych konsumentów, że Starbucks zachowa integralność produktów Coffee Connection.

Starbucks zaczął usuwać wszelkie ślady połączenia kawy w ciągu kilku lat, pozostawiając wielbicieli połączenia kawy z niczym innym, jak wspomnieniem. Dawni klienci The Coffee Connection mieli głębokie poczucie zdrady i oburzenia. Użycie terminu „Charbucks” stało się emocjonalną mantrą w rejonie Bostonu. Musimy założyć, że George Howell był całkiem szczery w swoich zapewnieniach podczas tej konferencji prasowej i że był zdradzony tak samo jak jego byli klienci. Nie możemy również zakładać, że Starbucks zamierzał zrobić to, co zrobili. Niezależnie od tego, czy ktoś wspiera ich działania, czy nie, każda firma ma doskonałe prawo do zmiany swojej strategii biznesowej w dowolnym momencie, w którym chce.

wiosną 1997 roku wydawało nam się, że nazwanie naszej nowej ciemnej palonej kawy „Charbucks Blend” nie mogło być dla nas bardziej idealnym sposobem na przyciągnięcie uwagi konsumentów.