tutaj jest link do strony(http://www.projectrho.com/public_html/rocket/spacegunconvent.php) przewiń w dół do ładunki jądrowe.
to jest odpowiedni tekst dla leniwych.
mniej więcej w tym czasie przedstawiciele wojska (którzy finansowali ten projekt) zauważyli, że jeśli można zrobić pióropusz trochę szybciej i węższy stożek, nie będzie to już element układu napędowego. To byłaby nuklearna broń energetyczna. Tak narodził się projekt Casaba-Haubica.
szczegóły są rzadkie, ponieważ projekt jest nadal tajny po tych wszystkich latach. Wolfram ma liczbę atomową (Z) równą 74. Gdy płyta wolframu jest odparowywana, otrzymany strumień plazmy ma stosunkowo niską prędkość i rozwidla się pod szerokim kątem (22,5 stopni). Teraz, jeśli zastąpisz Wolfram materiałem o niskim Z, strumień plazmy będzie miał wysoką prędkość pod wąskim kątem („wysoka prędkość „oznacza”rozpoznawalny ułamek prędkości światła”). Kąt strumienia również staje się węższy, ponieważ zmniejsza się grubość płyty. Jest to niepożądane dla elementu układu napędowego (ponieważ zniszczy płytkę popychacza), ale po prostu idealne dla broni (ponieważ zniszczy wrogi statek).
poniższy raport sugeruje, że praktyczny minimalny kąt skupienia strumienia to 5,7° (0,1 Radiana).
doskonale sprawdziłyby się również jako obrona antybalistyczna. Jedno trafienie haubicą Casaba i Radzieckim ICBM zostałoby natychmiast wyparowane. Dlatego też nazwa projektu Casaba-Haubica pojawiła się kilka razy w inicjatywie obrony strategicznej z 1983 roku.
haubice Casaba wystrzeliwane z orbity w cele naziemne na Terra byłyby nieefektywne, co nie jest tym samym, co „nie powoduje uszkodzeń.”Głowica jądrowa wystrzelona w cel naziemny spowodowałaby znacznie więcej szkód, ale Bolt haubicy Casaba jest natychmiastowy, Nie przechwytujący i nadal wyrządzałby ogromne szkody lotniskowcowi.
Scott Lowther przeprowadził badania nad projektem pancernika z napędem Orion z lat 60. Miał być uzbrojony w wieżyczki z karabinami morskimi, pociski minuteman z głowicami o mocy 20 Megaton oraz haubicę Casaba. Wydaje się, że ładunki Casaba-Haubica będą od subkilotonu do kilku kiloton w wydajności, być uruchamiane na rakietach przypominających naleśniki, aż będą wystarczająco daleko od pancernika, aby zapobiec uszkodzeniom (kilkaset jardów), po czym eksplodują i przekrzywiają nieszczęsny cel włócznią z nuklearnego płomienia. Pancernik prawdopodobnie nosiłby zapas broni Casaba-haubicy w niskich setkach.
Pan Lowther szacuje, że każdy nabój Casaba-haubicy miałby wydajność „do kilku kiloton” i mógłby dostarczyć blisko 50% tej energii w włóczni płomienia jądrowego. Trzy kiltony to 1,256 × 1013 dżuli, z czego 50% to 6,276 × 1012 dżuli na śrubę.
jest to trzydzieści pięć razy potężniejsza Bomba wybuchowa GBU-43/B, druga najpotężniejsza broń nienuklearna, jaką kiedykolwiek zaprojektowano. Na śrubę.
Pobierz kopię raportu, aby uzyskać więcej szczegółów, w tym rekonstrukcję ładunku Casaba-Haubica.
jaka jest masa i objętość ładunku haubicy Casaba? Najwyraźniej to również jest nadal tajne. Jednostka napędowa Oriona miałaby masę około 1150 kg, Wydajność wybuchu około 29 kiloton i byłaby cylindrem o promieniu 0,4 metra i wysokości 0,87 metra. Objętość wynosiłaby zatem około 0,4 metra sześciennego. Jak wcześniej wspomniano ładunek Casaba-haubicy miałby wydajność od sub kiloton do kilku kiloton, więc prawdopodobnie byłby mniejszy i o mniejszej masie niż jednostka impulsu.