Clarence Birdseye i jego fantastyczna Maszyna do mrożonek

szczególną przyjemnością jest przypominanie sobie, że najzwyklejsze rzeczy wciąż mogą być pełne magii. Żaby mogą zamienić się w Książąt. Grudki brudu mogą ukryć błyszczące klejnoty. A po przeczytaniu nowej biografii Marka Kurlansky ’ ego Clarence Birdseye, widzę teraz skromny filet rybny w zupełnie nowym świetle.

bo jak mówi Kurlansky, kiedy Clarence Birdseye wymyślił, jak pakować i zamrażać plamiaka, używając tego, co nazwał „cudownym nowym procesem, który uszczelnia każdy kawałek prosto z oceanu”, zasadniczo zmienił sposób, w jaki produkujemy, konserwujemy i dystrybuujemy żywność na zawsze.

dziś krewetki tygrysie z Tajlandii, Japoński edamame i sernik jagodowy przyćmiają zwykłe białe filety w zamrażarce, ale te opakowania plamiaka zapoczątkowały rewolucję w zamrażaniu: ucieleśniają magiczną kombinację rozmiaru, kształtu i opakowania.

w przeciwieństwie do książki Kurlanskiego o dorszu, tutaj skupia się na człowieku stojącym za filetem. Niezwykłe życie Birdseye ’ a przygotowało go do poprowadzenia świata w mroźną przyszłość.

urodzony w 1886 roku, miał ciekawość przyrodnika, zamiłowanie do jedzenia i silną passę przedsiębiorczości. W wieku dziesięciu lat polował i eksportował żywe piżmaki oraz uczył się wypychania zwierząt. Studiował nauki ścisłe w college ’ u, ale musiał zrezygnować z nauki z powodów finansowych. Zmuszony do utrzymania się, brał udział w różnych wyprawach naukowych, które zabierały go do odległych miejsc, w tym do Labradoru, gdzie spędził kilka lat w branży futrzarskiej.

podczas tych wszystkich podróży lubił eksperymentować ze świeżym jedzeniem. Na południowym zachodzie zjadał kawałki grzechotnika smażone w tłuszczu wieprzowym. Z Labradoru pisał listy do domu, w których opisywał egzotyczne potrawy, takie jak ryś marynowany w sherry, jeżozwierz, mięso niedźwiedzia polarnego i skunks.

długie zimy labradora nauczyły go również, czym jest pragnienie świeżego jedzenia i po raz pierwszy w życiu zapoznały go z mrożonkami, które smakowały dobrze.

aż do lat dwudziestych XX wieku w Ameryce było to pożywienie ostateczności. „Kiedy się rozmroziła, była papka i mniej atrakcyjna niż nawet konserwy” – pisze Kurlansky. Ale w Labradorze nauczył się od Inuitów, jak łowić pstrągi z otworów w lodzie i patrzeć, jak natychmiast zamarzają w powietrzu, które zarejestrowało się w temperaturze 30 stopni poniżej zera. A kiedy był ugotowany, smakował jak świeży pstrąg.

tak samo było z ich mięsem i dziczyzną, które trzymali świeże przez miesiące w twardym śniegu.

szybko zorientował się, że kluczem do sukcesu jest szybkie zamrażanie żywności w bardzo niskich temperaturach. Zapobiegało to powstawaniu dużych kryształów lodu. Te duże kryształy mogły uszkadzać komórki i były odpowiedzialne za nadawanie znacznie zamrożonej żywności nieprzyjemnej, papkowatej konsystencji.

ale trochę czasu zajęło Birdseye ’ owi zobaczyć, dokąd to wszystko doprowadzi. Wraz z rodziną powrócił do USA w 1917 roku i podjął szereg prac, zanim dołączył do Amerykańskiego Stowarzyszenia Rybackiego w Waszyngtonie — grupy lobbingowej. To właśnie podczas pracy z nimi” wielki pomysł ptasiego oka”, jak to nazywa Kurlanski, zaczął nabierać kształtu.

Znaczenie opakowań

Birdseye zdał sobie sprawę, że sposobem na rozszerzenie rynku ryb jest opracowanie środków do pakowania i transportu ryb na duże odległości, „w kompaktowych i wygodnych pojemnikach” i rozprowadzenie ich do klientów indywidualnych z nienaruszoną „wewnętrzną świeżością”.

początkowo eksperymentował z własnymi pojemnikami, aby schłodzić jedzenie, ale kiedy to się nie udało, zaczął myśleć o tym, czego nauczył się w Labradorze. Im więcej o tym myślał, tym bardziej był przekonany, że szybkie zamrażanie ma ogromny potencjał.

w 1922 roku porzucił pracę w Stowarzyszeniu rybackim i postanowił „stworzyć Przemysł, aby znaleźć opłacalny komercyjnie sposób produkcji dużych ilości szybko mrożonych ryb.”

nawet jeśli nie był pionierem prawdziwego zamrażania, Kurlanski zaznacza, że Birsdseye miał ” pionierem większości wszystkiego innego w swoim procesie.”Obejmowało to wszystko, od pudełek, w które pakował ryby, po maszynę, która je zamrażała i wszystko pomiędzy — od wodoodpornych farb i klejów po maszyny do skalowania i filetowania.

ryba musiała być zamrożona w małych porcjach zarówno dla szybkości, jak i dlatego, że chciał ją sprzedać indywidualnym klientom. Zajmował się również eliminacją małych kieszonek powietrznych, które w całych rybach mogłyby przenosić bakterie i prowadzić do rozkładu. Tak więc kluczowa część jego pierwotnego procesu z 1924 r. wymagała filetowania ryb-co było niezwykłą rzeczą w latach 20. XX wieku. musiało być zrobione ręcznie. Pozwalało to jednak na szczelne pakowanie ich w prostokątne pudełka z płyt pilśniowych.

początkowo Birdseye wkładał te pudełka do długich metalowych uchwytów, które były zanurzone w zamrażarce chlorku wapnia, ale trzy lata później, w 1927 roku, złożył wniosek o patent na swoją wieloplatformową maszynę do zamrażania.

szybkie zamrażanie Na Dużą Skalę

ten wynalazek, wraz z procesem, który się z nim odbył, stał się podstawą nowego przemysłu mrożonej żywności, mówi Kurlansky i „pozostawał podstawowym komercyjnym systemem zamrażania przez dziesięciolecia.”

zasadniczo maszyna wyciskała wodoodporne kartony trzymające dwa cale bloki ryb między płytami zamrażającymi, które były trzymane w temperaturze od 20 do 50 stopni poniżej Farenheita, przez 75 minut.Kartony nigdy nie miały kontaktu z czynnikiem chłodniczym, a schludne opakowania nadawały się do sprzedaży klientom indywidualnym. Z kilkoma poprawkami ta nowa maszyna może być używana do zamrażania wszystkiego, od jagód po kiełbaski wieprzowe.”

do tej pory ambicje Birdseye ’ a wzrosły znacznie poza filety rybne, ale nie stało się to tak, jak Birdseye sobie wyobrażał.

jego filety z plamiaka powoli się łapały. Kurlanski tłumaczy, że ludzie nie ufali mrożonkom, kolejarze obawiali się, że mogą zostać pozwani, jeśli ryby rozmrożą w tranzycie, urzędnicy służby zdrowia martwią się robakami i zarazkami. Sklepy nie miały gdzie przechowywać mrożonych filetów, a klienci nie mieli możliwości ich zamrożenia.

pudła piętrzyły się w fabryce. Birdseye zabrakło pieniędzy i sprzedał swoją firmę firmie pocztowej.

ale Birdseye, teraz świeżo wybity milioner, nadal pracował dla nowego oddziału Birds Eye Frosted Foods firmy pocztowej. Podzieliła wizję Birdseye ’ a, że jest to pożywienie przyszłości.

przekonując opinię publiczną

, aby zdobyć klientów, firma rozpoczęła działalność z dziesięcioma sklepami w Springfield Massachusetts w marcu 1930 roku. Dali im zamrażarki wystawowe, przeprowadzili trzydniowe szkolenie i zaoferowali Jedzenie na przesyłkę.

w tym 27 różnych zamrożonych przedmiotów: Oryginalne filety z plamiaka, stek z porterhouse ’ a, wiosenne kotlety jagnięce, maliny z krzyżówki, szpinak i groszek czerwcowy.”
stopniowo świat uświadomił sobie, że mrożonki są bezpieczne i mogą stanowić atrakcyjną i często bardziej pożywną alternatywę dla konserw, solonych i wędzonych potraw. Przezwyciężyła ograniczenia lokalnej i sezonowej żywności w bezprecedensowy sposób.

sklepy i kuchnie domowe zaczęły nabywać zamrażarki, a po ii wojnie światowej mrożonki zyskały ogromny impuls, ponieważ umożliwiły układanie całych posiłków na stole bez konieczności spędzania godzin w kuchni przez kobiety. Pomogło nawet ukształtować obecne szkolne programy obiadowe. jak relacjonowała Allison Aubrey.

nie było odwrotu.

Kurlansky twierdzi ,że ” modernizując proces konserwacji żywności, Birdseye znacjonalizował, a następnie umiędzynarodowił dystrybucję żywności… ułatwiał życie w miastach i pomagał w odbieraniu ludzi z gospodarstw… i w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju rolnictwa na skalę przemysłową.”Birdseye, mówi, widziałby to wszystko jako pozytywne rzeczy.

oczywiście nie wszyscy zgodziliby się z tym werdyktem, ale trudniej nie zgodzić się z twierdzeniem Kurlanskiego, że ” niezaprzeczalnie Birdseye zmienił naszą cywilizację.”