w chemii, koprecypitacja (CPT) lub współstrącanie jest przenoszeniem przez osad substancji normalnie rozpuszczalnych w zastosowanych warunkach. Analogicznie, w medycynie, koprecypitacja jest specyficznie wytrącaniem niezwiązanego „antygenu wraz z kompleksem antygen-przeciwciało”.
Koprecypitacja jest ważną kwestią w analizie chemicznej, gdzie często jest niepożądana, ale w niektórych przypadkach może być wykorzystana. W analizie grawimetrycznej, która polega na wytrącaniu analitu i mierzeniu jego masy w celu określenia jego stężenia lub czystości, współspędzanie jest problemem, ponieważ niepożądane zanieczyszczenia często współspędzają z analitem, powodując nadmiar masy. Problem ten często można złagodzić przez „trawienie” (oczekiwanie na wyrównanie osadu i utworzenie większych, czystszych cząstek) lub przez ponowne rozrozowanie próbki i wytrącenie jej ponownie.
z drugiej strony, w analizie pierwiastków śladowych, jak to często bywa w radiochemii, koprecypitacja jest często jedynym sposobem oddzielenia pierwiastka. Ponieważ pierwiastek śladowy jest zbyt rozcieńczony (czasami mniej niż część na bilion), aby wytrącać się za pomocą konwencjonalnych środków, zwykle jest koprecypitowany z nośnikiem, substancją o podobnej strukturze krystalicznej, która może zawierać pożądany pierwiastek. Przykładem jest oddzielenie francium od innych pierwiastków promieniotwórczych poprzez współwystępowanie z solami cezu, takimi jak nadchloran cezu. Otto Hahn jest uznawany za promowanie stosowania koprecypitacji w radiochemii.
istnieją trzy główne mechanizmy koprecypitacji: inkluzja, okluzyjność i adsorpcja. Włączenie występuje, gdy zanieczyszczenie zajmuje miejsce siatki w strukturze krystalicznej nośnika, powodując defekt krystalograficzny; może się to zdarzyć, gdy promień jonowy i ładunek zanieczyszczeń są podobne do tych z nośnika. Adsorbat jest nieczystością, która jest słabo związana (adsorbowana) z powierzchnią osadu. Niedrożność występuje, gdy adsorbowane zanieczyszczenie zostaje fizycznie uwięzione wewnątrz kryształu, gdy rośnie.
oprócz zastosowań w analizie chemicznej i radiochemii, koprecypitacja jest również „potencjalnie ważna dla wielu kwestii środowiskowych ściśle związanych z zasobami wodnymi, w tym drenażu kopalni kwasu, migracji radionuklidów w zanieczyszczonych składowiskach odpadów, transportu zanieczyszczeń metalowych w zakładach przemysłowych i obronnych, koncentracji metali w systemach wodnych i technologii oczyszczania ścieków”.
Koprecypitacja jest również stosowana jako metoda syntezy nanocząstek magnetycznych.