gdy pokojowi protestujący i buntownicy tłoczyli się na ulicach chilijskiej stolicy Santiago, aby protestować przeciwko nierówności i represjom państwowym, 650 KM (400 mil) na południe zadano również nie mniej symboliczne ciosy.
w centrum miasta Temuco, zakapturzeni demonstranci wznieśli w zeszłym tygodniu posąg XVI-wiecznego hiszpańskiego konkwistadora i szarpnęli go na ziemię.
wiwatujący przechodnie – wielu nosi tradycyjne poncza i opaski rdzennych mieszkańców Mapuche – wytłoczone na brązowej podobiźnie Pedro de Valdivia i wbijane drewnianymi laskami.
w mieście Concepción – które Valdivia znalazł w 1550 roku – tłum obalił kolejne popiersie hiszpańskiego kolonizatora, nabił je na kolec i usmażył u stóp pomnika jego historycznego nemezis, wodza Mapuche Lautaro.
w pobliskim mieście Collipulli podobny los spotkał brąz generała Cornelio Saavedrę – znanego z prowadzenia krwawej XIX-wiecznej „pacyfikacji” serca Mapuche.
najbardziej dramatycznie ze wszystkich, posąg chilijskiego lotnika Dagoberto Godoy (1893-1960) w Temuco został ścięty, a jego głowa zawieszona na ramieniu posągu wojownika Mapuche Caupolicán – obecnie również trzymającego flagę Mapuche lub Wenufoye.
posągi zostały skierowane w obliczu najgorszego wybuchu niepokojów politycznych w Chile od końca dyktatury Augusto Pinocheta, po tym, jak protest przeciwko taryfom metra przekształcił się w ogólnokrajowe powstanie domagające się dramatycznych zmian w systemie gospodarczym i politycznym kraju.
ataki na symbole hiszpańskich rządów kolonialnych wywołały wojnę słów, przypominając debaty w USA na temat pomników konfederackich generałów, lub w Wielkiej Brytanii na temat wybitnych posągów niewolników i imperialistów.
konserwatywni chilijscy komentatorzy nazwali ich aktami wandalizmu i pracą „profesjonalnych agitatorów”. Inni opisują organiczną-jeśli nadmierną-chęć zakwestionowania ustalonych narracji historycznych.
„są to działania o bardzo silnej symbolice, odrzucające oficjalną wersję, która sfałszowała i rażąco upubliczniła naszą historię” – powiedział Pedro Cayuqueo, pisarz i historyk Mapuche. „Dzieje się coś znacznie głębszego.”
obalenie posągów odzwierciedla również głębokie współczesne żale odczuwane przez Mapuche, którzy zostali wchłonięci do chilijskiego Państwa 150 lat temu.
największy rdzenny lud Chile-stanowiący 10% 17-milionowej populacji narodowej-od tego czasu podlega dalekiemu rządowi centralnemu.
nierówna własność ziemi, wylesianie, zanieczyszczenie i ograniczona reprezentacja polityczna zostały ugruntowane przez brutalny reżim Pinocheta w latach 1973-90.
„kwestionujemy model ekonomiczny i kontrakt społeczny odziedziczony po dyktaturze od dnia po powrocie do demokracji” – dodał Cayuqueo.
to niezadowolenie regularnie przeradza się w przemoc. Radykalne grupy Mapuche od 2011 roku ostrzelały ponad 900 celów, często ranczo i ciężarówki z drewnem, zabijając 20 osób.
zmilitaryzowana Policja Chile, zabiła około 15 Mapuche od 1990 roku. Śmiertelna policyjna strzelanina do nieuzbrojonego farmera z Mapuche Camilo Catrillanca, rok temu-i próba zatuszowania, która nastąpiła – wywołały powszechną, utrzymującą się furię.
demonstranci w stolicy nosili wizerunek Catrillanca i machali Wenufoye, ale nie jest jasne, jak bardzo przeciętny protestujący odnosi się do kwestii tubylczych.
„flaga Mapuche nie może być postrzegana tylko jako symbol sprzyjający sprawie Mapuche”, powiedział Kenneth Bunker, chilijski politolog, „ale także jako symbol antysystemowy.”
Chilijczycy z klasy robotniczej podzielają pogardę wobec odległej elity gospodarczej i politycznej, ale są rozgniewani głównie niskimi płacami i emeryturami, słabą publiczną opieką zdrowotną i wysokimi opłatami za szkołę ” -dodał Bunker.
mimo to, grupy aktywistów Mapuche-którzy w zeszłym tygodniu pomaszerowali razem w Temuco – mają nadzieję, że niemal jednogłośne poparcie dla przepisania chilijskiej konstytucji z czasów Pinocheta da szansę.
głównym ich celem jest, aby Chile stało się” państwem wielonarodowym”, podobnie jak sąsiednia Boliwia, przyznając rdzennym narodom większą autonomię polityczną, a ich języki i oficjalny status celny.
takie żądania podzielają mniejsze grupy Aborygenów, takie jak Diaguita, andyjski lud pustyni z około 90 000 samozwańczych Potomków. Pod koniec października protestujący w północnym mieście La Serena również ścięli i spalili posąg konkwistadora Francisco de Aguirre, zastępując go wizerunkiem „Milanki”, kobiety Diaguity.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- rdzenne ludy
- Ameryka
- wiadomości
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na Pintereście
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na Messenger