Nowe dowody ujawniają 17 000-letnią nadmorską drogę do Ameryki Północnej

pierwsi ludzie, którzy przedostali się do Ameryki Północnej z Eurazji, zrobili to podróżując przez Cieśninę Beringa, tak przynajmniej brzmi teoria. Pojawiła się nowa teoria proponująca przybrzeżną drogę na kontynent, ale Brak dowodów. Niedawna analiza głazów, skał i skamieniałości na Alasce daje teraz jaśniejszy obraz, wskazując na pojawienie się nadmorskiej trasy około 17 000 lat temu.

nowe badania opublikowane dziś w Science Advances oferują jedne z pierwszych geologicznych dowodów na to, że alaskańska droga migracji przybrzeżnej umożliwiłaby ludziom przejście z Eurazji do Ameryki Północnej, kiedy Epoka lodowcowa wciąż była silna. Co ważne, artykuł zawiera również dowody na istnienie życia wodnego i lądowego w regionie w tym samym okresie, co oznacza, że ludzie mieliby dostęp do żywności. Naukowcy z Uniwersytetu w Buffalo nie mówią, że ludzie zdecydowanie podróżowali wzdłuż tej nadmorskiej trasy—po prostu mówią, że Warunki zostały ustalone dla migracji ludzi do Ameryki Północnej, począwszy od około 17,000 lat temu.

u szczytu ostatniej epoki lodowcowej Ameryka Północna została oddzielona od Eurazji masywną Kordylierską pokrywą lodową, uniemożliwiając przepływ ludzi na kontynent. W końcu ludzie byli w stanie wykonać trek, ale naukowcy nie są do końca pewni, którą trasę wybrali, ani czas skoku transkontynentalnego.

w XX wieku konwencjonalnie zakładano, że pierwsze ludy Ameryki Północnej podróżowały wąskim, pozbawionym lodu korytarzem, ale ostatnie dowody rzuciły dość duży klucz do tej długotrwałej hipotezy. Cofające się pokrywy lodowe nie dały wewnętrznej ścieżki aż do około 14 000 lat temu, a pas ziemi, który nagle stał się Dostępny, nie był odpowiedni dla zwierząt i ludzi aż do około 13 000 do 12 600 lat temu. Stanowi to ogromny problem chronologiczny, ponieważ dowody archeologiczne wskazują, że ludzie w Chile około 15 000 lat temu, a na Florydzie około 14 500 lat temu.

stąd teoria migracji przybrzeżnych, znana również jako hipoteza autostrady Kelp. Zamiast podróżować wewnętrzną trasą, jest ona przeciwstawiana, ludzie migranci objęli syberyjskie, Beringijskie i alaskańskie wybrzeża, ostatecznie udając się do Ameryki Północnej i Południowej. Praktycznie nie ma dowodów archeologicznych na poparcie tej teorii, ale niedawne odkrycie 29 śladów na linii brzegowej Wyspy Calvert w Kolumbii Brytyjskiej, datowanych na 13 000 lat, dokucza możliwości. Co komplikuje sprawę, naukowcy nie są nawet pewni, czy lodowce całkowicie zablokowały przybrzeżną trasę, czy kiedy pokrywy lodowe wycofały się, aby udostępnić trasę dla migracji ludzi.

aby odpowiedzieć na te pytania, zespół Lesneka odwiedził cztery wyspy w archipelagu Aleksandra Alaski, który znajduje się około 200 mil (360 km) na południe od Juneau. Patrząc na fizyczne dowody, dla zespołu było jasne, że lód kiedyś zdominował ten obszar.

„krajobraz Jest lodowcowy” – powiedział Jason Briner, główny autor badania i geolog z Uniwersytetu w Buffalo, w oświadczeniu. „Powierzchnie skalne są gładkie i porysowane, gdy lód przesunął się nad nią, a wszędzie są nieregularne głazy. Kiedy jesteś geologiem, uderza cię to w twarz. Wiesz o tym od razu: lodowiec był tutaj.”

wykorzystując technikę znaną jako datowanie ekspozycji powierzchniowych, naukowcy byli w stanie ustalić, kiedy lód zaczął się cofać. Sygnatury chemiczne w skałach i skałach mówią naukowcom, że lód nie stanowi już bariery dla pierwiastków.

„to ostatecznie mówi nam, że lodowce w południowo-wschodniej Alasce wycofały się z Wybrzeża 17 000 lat temu”, powiedział Lesnek Gizmodo. „Skorzystaliśmy również z bogatego archiwum skamieniałości znalezionych w jaskini na wyspie Prince of Wales. Dzięki datowaniu radiowęglowemu kości i identyfikacji zwierząt, z których pochodzą, byliśmy w stanie ustalić, że foka obrączkowana i lis polarny żyły w południowo-wschodniej Alasce, kiedy otwarto trasę przybrzeżną.”

Lesnek i jej koledzy byli zaskoczeni, że lodowce zablokowały nadmorską trasę. Jej zespół przystąpił do tego projektu, uważając, że obszary te były całkowicie wolne od lodu podczas ostatniej epoki lodowcowej. „Ale nasze wyniki mówią inną historię”, powiedziała.

ten artykuł dotyczy dużej luki w naszej wiedzy o tym, jak i potencjalnie kiedy ludzie skolonizowali Amerykę.

” teraz wiemy, że lodowce mogły zablokować drogę przybrzeżną na kilka tysięcy lat. Lodowce te cofnęły się jednak około 17 000 lat temu, co otworzyło drogę do migracji ludzi wzdłuż wybrzeża-powiedział Lesnek. „Czas rekolekcji lodowca bardzo dobrze pasuje do genetycznych i archeologicznych dowodów na zaludnienie obu Ameryk.”

co ważne, nowe badanie obejmuje tylko bardzo niewielką część trasy przybrzeżnej, a inne części nadal pozostają niedokończone. Lesnek mówi, że jej zespół będzie nadal polował na obszary, które mogły uniknąć zlodowacenia, i mapował obszary, w których życie było w stanie wyłonić się w bezpośrednim następstwie.

Ben Potter, profesor antropologii na University of Alaska Fairbanks, który nie był zaangażowany w nowe badanie, lubi nowy artykuł, mówiąc, że wniosek jest prawdopodobny i że naukowcy byli mądrzy, aby ograniczyć się do przekonania, że wczesna trasa migracji wzdłuż tej części wybrzeża była możliwa, zamiast mówić, że jest to prawdopodobne lub pewne.

„w archeologii potrzebne są przemyślane, metodyczne analizy wszystkich aspektów paleoekologii, geologii itp., aby zrozumieć ludzką adaptację i ekspansję, w tym migrację ” – powiedział Potter Gizmodo. „Jest to więc mile widziane badanie w zrozumieniu złożonego procesu deglacjacji w tej części północno-zachodniego wybrzeża.”

Potter powiedział, że naukowcy powinni kontynuować analizy tego typu wzdłuż wybrzeża, aby dowiedzieć się więcej o czasie cofania się lodowca i śledzić zmiany w środowisku i ekologii w tym krytycznym okresie czasu. Ale mówi, że ostateczna odpowiedź na czas i charakter kolonizacji Ameryki Północnej prawdopodobnie pozostanie nieuchwytna przez jakiś czas.

„migracja jednej lub więcej populacji rdzennych Amerykanów do Ameryki była prawdopodobnie złożonym procesem, obejmującym od jednej do trzech głównych grup: starożytnych Beringian, rdzennych Amerykanów z północy i rdzennych Amerykanów z południa”, powiedział Potter. „Czas pozostaje nieznany, ale prawdopodobnie po datach 16 000 lat temu, biorąc pod uwagę genetyczne dowody na ekspansję po tym czasie.”

mówi, że podjęte trasy mogły obejmować wewnętrzny korytarz bez lodu—trasę przybrzeżną-lub, bardziej prawdopodobne, oba.

„ostatnie badania wskazują na wolne od lodu, wolne od proglacjalnych jezior i warunki wegetacji w korytarzu wolnym od lodu 15 000 lat temu, a ten nowy artykuł wskazuje warunki życia wzdłuż wybrzeża na 17 000 lat temu” – powiedział. „Takie badania są absolutnie niezbędne, aby właściwie umiejscowić hipotezy o zaludnieniu Ameryk.”