Jak kawa stała się nowoczesną koniecznością

co się zmieniło? Kiedyś używana do napędzania niezwykłych aktów kultu i kreatywności, kawa stała się koniecznością, na której polegamy, aby sprostać codziennym wymaganiom współczesnego kapitalizmu.

kawa pochodzi z Etiopii, ale mnisi Suficcy w Jemenie wydają się być pierwszymi, którzy spożywali parzoną formę, prawdopodobnie w XV wieku. Według wielu etymologii „kawa „wywodzi się od arabskiego słowa qahwah, które nosiło kilka znaczeń, w tym” zrobić nieprzyjemny”,” ciemny „i” wino.”

to wywołało kilka wczesnych pytań. W 1511 roku urzędnicy w Mekce, podejrzliwi o działanie odurzające napoju, wydali zakaz kawy. Policja podpaliła zaopatrzenie miasta, ale to nie rozstrzygnęło sprawy.

sto lat później, mniej więcej w czasie, gdy europejscy podróżnicy odnotowali swoje pierwsze spotkania z kawą, napój był tak rozpowszechniony w Imperium Osmańskim, że według uczonego Markmana Ellisa, wydawał się „idealnym symbolem islamu.”Naznaczona obcością kawa wkroczyła do Europy poprzez Przepych uprzedzeń. W 1610 roku brytyjski poeta George Sandys ocenił ją jako ” blacke jako soote, i nie bardzo się do niej odbiegała.”

podobnie jak alkohol, kawa zmieniła ludzi, którzy ją pili, ale nie było konsensusu w jaki sposób. Niektóre kobiety w Londynie twierdziły, że czyni to mężczyzn bezsilnymi i leniwymi, ale pracodawcy Miasta się nie zgodzili. Poranne Warcaby piwa sprawiły, że praktykanci i urzędnicy „nie nadawali się do interesów”, ale kawa pomogła im „grać dobrych ludzi”, napisał nadworny historyk James Howell w 1657 roku.

Medyczne myślenie wieku podkreślało równoważenie czterech humorów organizmu-krwi, flegmy, czarnej żółci i żółtej żółci—poprzez stosowanie pokarmów jako leków. Żywność została sklasyfikowana w jednej z czterech kategorii nakazowych: gorącej, zimnej, mokrej i suchej. Jednak kawa, wraz z herbatą i czekoladą, nie pasowała idealnie do żadnego kwadrantu. Był gorący i pobudzający, ale także chłodzący i moczopędny, zakłócający idee ludzkiego ciała, które były naprawiane przez 1500 lat.

obraz nie został wyjaśniony przez chemiczną izolację kofeiny w niemieckim laboratorium w 1819 roku. „Kawa działa na przeponę i splot słoneczny, gdzie rozprzestrzenia się do mózgu za pomocą niezmierzonych emanacji, które wymykają się wszelkiej analizie”, napisał 20 lat później Honoré de Balzac. „Możemy jednak przypuszczać, że to płyny układu nerwowego przewodzą elektryczność, którą ta substancja uwalnia i którą znajduje Lub stymuluje w naszym ciele.”Sam Balzac pił kawę w ogromnych ilościach, pisząc swoje prawie 100 powieści. Według niektórych relacji, pił 50 filiżanek dziennie, zaostrzając chorobę serca.

Balzac zmarł w 1850 roku, ale gdyby żył jeszcze tylko kilka lat, mógłby zauważyć przełom. Na Zachodzie pojawiła się nowa koncepcja ciała, która zastąpiła układ humoralny, oparty nie na równowadze płynów, ale na cyklach wejścia i wyjścia. Analogia nie była już skalą, ale silnikiem.

sednem tej zmiany było odkrycie, częściowo poprzez analizę silników parowych, energii: nadrzędna Siła jednocząca to, co uważano za dyskretne zjawiska, w tym ruch, ciepło i światło. Pierwsze prawo termodynamiki, stwierdzające, że energia nie jest ani tworzona, ani niszczona, ale raczej przekształcana z jednej formy w drugą, postawiło fundamentalne pytanie: czy ludzie byli wyjątkowymi stworzeniami, czy też działali na tych samych zasadach, co maszyny? Hermann von Helmholtz, powszechnie uznawany za autora pierwszego prawa, podejrzewał to drugie.

do 1900 roku nowa nauka o żywieniu zastosowała termodynamikę do fizjologii człowieka poprzez kalorię, jednostkę miary, która wyrażała potrzeby i możliwości organizmu w kategoriach wspólnych—wejścia i wyjścia, Jedzenie i praca. Sama kaloria nie rozwiązała pytań o kawę, która zawiera bardzo mało kalorii na filiżankę. Ale kaloria zapewniała stabilne ramy dla zrozumienia fizjologicznych efektów kawy, ponieważ sprawiała, że praca wyglądała jak podstawowa funkcja i naturalna kondycja żywego organizmu, podobnie jak silnik. Ta wznosząca się biologia męczarni doprowadziła do nowego konsensusu w sprawie kawy: była to smar dla ” ludzkiej maszyny.”

ten pomysł został przełożony na reklamę w latach 20. XX wieku.Brazylijscy plantatorzy kawy i amerykańscy palacze kawy prowadzili badania, aby zakwestionować twierdzenia Johna Harveya Kellogga i C. W. Posta, którzy, sprzedając własne zszywki śniadaniowe, obwiniali kawę za amerykańską epidemię osłabienia i słabości. Samuel Prescott, profesor biologii MIT, prowadził badania od 1919 do 1923, czerpiąc w dużej mierze z wcześniejszych badań finansowanych przez Coca-Cola Company, która stwierdziła, że kofeina zwiększyła zdolność organizmu do pracy mięśni lub poznawczej w ciągu 15 minut od spożycia.

trwały wkład Prescotta polegał na przemianowaniu pozornej sprzeczności coffee-generowanie pracy bez kalorii, wyjście bez wkładu-jako rodzaj cudu. Kawa była lepsza niż jedzenie, stwierdził: forma natychmiastowej energii, lek roboczy nie podlegający ograniczeniom apetytu i opóźnieniom trawienia. Implikacja była taka, że ludzkie ciało na kawie zostało uwolnione od praw zużycia energii i wydatków, które rządziły resztą wszechświata. W oparciu o te ustalenia, plantatorzy kawy i palacze zaczęli wysuwać nowatorską propozycję: przerwę w pracy na kawę, zwłaszcza późnym popołudniem.

po pięciu wiekach wciąż mamy pytania dotyczące kawy, ale zgadzamy się, co musimy zrobić. Większość z nas pije kawę nie dlatego, że mamy precyzyjnie skalibrowane zrozumienie jej roli w blokowaniu adenozyny, która sprawia, że czujemy się zmęczeni i zwiększa dopaminę, która sprawia, że czujemy się dobrze. Zamiast tego pijemy kawę, ponieważ przyjęliśmy (po części z samego biznesu kawowego) sposób rozumienia siebie i świata, który sprawia, że wygląda jak wybawienie, gdy nie mamy wyboru, jak tylko kontynuować pracę—lub nawet spełnienie, na chwilę, naszego bezdennego pragnienia więcej pomysłów, więcej rozmowy, więcej energii, więcej czasu, więcej życia.