Kobaltocen

Kobaltocen, Co(C5H5)2, jest znany jako bis(cyklopentadienylo)kobalt(II) lub nawet „bis CP kobalt.”Ten Ciemnofioletowy związek jest stały w temperaturze pokojowej, który sublimuje w temperaturze 40 °C w dobrej próżni, ok. 0,1 mm. Kobaltocen został odkryty wkrótce po ferrocenie, pierwszym ” metalocenem.”Związek musi być przetwarzany i przechowywany w przypadku braku powietrza ze względu na łatwość, z jaką reaguje z O2.

Kobaltocen Wytwarza się w reakcji cyklopentadienku sodu, NaC5H5, z bezwodnym CoCl2 w roztworze THF. Powstaje chlorek sodu, a produkt metaloorganiczny jest zwykle oczyszczany przez sublimację próżniową.

• 1 Struktura i klejenie
• 2 właściwości Redox
• 3 inne reakcje
• 4 Referencje

struktura i Wiązanie

Co(C5H5)2 należy do grupy związków metaloorganicznych zwanych metalocenami, które składają się z atomu metalu umieszczonego między dwoma pierścieniami cyklopentadienylowymi (Cp). Tak więc metaloceny są czasami określane jako związki warstwowe.

Kobaltocen ma 19 elektronów walencyjnych, o jeden więcej niż zwykle w metalowych kompleksach organotransition, takich jak jego bardzo stabilny względny ferrocen. Ten dodatkowy elektron zajmuje orbital antybondujący względem wiązań Co-C. W konsekwencji odległości Co – C są nieco dłuższe niż wiązania Fe-C w ferrocenie. Wiele reakcji chemicznych Co (C5H5) 2 charakteryzuje się tendencją do utraty tego „dodatkowego” elektronu, dając 18-elektronowy kation znany jako kobaltocenium:

właściwości Redox

Co(C5H5)2 jest powszechnym jednoelektronowym środkiem redukującym w laboratorium. W rzeczywistości odwracalność pary redoks co(C5H5)2 jest tak dobrze zachowana, że Co(C5H5)2 może być stosowany w woltametrii cyklicznej jako wewnętrzny standard.Jeden z jego analogów o nazwie dekametylokobaltocenu Co(C5Me5)2 jest szczególnie silnym środkiem redukującym, ze względu na indukcyjne oddawanie gęstości elektronów z 10 grup metylowych, co skłania kobalt do rezygnacji z „dodatkowego” elektronu jeszcze bardziej. Te dwa związki są rzadkimi przykładami reduktantów, które rozpuszczają się w niepolarnych rozpuszczalnikach organicznych. Potencjały redukcyjne tych związków następują, używając pary ferrocen-ferrocenium jako odniesienia:

z tych danych wynika, że związki dekametylowe mają ok. 600 mV bardziej redukujący niż macierzyste metaloceny. Ten efekt podstawnika jest jednak przyćmiony przez wpływ metalu: zmiana z Fe na Co powoduje, że redukcja jest korzystniejsza o ponad 1,3 Wolta.

inne reakcje

leczenie co(C5H5) 2 tlenkiem węgla daje pochodną kobaltu(I) co(C5H5) (CO) 2, jednocześnie z utratą jednego ligandu Cp. Ta stabilna w powietrzu, destylowalna ciecz ma strukturę „dwunożnego stołka fortepianowego”.

1. ^ King, R. B. „Organometallic Syntheses” Volume 1: Academic Press: New York, 1965.
2. ^ C. Elschenbroich, A. Salzer „Organometallics : a Concise Introduction” (2nd Ed) (1992) from Wiley-VCH: Weinheim. ISBN 3-527-28165-7
3. ^ Connelly, N. G. and Geiger, W. E., „Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry”, Chemical Reviews, 1996, volume 96, 877-922