zakres tego samouczka jest wyjaśnienie, w jaki sposób możemy edytować i wprowadzać zmiany w konfiguracjach sieciowych na RHEL / CentOS 8/7 tylko z wiersza poleceń, a dokładniej, w jaki sposób możemy skonfigurować Statyczny adres IP na interfejsach sieciowych za pomocą systemowych skryptów sieciowych, które muszą być skonfigurowane do obsługi usług sieciowych skierowanych do Internetu i jak skonfigurować lub zmienić nazwę hosta systemu RHEL/CentOS.
pokaże Ci również, w jaki sposób możemy zarządzać lub wyłączać niechciane usługi systemowe, takie jak Network Manager, który nie jest już potrzebny w przypadku użycia ręcznego statycznego adresu IP skonfigurowanego na skryptach sieciowych, Avahi-Daemon, który również nie jest potrzebny na serwerze i stanowi poważną lukę w bezpieczeństwie, chyba że zainstalowałeś serwer na serwerze twój laptop i chcesz natychmiast przeglądać sieć dla innych usług, a na końcu zaprezentuje Ci Network Manager tekstowy interfejs użytkownika-Nmtui, a narzędzie systemowe, które może ułatwić edycję ustawień sieciowych systemu dzięki zaawansowanym konfiguracjom interfejsu, takim jak tworzenie interfejsów Bond, Bridge, Team i VLAN.
- wymagania
- Krok 1: Wyłącz niechciane usługi systemowe w CentOS
- Zatrzymaj Usługę Postfix
- Zatrzymaj Usługę Avahi Daemon
- Krok 2: Konfigurowanie statycznego adresu IP na CentOS
- Krok 3: Ustawianie nazwy hosta w CentOS
- plik nazwy hosta
- plik hostów
- Krok 4: Ustaw Statyczny adres IP na CentOS za pomocą narzędzia Nmtui
wymagania
- instalacja „CentOS 8.0” z zrzutami ekranu
- instalacja RHEL 8 z zrzutami ekranu
- jak włączyć subskrypcję RHEL w RHEL 8
- CentOS 7.0 minimalna instalacja systemu
- RHEL 7.0 minimalna instalacja systemu
- aktywny RHEL 7.0 Subskrypcje i repozytoria funkcjonalne
należy również pamiętać, że większość konfiguracji oferowanych przez edycję plików systemowych nie powinna być wykonywana ze zdalnej lokalizacji przy użyciu usługi SSH, dopóki nie utworzysz stałego i niezawodnego połączenia sieciowego przy użyciu stałego adresu IP.
Krok 1: Wyłącz niechciane usługi systemowe w CentOS
1. Zanim zaczniemy robić cokolwiek, musimy upewnić się, że nasz system ma zainstalowane niezbędne narzędzia do edycji i sieci, takie jak netstat, ifconfig, wget, curl i lsof, niektóre z nich nie będą używane na tym etapie, ale lepiej je zainstalować w przyszłych konfiguracjach.
# yum install nano wget curl net-tools lsof
2. Po zainstalowaniu narzędzi Uruchom ifconfig, aby uzyskać ustawienia i status interfejsów sieciowych, a następnie uruchom polecenie netstat lub lsof, aby sprawdzić, które usługi są domyślnie uruchomione na naszym serwerze.
# ifconfig# netstat -tulpn# lsof -i
3. Wyjście polecenia netstat jest dość oczywiste i pokazuje listę gniazd powiązanych z ich uruchomioną nazwą programu.
jeśli, na przykład, nasz system nie będzie używany jako usługa pocztowa, możesz zatrzymać master daemon Postfix, który działa na localhost, a także zatrzymać i wyłączyć inne niechciane usługi za pomocą następujących poleceń-jedyną usługą, której odradzam, aby nie zatrzymywać lub wyłączać, jest SSH, jeśli potrzebujesz zdalnego sterowania serwerem.
Zatrzymaj Usługę Postfix
# systemctl stop postfix# systemctl disable postfix# systemctl status postfix
Zatrzymaj Usługę Avahi Daemon
# systemctl stop avahi-daemon# systemctl disable avahi-daemon# systemctl status avahi-daemon
4. Możesz również użyć starych poleceń init, aby zatrzymać lub wyłączyć usługi, ale ponieważ Red Hat implementuje teraz zarządzanie procesami i usługami systemd, powinieneś lepiej przyzwyczaić się do poleceń systemctl i często z nich korzystać.
jeśli używasz Arch Linuksa, to przejście na systemd powinno być bułką z masłem-chociaż wszystkie polecenia init są teraz połączone i filtrują systemd.
# service postfix stop# chkconfig postfix off
5. Jeśli chcesz uzyskać listę wszystkich uruchomionych usług, uruchom polecenie service, a do wyczerpującego raportu użyj systemctl.
# service --status-all# systemctl list-unit-files
6. Do zarządzania usługami uruchom polecenie systemctl za pomocą najważniejszych przełączników: start, stop, restart, reload, disable, enable, show, list-dependencies, is-enabled, itd. po którym następuje Twoje imię służbowe.
kolejna ważna cecha, że polecenie systemctl może również działać na zdalnym serwerze poprzez usługę SSH na określonym hoście za pomocą opcji-H i wykonywać te same akcje co lokalnie.
na przykład zobacz polecenie i zrzut ekranu poniżej.
# systemctl -H remote_host start remote_service
Krok 2: Konfigurowanie statycznego adresu IP na CentOS
7. Przed rozpoczęciem edycji plików systemowych karty interfejsu sieciowego upewnij się, że od teraz i do momentu ustawienia statycznego adresu IP masz fizyczny lub inny rodzaj dostępu do serwera, ponieważ ten krok wymaga zmniejszenia interfejsu sieciowego i połączeń.
chociaż można to zrobić płynnie bez zakłócania łączności i aktywować połączenie po ponownym uruchomieniu. Nie ma możliwości przetestowania go przed ponownym uruchomieniem, jeśli masz tylko jedną kartę sieciową. Mimo to przedstawię ci całą metodę i wskażę kroki, których należy unikać, na wypadek, gdybyś chciał utrzymać łączność i przetestować ją później.
8. Teraz przejdź do / etc/ sysconfig / network-scripts / path, Otwórz i wybierz swój interfejs sieciowy, który chcesz przypisać statyczny adres IP do edycji – aby uzyskać wszystkie nazwy kart sieciowych, aby użyć polecenia ifconfig lub IP, jak pokazano.
# ifconfigOR# ip addr
9. Następnie użyj poniższego szablonu sieciowego, aby edytować plik i upewnij się, że instrukcja ONBOOT jest ustawiona na tak, BOOTPROTO jest ustawiona na static lub none i nie zmieniaj wartości hwaddr i uuid podanych domyślnie.
# nano /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-enp0s3
wprowadź następujące zmiany, jak pokazano.
TYPE=EthernetPROXY_METHOD=noneBROWSER_ONLY=noBOOTPROTO=staticDEFROUTE=yesIPV4_FAILURE_FATAL=noIPV6INIT=yesIPV6_AUTOCONF=yesIPV6_DEFROUTE=yesIPV6_FAILURE_FATAL=noIPV6_ADDR_GEN_MODE=stable-privacyNAME=enp0s3UUID=7546e483-16a0-499e-aaac-b37246b410a5DEVICE=enp0s3ONBOOT=yes IPADDR=192.168.1.10 NETMASK=255.255.255.0 GATEWAY=192.168.1.1 DNS1=192.168.1.1 DNS2=8.8.8.8 DOMAIN=tecmint.lan
10. Po zakończeniu edycji pliku zamknij go i przejdź do resolv.plik conf, jeśli chcesz, aby serwery DNS były włączone w całym systemie.
# nano /etc/resolv.conf
tutaj po prostu dodaj swoje serwery DNS za pomocą instrukcji nameserver.
nameserver 192.168.1.1nameserver 8.8.8.8
11. Teraz Interfejs sieciowy jest skonfigurowany ze statycznym adresem IP, pozostaje tylko zrestartować sieć lub zrestartować system i użyć polecenia ifconfig lub IP, aby wyświetlić adres IP i przetestować konfigurację za pomocą polecenia ping.
# systemctl restart NetworkManager
uwaga: po ponownym uruchomieniu Użyj nowo statycznego adresu IP skonfigurowanego do zdalnego logowania za pomocą SSH.
# systemctl status NetworkManager# ifconfig# ip addr show
Krok 3: Ustawianie nazwy hosta w CentOS
12. Aby dostosować systemową nazwę hosta w całym systemie, otwórz plik hostname i hosts znajdujący się na ścieżce / etc i edytuj oba w następujący sposób.
plik nazwy hosta
# nano /etc/hostname
tutaj możesz dodać tylko nazwę systemu, ale dobrym pomysłem jest dołączenie .domena dot.
server.tecmint.lan
plik hostów
# nano /etc/hosts
tutaj Dodaj tę samą nazwę hosta jak powyżej w linii 127.0.0.1 przed localhostem.localdomain statements.
127.0.0.1 server.tecmint.lan localhost.localdomain …
Alternatywnie możesz ustawić nazwę hosta za pomocą polecenia hostnamectl, jak pokazano.
# hostnamectl -set-hostname tecmint.lan
13. Aby sprawdzić, czy nazwa hosta jest poprawnie ustawiona, użyj polecenia Nazwa hosta.
# hostname -s # For short name# hostname -f # For FQDN mame
Krok 4: Ustaw Statyczny adres IP na CentOS za pomocą narzędzia Nmtui
14. NetworkManager Text User Interface (Tui) tool, nmtui, to intuicyjne narzędzie RHEL, które zapewnia interfejs tekstowy do konfigurowania sieci poprzez sterowanie menedżerem sieci, który pomaga edytować zaawansowane ustawienia sieciowe, takie jak przypisywanie statycznych adresów IP do interfejsów sieciowych, aktywowanie lub wyłączanie połączenia, edycja połączeń WI-FI, ustawianie nazwy hosta systemu lub tworzenie zaawansowanych interfejsów sieciowych, takich jak InfiniBand, bond, bridge, team lub VLAN.
NetworkManager-Tui jest domyślnie instalowany w RHEL / CentOS 7.0, ale jeśli z jakiegoś powodu jego brakujący problem następujące polecenie, aby go zainstalować.
# yum install NetworkManager-tui
14. Aby uruchomić tekstowy interfejs użytkownika Network Manager uruchom polecenie nmtui i użyj klawiszy TAB lub strzałek, aby przejść i naciśnij klawisz Enter, aby wybrać opcję. Jeśli chcesz bezpośrednio edytować lub podłączyć określony interfejs, uruchom następujące opcje.
# nmtui edit enp0s3# nmtui connect enp0s3
jeśli chcesz ustawić statyczny adres IP, możesz również użyć tekstowego interfejsu użytkownika Network Manager jako łatwej alternatywy do edycji plików interfejsów sieciowych, z ograniczoną liczbą opcji, które metoda ma do zaoferowania, ale upewnij się, że usługa Network Manager jest włączona i uruchomiona w systemie.