Czakma, zwana także Changma, Sakma lub Sangma, największa z rdzennych populacji Bangladeszu, osiadła również w części północno-wschodnich Indii oraz w Mjanmie (Birmie). Ich język Indo-aryjski ma swój własny skrypt, ale system zapisu Czakmy ustąpił, w większości, bengalskiemu skryptowi.
Najwcześniejsza historia ludu Chakma nie jest znana. Niektórzy sugerują, że migrowali ze starożytnego indyjskiego królestwa Magadha (obecnie zachodnio-środkowy Stan Bihar) do Arakanu (obecnie część Mjanmy), a następnie do regionu, który Brytyjczycy określili później jako wzgórza Chittagong. Zaczęli uprawiać bambus, ryż, bawełnę i warzywa na wzgórzach Chittagong, a większość Czakm—licząca około 300 000—pozostała tam do XXI wieku. Żyją w pobliżu mniej zaludnionych plemion, takich jak Marma (Magh lub Mogh), Tripura (Tipra) i Tenchungya (Tanchangya).
jednak po odejściu Brytyjczyków w 1947 r. Fortuna Chakma gwałtownie spadła. Spodziewając się, że staną się częścią nowo niepodległego państwa Indii, do którego większość ludności hinduistycznej Buddysta czakma była kulturowo podobna, byli zaniepokojeni stwierdzeniem, że ich region został w ostatniej chwili przekazany Pakistanowi o większości muzułmańskiej. Aby dodać do ich skarg, około 54 000 akrów (około 21 850 hektarów) gruntów ornych Chakma zostało zalanych, a około 100 000 osób zostało wysiedlonych, gdy rzeka Karnaphuli została zaporowana (około 1957 do 1963) w Kaptai. Ponadto, po utworzeniu w 1971 kraju Bangladeszu z pakistańskiego stanu Pakistan Wschodni, oficjalnie sankcjonowano zasiedlenie regionu Chittagong przez znaczną liczbę Bengalczyków. W wyniku jednego lub drugiego czynnika, dziesiątki tysięcy Czakm wyemigrowało do Indii i osiedliło się tam lub zostało zasiedlonych przez rząd w indyjskich stanach Mizoram, Arunachal Pradesh i Tripura. Większość z nich nie otrzymała tam obywatelstwa.
teraz rozproszone po trzech krajach, czakmy walczą o utrzymanie swojej kultury w XXI wieku. Utrzymują organizację klanową unikalną dla regionu Chittagong. Chociaż coraz trudniej jest im z powodu kurczenia się ich tradycyjnych ziem, nadal prowadzą oni działalność rolniczą; ich niegdyś dominujące wykorzystanie rolnictwa zmiennego ustąpiło głównie małym, stałym gospodarstwom. Kobiety Chakma tkają charakterystyczne tkaniny, aby uzupełnić dochód rodziny i zapewnić odzież.
praktyka Czakm buddyzmu therawady zabarwiona aspektami animizmu i hinduizmu. Niektóre tradycje Pre-buddyjskie, takie jak ofiarowanie świni, gdy panna młoda przybywa do wioski pana młodego, zostały zachowane, wraz ze zwyczajem jedzenia wieprzowiny.