Chantel Osahor powiedziała, że uśmiechnęła się podczas całego lotu z Des Moines w Iowa, wiedząc, że zmierza do miejsca, w którym nadal ją kochają, miasta, w którym ona i Kelsey Plum umieścili Husky basketball na mapie.
„czuję się, jakbym wróciła do domu”, powiedziała, uśmiech wciąż ozdabia jej twarz.
Osahor wróciła do Seattle jako gwiazda sportu roku w Sheraton, gdzie była nominowana do nagrody top Female star, którą zdobył zawodnik Husky softball Ali Aguilar. Jeśli chodzi o to, dlaczego Osahor przyjeżdżał z Iowa, ze wszystkich miejsc, cóż, jest niezła historia do opowiedzenia.
aby przejść do rzeczy, Osahor jest teraz trenerem, służąc jako asystent absolwenta bardzo udanej drużyny Kobiet na Drake University w Des Moines. Jest również studentką w pełnym wymiarze godzin, zapisała się do graduate school, aby uzyskać tytuł magistra przywództwa komunikacyjnego w Drake ’ s school of journalism and mass communication.
kocha oba przedsięwzięcia, ale dlaczego Osahor, w czym powinna być najlepsza w swojej karierze, trenuje zamiast grać, kiedy wydawało się, że jest na krawędzi przeniesienia swoich unikalnych umiejętności do profesjonalistów? Zastanawia się, że czasami, ale mówi :” Jeśli mam grać ponownie, wrócę.”
kiedy ostatni raz widzieliśmy Osahor, została wybrana w drugiej rundzie draftu WNBA, Nie. W sumie 21, przez Chicago Sky, w kwietniu. Była to nagroda za jej błyskotliwą karierę w Waszyngtonie, która pomogła jej poprowadzić Huskies do Final Four jako junior, a następnie poprowadzić kraj w zbiórkach i double-doubles jako senior.
ale wtedy sprawy poszły trochę za daleko dla Osahora, którego niekonwencjonalny set shot (płaska i śmiertelnie dokładna) i wewnętrzna wytrzymałość spodobały się jej fanom Husky. Zamieszanie zaczęło się tej samej nocy, kiedy dowiedziała się, że została sprzedana przez Chicago do Minnesota Lynx. Później, pod koniec obozu treningowego, Osahor została przecięta przez rysia po urazach, najpierw ścięgna ścięgna, a następnie kolana, które utrudniły jej przed sezonem.
w rzeczywistości kolano Osahora stało się tak bolesne i spuchnięte, że postanowiła odrzucić możliwość gry za granicą w Izraelu po tym, jak ryś ją przeciął. Dobrą wiadomością jest to, że nic nie jest rozdarte, ale złą wiadomością jest to, że „jestem w ciągłym, przewlekłym bólu”, powiedziała. „Każda minuta każdego dnia. Nawet teraz, gdy stoję, cierpię.”
pocieszeniem jest to, że Osahor przekonała siebie, jeśli nie rysia, że należy do WNBA. Uważa, że mimo problemów zdrowotnych powinna była dołączyć do zespołu. „Myślę, że udowodniłam, nawet jeśli zapytasz trenera (Cheryl) Reeve, że mogę grać w tej lidze” – powiedziała. „Wiele zabrałem z tego doświadczenia, widząc, czego potrzeba. Wiem, że mogę grać w tej lidze.”
ale Osahor ostatecznie zdecydowała, że musi wziąć w tym roku wolne, aby wrócić do zdrowia. Wróciła do Seattle na odwyk, kiedy około miesiąc później otrzymała niespodziewany telefon od Jennie Barancyk, głównego trenera Drake ’ a. Barancyk był znajomym — i fanem-Osahora z czasów, gdy była asystentem w Kolorado. Praca asystentki Drake ’ a właśnie się otworzyła. czy byłaby zainteresowana?
Osahor, który zawsze pragnął zostać trenerem, skorzystał z okazji. Trener z Waszyngtonu Mike Neighbors zawsze określał ją mianem gracza umysłowego, a teraz ma szansę to pokazać.
„ona jest zwycięzcą” – powiedział Barancyk w wywiadzie telefonicznym Z Evansville w stanie Indiana, gdzie Buldogi 16-7 (11-0 w konferencji) zmierzą się w piątek Z Evansville. „Ma naprawdę wysokie IQ koszykówki i dobre wyczucie gry.”
Osahor cieszy się, że Barancyk angażuje ją we wszystkie aspekty coachingu, od praktycznych instrukcji po sesje strategiczne. A doświadczenie jedynie utwierdziło ją w przekonaniu, że właśnie to chce zrobić ze swoim życiem.
„To zdecydowanie moje powołanie, aby pomóc dzieciom rozwijać się tak, jak to miałem, ponieważ miałem niesamowitych trenerów. To zdecydowanie proces, To dostosowanie. Brak koszulki i zobaczenie, jak to działa w biurach jest zdecydowanie inne. Ale to jest zdecydowanie to, co powinienem zrobić.”
ważne pytanie, oczywiście, czy Osahor zagra ponownie. I naprawdę nie ma jeszcze odpowiedzi. Jej serce i zdrowie będą to dyktować. W międzyczasie oparła się na przyjaciołach z pola trenerskiego, takich jak Adia Barnes i Morgan Valley w Arizonie, i oczywiście sąsiadów, aby wzmocnić w sobie, że robi właściwą rzecz, odchodząc, bez żalu.
„nie chcę, żebyś cytował, że mówię nie, ale nie chcę, żebyś cytował, że mówię tak” – powiedziała ze śmiechem, gdy zapytałem, czy wróci do kariery. „Biorę to dzień po dniu. Zdecydowanie Tęsknię za grą i jestem w kontakcie z moim agentem. Jeśli zagram, nie bądź zszokowany. Jeśli nie zagram, nie bądź zszokowany.”
podczas gdy ona czeka na telefon, Osahor jest zadowolony ze swojego życia w Des Moines. W czwartek w Seattle wspomnienia wróciły do tego, co nazywała „najlepszymi i najgorszymi latami mojego życia.
„Te relacje, z których czerpałem, są warte każdego potu i gier przegranych, wygranych, które kiedykolwiek mogłem z tego wyciągnąć. Gdybym miał to zrobić jeszcze raz, zrobiłbym to samo. Najlepszą decyzją w moim życiu było przyjechać tutaj.”
minusem były walki o budowanie kultury koszykówki w Waszyngtonie. „To nie jest łatwe. Każdy ma inne osobowości, więc masz zamiar trochę się zderzyć. Ale to nas wzmocniło i dlatego jesteśmy tak blisko. To jest to, co mam na myśli przez najlepsze i najgorsze, bo są zdecydowanie trudne czasy, ale każdy przechodzi przez to.”
niezależnie od tego, przez co przechodzi teraz Osahor, balansuje bezcenna immersja trenerska, którą otrzymuje w Drake. A uśmiech na jej twarzy w czwartek pokazał, że to nie tylko ból, który odczuwa-zwłaszcza w Seattle.