rozległy kompleks laboratoriów i fabryk Thomasa Alva Edisona w West Orange, New Jersey, był miejscem zdumienia pod koniec XIX wieku. Jego maszyny mogły produkować wszystko, od lokomotywy do damskiego zegarka na rękę, a kiedy maszyny nie działały, „muckers” Edisona-naukowcy, chemicy i ciekawi technologii, którzy przybyli z tak odległej Europy—mogli oglądać taniec w wykonaniu rdzennych Amerykanów z Pokazu Buffalo Billa na Dzikim Zachodzie w studiu filmowym Black Maria wynalazcy lub słuchać klasycznych muzyków nagrywających na fonografach cylindrów Woskowych Edisona.
muckersi szczęśliwie pracowali przez 90-godzinne tygodnie pracy, pociągnięte urokiem przyszłości. Ale stawili też czoła niebezpieczeństwom nieznanego-narażeniu na chemikalia, kwasy, elektryczność i światło. Nikt nie wiedział o tym lepiej niż Edison Mucker Clarence Madison Dally, który nieświadomie oddał życie, aby pomóc w opracowaniu jednej z najważniejszych innowacji w historii diagnostyki medycznej. Kiedy stało się jasne, co Dally zrobił sobie w imię badań, Edison odszedł od wynalazku. „Nie mów mi o prześwietleniach” „Boję się ich.”
urodzony w 1865 roku Dally dorastał w Woodbridge w stanie New Jersey, w rodzinie dmuchaczy szkła zatrudnionych w Edison Lamp Works w pobliskim Harrison. W wieku 17 lat zaciągnął się do marynarki, a po sześciu latach służby wrócił do domu i pracował u boku ojca i trzech braci. W wieku 24 lat został przeniesiony do West Orange laboratory, gdzie pomagał w eksperymentach Edisona na lampach żarowych.
w 1895 roku niemiecki fizyk Wilhelm Roentgen eksperymentował z wypełnionymi gazem lampami próżniowymi i elektrycznością; w listopadzie tego roku zaobserwował Zielone światło fluorescencyjne pochodzące z tuby owiniętej ciężkim czarnym papierem. Przypadkowo natknął się na Nieznany rodzaj promieniowania, który nazwał ” promieniowaniem rentgenowskim.”Tydzień później Roentgen zrobił zdjęcie rentgenowskie dłoni żony, odsłaniając kości palców i bulwiastą obrączkę. Obraz szybko rozpowszechnił się na całym świecie wśród olśniewającej publiczności.
Edison otrzymał wiadomość o odkryciu i natychmiast wyruszył na eksperymenty z własnymi lampami fluorescencyjnymi. Był znany ze swojego doświadczenia w żarówkach, gdzie elektryczność płynęła przez włókna, powodując ich ciepło i blask, ale Edison miał nowo odkrytą fascynację reakcjami chemicznymi i gazami w świetlówkach rentgenowskich i promieniami rentgenowskimi, które odkrył. Równie zafascynowany Clarence Dally zabrał się do pracy z entuzjazmem, wykonując niezliczone testy, trzymając rękę między fluoroskopem (tekturową tubą do oglądania pokrytą fluorescencyjną solą metalową) a lampami rentgenowskimi i nieświadomie wystawiając się na trujące promieniowanie przez wiele godzin.
w maju 1896 roku Edison wraz z Dallym udał się na wystawę National Electric Light Association w Nowym Jorku, aby zademonstrować swój fluoroskop. Setki ustawiły się w kolejce, aby stanąć przed fluorescencyjnym ekranem, a następnie zajrzeć do lunety, aby zobaczyć własne kości. Potencjalne korzyści medyczne były natychmiast widoczne dla każdego, kto widział wyświetlacz.
Dally wrócił do pokoju rentgenowskiego Edisona w West Orange i kontynuował testowanie, udoskonalanie i eksperymentowanie w ciągu następnych kilku lat. W 1900 roku zaczął wykazywać zmiany i zwyrodnienia skóry na dłoniach i twarzy. Zaczęły mu wypadać włosy, potem brwi i rzęsy. Wkrótce jego twarz była mocno pomarszczona, a lewa ręka była szczególnie spuchnięta i bolesna. Podobnie jak wierny mucker oddany nauce, Dally znalazł to, co uważał za rozwiązanie, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom lewej ręki:zaczął używać prawej ręki zamiast. Wynik mógł być przewidywalny. W nocy spał z obiema rękami w wodzie, aby złagodzić pieczenie. Jak wielu ówczesnych badaczy, Dally zakładał, że zagoi się z odpoczynkiem i czasem z dala od rurek.
we wrześniu 1901 roku Dally został poproszony o podróż do Buffalo w stanie Nowy Jork, w sprawie o znaczeniu krajowym. Może być potrzebna jedna z maszyn rentgenowskich Edisona, która była wystawiona na wystawie Panamerykańskiej. Prezydent William McKinley miał wygłosić przemówienie na wystawie, gdy anarchista Leon Czolgosz rzucił się w jego stronę, z pistoletu ukrytego w chusteczce i strzelił dwa razy, trafiając McKinleya w brzuch.
Dally i kolega przyjechali do Buffalo i szybko zaczęli instalować aparat rentgenowski w domu Millburn, gdzie przebywał McKinley, podczas gdy prezydent przeszedł operację w szpitalu Exposition. Jedna z kul tylko drasnęła McKinleya i została znaleziona w jego ubraniu, ale druga utknęła w jego brzuchu. Chirurdzy nie mogli go zlokalizować, ale lekarze McKinleya uznali, że stan prezydenta jest zbyt niestabilny, by mógł zostać prześwietlony. Dally czekał, aż McKinley poprawi się, aby mógł poprowadzić chirurgów do ukrytej kuli, ale tego dnia nigdy nie nadszedł: McKinley zmarł tydzień po tym, jak został postrzelony. Dally wrócił do New Jersey.
w następnym roku ból w rękach Dally ’ ego stał się nie do zniesienia, a oni wyglądali, niektórzy mówili, jakby byli Poparzeni. Dally miał kilka razy przeszczepioną skórę z nogi do lewej ręki, ale zmiany pozostały. Kiedy na lewym ramieniu pojawiły się ślady raka, Dally zgodził się na amputację tuż pod ramieniem.
siedem miesięcy później jego prawa ręka zaczęła mieć podobne problemy; chirurdzy usunęli cztery palce. Kiedy Dally-który miał żonę i dwóch synów-nie mógł już pracować, Edison trzymał go na liście płac i obiecał opiekować się nim tak długo, jak długo będzie żył. Edison zakończył eksperymenty z promieniami Roentgena. „Przestałem eksperymentować z nimi dwa lata temu, kiedy zbliżyłem się do utraty wzroku, a Dally, mój asystent, praktycznie stracił użycie obu rąk”, powiedział Edison reporterowi ze świata w Nowym Jorku. „Ja też się boję radu i polonu i nie chcę z nimi małpować.”
kiedy okulista poinformował go, że jego „oko było czymś ponad stopą nieostre”, powiedział Edison Dally”, że istnieje niebezpieczeństwo w ciągłym stosowaniu rurek.”Dodał,” jedyną rzeczą, która uratowała mój wzrok, było to, że użyłem bardzo słabej rurki, podczas gdy Dally nalegał na użycie najpotężniejszej, jaką mógł znaleźć.”
stan Dally ’ ego nadal się pogarszał, a w 1903 roku lekarze usunęli mu prawą rękę. W 1904 jego 39-letnie ciało zostało zniszczone przez przerzutowego raka skóry i Dally zmarł po ośmiu latach eksperymentów z promieniowaniem. Ale jego tragiczny przykład ostatecznie doprowadził do lepszego zrozumienia radiologii.
„Nie chciałem wiedzieć nic więcej o promieniach rentgenowskich”, powiedział w tym czasie. „W rękach doświadczonych operatorów są cennym dodatkiem do chirurgii, lokalizując tak, jak to robią przedmioty ukryte przed widokiem i sprawiając, że na przykład operacja zapalenia wyrostka robaczkowego jest prawie pewna. Ale są niebezpieczne, śmiertelne, w rękach niedoświadczonych, a nawet w rękach człowieka, który stale używa ich do eksperymentów.”Odnosząc się do siebie i do Dally’ ego, powiedział: „istnieją dwie całkiem dobre lekcje tego faktu, które można znaleźć w pomarańczach.”
Źródła
Artykuły: „Edison Fears Hidden Perils of the X-Rays,” New York World, August 3, 1903. „C. M. Dally Dies A Martyr to Science,” New York Times, 4 października 1904. „Clarence Dally: an American Pioneer,” by Raymond A. Gagliardi, American Journal of Roentgenology, November, 1991, vol. 157, nr 5, s. 922. „Radiation-Induced Meningioma,” by Felix Umansky, M. D., Yigal Shoshan, M. D., Guy Rosenthal, M. D., Shifra Fraifield, M. B. A., Sergey Spektor, M.D., PH. D., Neurosurgical Focus, American Association of Neurological Surgeons, 26 czerwca 2008. „American Martyrs to Radiology: Clarence Madison Dally, (1865-1904)” by Percy Brown, American Journal of Radiology, 1995. „Ten dzień w Tech: listopad 8, 1895: Roentgen potknie się o promienie X,” Tony Long, Wired, 8 listopada 2010.