Przewlekła samotność: przyczyny, objawy i zagrożenia dla zdrowia

samotność charakteryzuje się stanem trwałego smutku, który wynika z samotności.

podczas gdy samotność często wiąże się z izolacją społeczną, jednostka nie musi być społecznie odizolowana od innych, aby czuć się samotna. Na przykład jednostka może być otoczona przez tłumy i nadal czuć się samotna.

to podkreśla znaczenie znaczących kontaktów społecznych z innymi. Kiedy osoba czuje poczucie połączenia z innymi, jest na zmniejszonym ryzyku doświadczania samotności.

Znaczenie sytuacyjnej i chronicznej samotności

samotność jest postrzegana jako sytuacyjna lub chroniczna, co oznacza parametr czasu na ten stan smutku.

samotność sytuacyjna

samotność sytuacyjna jest tymczasowa i prawdopodobnie mija po krótkim czasie.

przykłady sytuacyjnej samotności mogą obejmować tymczasowy smutek, który skutkuje, gdy ukochana osoba opuszcza dom na wycieczkę, a osoba pozostawiona doświadcza smutku, który trwa godzinami lub dniami.

chroniczna samotność

chroniczna samotność, z drugiej strony, jest uporczywym stanem smutku, który może trwać w nieskończoność bez wyraźnego końca w zasięgu wzroku.

przykładem może być ból serca, który wynika z trwałej utraty bliskiej osoby, w tym na przykład ze śmierci.

chroniczna samotność może trwać od tygodni do miesięcy i lat. Im dłużej utrzymuje się chroniczna samotność, tym bardziej narażona jest osoba na negatywne skutki zdrowotne.

przewlekła samotność może być postrzegana jako stan, który jest wyłącznie dla osób starszych. Jednak młodsze pokolenia nie są odporne na ten stan emocjonalny.

przewlekła samotność może być doświadczana inaczej przez osoby starsze i młodsze, ale obie grupy są jednak dotknięte.

najczęstsze przyczyny przewlekłej samotności

niewiele wiadomo o przypadkowych linkach do samotności (Courtin & Knapp, 2015). (1) samotność jest stanem smutku związanym z izolacją społeczną, a przyczyniają się do tego następujące czynniki ryzyka:

wszystkie te scenariusze mogą mieć wpływ zarówno na młodsze, jak i starsze populacje, takie jak:

• ograniczone do nieistniejących możliwości łączenia się z innymi (np. nie mają przyjaciół ani znajomych, z którymi można się połączyć)
• niezdolność do udziału w możliwościach społecznych z powodu ograniczonych zasobów (np. brak pieniędzy na uczestnictwo w klubach społecznościowych, które mają składki członkowskie)
• poważne zmiany w dynamice rodziny (np., śmierć bliskiej osoby)

badania koncentrują się w dużym stopniu na starszych doświadczeniach samotności, ponieważ grupa ta jest znana jako podatna na wszystkie powyższe, szczególnie w odniesieniu do głównych przejść życiowych związanych z emeryturą i żałobą. (2)

objawy przewlekłej samotności

diagnozy psychiatryczne są informowane przez diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5, 2013).

chociaż nie ma formalnej diagnozy DSM-5 przewlekłej samotności, stan ten może być ogólnie związany z depresją i zaburzeniami depresyjnymi. (3)(4)

objawy depresji i podobnie przewlekłej samotności mogą obejmować:

jeśli uważasz, że występują którekolwiek z tych objawów, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego.

leczenie przewlekłej samotności

pomimo istniejących badań prowadzonych na temat izolacji społecznej i samotności, potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć ogólny wpływ konkretnych interwencji, które wpływają na samotność i zdrowie. Nie ma wyłącznego protokołu leczenia samotności.

jednak, ponieważ przewlekła samotność uważa się za podobne procesy jak depresja, interwencje terapeutyczne, które są skuteczne w leczeniu depresji, mogą być również pomocne w poprawie przewlekłej samotności.

takie interwencje odnoszą się do opartych na dowodach metod terapii poznawczo-behawioralnej, w tym społecznie świadomej aktywacji behawioralnej (np. zachęcania innych do angażowania się w nowe działania, które angażują innych).

zajmowanie się samotnością w praktyce klinicznej jest czymś, o czym lekarze (zarówno medyczni, jak i specjaliści ds. zdrowia psychicznego) mogą pamiętać podczas oceny i leczenia populacji swoich pacjentów.

diagnoza przewlekłej samotności

diagnozy psychiatryczne są informowane przez diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5, 2013). Chociaż nie ma formalnej diagnozy DSM-5 przewlekłej samotności, stan ten może być ogólnie związany z depresją i zaburzeniami depresyjnymi. (5)

wyższy poziom samotności wiąże się ze zwiększonymi objawami depresyjnymi.

DSM-5 charakteryzuje depresję obecnością smutnego, pustego lub drażliwego nastroju, któremu towarzyszą zmiany zarówno fizycznych, jak i poznawczych zdolności. (6)

badanie wykazało, że związki społeczne z innymi zmniejszają ryzyko przewlekłej samotności i depresji. (7)

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy przewlekłej samotności lub depresji, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego.

sposoby zapobiegania chronicznej samotności

wierzę, że ludzie są stworzeni, aby być w relacji z innymi.

jak podkreślono w teorii hierarchii potrzeb Abrahama Maslowa (1943), uczucie miłości i poczucie przynależności są potrzebami ludzkimi. (8)

kiedy to jest nieobecne, może stworzyć stan stresu i samotności i może prowadzić do złego zdrowia psychicznego i fizycznego.

środkiem zapobiegawczym, aby uniknąć przewlekłej samotności, jest zaangażowanie w działania sprzyjające więzi społecznej. Może się to różnić w zależności od:

ogólne działania, które mogą zwiększyć więzi społeczne obejmują:

długotrwały wpływ przewlekłej samotności na zdrowie psychiczne

podobnie jak wpływ depresji, samotność może wpływać na ogólne funkcjonowanie poznawcze i emocjonalne.

• wpływ poznawczy: wpływ depresji na funkcjonowanie poznawcze obejmuje upośledzenie uwagi, koncentracji i zdolności pamięci. Dotyczy to również chronicznej samotności. Na przykład, gdy osoby doświadczają znacznej depresji lub samotności, prawdopodobnie mają problemy z zwracaniem uwagi na pewne szczegóły, są podatne na popełnianie błędów i błędów w pracy i mają trudny czas na przypominanie konkretnych wydarzeń i rozmów.
• wpływ emocjonalny: osoby, które są chronicznie samotne, mogą zgłaszać uczucie znacznie bardziej nastrojowe, drażliwe, gniewne, niecierpliwe i płaczące, żeby wymienić tylko kilka. Te same wzorce upośledzonego funkcjonowania i zachowań, które towarzyszą objawom depresji, mogą istnieć z przewlekłą samotnością.
• współwystępowanie: przewlekła samotność może współistnieć z innymi wcześniej istniejącymi chorobami psychicznymi, a także nasilać je.
• skłonności samobójcze: depresja jest istotnym czynnikiem ryzyka zachowań samobójczych. W związku z tym osoby odłączone społecznie i samotne są narażone na zwiększone ryzyko samobójstwa. (9)

zagrożenia dla zdrowia związane z samotnością

badania sugerują, że zarówno sytuacyjna, jak i przewlekła samotność mogą być czynnikami ryzyka śmiertelności lub śmierci, chociaż przewlekła samotność stanowi znacznie wyższe ryzyko (Shiovitz & Ayalon, 2010). (10)

samotność jest czynnikiem ryzyka złego zdrowia psychicznego i fizycznego. Depresja i zdrowie układu krążenia są najczęściej badanymi skutkami przewlekłej samotności (Courtin & Knapp, 2015). (1)(4)

jak wspomniano wcześniej, najbardziej badane wyniki zdrowotne przewlekłej samotności obejmują depresję i problemy sercowo-naczyniowe. (4)

badania dotyczące wpływu samotności na płeć przyniosły mieszane wyniki. Różne badania wskazują, że mężczyźni i kobiety inaczej reagują na izolację społeczną i samotność. Na przykład Zebhauser et al. (2013) zidentyfikował, że podczas gdy samotność dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet, samotność ma bardziej szkodliwy wpływ na mężczyzn. (11)

(2012) stwierdził, że samotność wpływa na zdrowie fizyczne kobiet bardziej niż mężczyzn. (12)

ostatnie słowo

samotność często wynika z braku satysfakcjonującego życia społecznego i emocjonalnie satysfakcjonujących relacji, ale może bardzo dobrze wpływać na ludzi, którzy radzą sobie dobrze na obu tych kontach. Tak więc samotność nie zawsze może prowadzić do dostrzegalnej przyczyny.

niektórzy ludzie cierpią okresowe epizody samotności, które mogą być wywołane przez ostatnie wydarzenie, podczas gdy inni są podziurawieni ciągłą, niewyjaśnioną samotnością.

chroniczna samotność nie tylko zmniejsza poczucie własnej wartości i pewności siebie, ale także toruje drogę do problemów z sercem i depresji.

Tak więc nie wolno lekceważyć zdrowia emocjonalnego jako nieistotnego, ponieważ może to znacznie utrudnić zdrowie fizyczne i psychiczne na dłuższą metę.

Uzyskaj pomoc od wyszkolonych specjalistów medycznych i zdrowia psychicznego, aby poradzić sobie z tym zaburzeniem i prowadzić satysfakcjonujące życie.