mikroskopijny organizm zwany kokcydiozą żyje w jelitach psa lub kota i powoduje chorobę zwaną kokcydiozą. Objawy obejmują biegunkę, wymioty, utrata apetytu i letarg. Szczenięta i kocięta mogą się odwodnić, a nawet umrzeć z powodu infekcji, choć niektóre zwierzęta nigdy nie wykazują żadnych oznak w ogóle. Zwierzę może podnieść infekcję z gleby, kału zakażonego zwierzęcia lub zjadając zakażonego Gryzonia. Na szczęście istnieją leki w leczeniu kokcydiozy u psów i kotów.
przegląd
kokcydioza jest częstym pasożytniczym stanem jelit spowodowanym przez mikroskopijny, jednokomórkowy organizm znany powszechnie jako kokcydia. Chociaż istnieje kilka rodzajów coccidia, psy z tym warunkiem są zwykle zakażone Isospora canis, podczas gdy koty są zakażone Isospora felis.
zakażone psy i koty wyrzucają torbiele zawierające pasożyta w stolcu. Torbiele te mogą przetrwać w środowisku nawet przez rok. Inne zwierzęta mogą zostać zainfekowane przez połykanie torbieli ze skażonego środowiska, zwykle podczas pielęgnacji. Psy i koty mogą również umowy pasożyta przez jedzenie zakażonego Gryzonia.
gdy wewnątrz przewodu pokarmowego zwierzęcia, torbiele pękają i pasożyt wchodzi do komórki jelitowej, gdzie rozmnaża. Komórka ostatecznie pęknie, uwalniając pasożyty i uszkadzając wyściółkę jelit.
gatunki coccidia, które zarażają psy, nie zarażają kotów i vice versa. Jednak, torbiele w kale od jednego psa może zarazić innego psa, i torbiele w kale od jednego kota może być zakaźne do innego kota. Jest bardzo mało prawdopodobne, że człowiek zarazi się gatunkami kokcydii, które wpływają na psy i koty.
wysoka częstość występowania kokcydiozy jest postrzegana w hodowli psów, zwłaszcza, gdy są one przechowywane w intensywnych warunkach przez długi czas. Szczenięce młyny i inne zajęte hodowle są najczęściej nękane kokcydiozą, więc kupujący są ostrzegani, aby zbadać te urządzenia pod kątem objawów biegunki.
objawy i identyfikacja
objawy kokcydiozy obejmują wodnistą biegunkę, która często będzie zabarwiona krwią lub śluzem. Zwierzęta z tym warunkiem mogą również wystąpić wymioty, utrata apetytu i letarg. Szczenięta i kocięta mogą być poważnie dotknięte, wykazując odwodnienie, utrata masy ciała, aw niektórych przypadkach nawet śmierć.
starsze zwierzęta zwykle mają łagodniejsze objawy. Niektóre zwierzęta mogą wykazywać żadnych oznak w ogóle, a jednocześnie rzuca torbiele pasożyta w ich kale.
rozpoznanie kokcydiozy polega na identyfikacji torbieli pasożyta na egzaminie kału. Każde nowe zwierzę wprowadzane do domu powinno mieć próbkę kału przetestowane tak szybko, jak to możliwe, aby zdiagnozować kokcydiozę lub inne infekcje pasożytów jelitowych. Ponieważ niektóre zwierzęta nigdy nie wykazują żadnych oznak, testy kału podczas corocznych badań fizycznych są uważane za standardową praktykę dla wszystkich zwierząt.
rasy dotknięte chorobą
wszystkie rasy psów i kotów są uważane za równie wrażliwe.
leczenie
w leczeniu kokcydiozy można stosować kilka leków doustnych. Większość zwierząt wymaga codziennego leczenia przez 5 do 10 dni, ale niektóre zwierzęta będą musiały zostać wycofane, jeśli infekcja nie zostanie rozwiązana po pierwszej lub nawet drugiej rundzie. W wielu-dog lub multi-Cat gospodarstw domowych, to jest dobry pomysł, aby traktować inne psy i koty, odpowiednio, aby zapobiec reinfekcji z innych zwierząt domowych, które mogą nosić pasożyta, ale nie wykazują żadnych oznak.
zwierzęta domowe (szczególnie szczenięta i kocięta) z ciężkim odwodnieniem mogą wymagać leczenia płynem i hospitalizacji.
ponieważ torbiele są często trudne do znalezienia na egzaminie kału, weterynarze będą czasami traktować zwierzęta, jeśli istnieje wysokie podejrzenie kokcydiozy, nawet jeśli nie ma torbieli znajdują się w stolcu.
zapobieganie
Zapobieganie zakażeniu zwierząt domowych torbielami kokcydii w środowisku, mycie pościeli i czyszczenie każdej hodowli/obszarów gęsto zaludnionych produktem amoniakalnym powinno być podstawową praktyką, zwłaszcza jeśli wiele psów/kotów dzieli ten obszar. Zbieranie i usuwanie kału tak szybko, jak to możliwe, oraz utrzymywanie zwierząt domowych przed gryzoniami myśliwskimi, jeśli to możliwe, są również uważane za podstawowe środki zapobiegawcze.