Christie suspension

Christie suspension to system zawieszenia opracowany przez amerykańskiego inżyniera J. Waltera Christie dla jego projektów czołgów. Umożliwiał on znacznie dłuższy ruch niż konwencjonalne systemy resorów piórowych, które były wówczas powszechnie stosowane,co pozwalało jego czołgom na znacznie większą prędkość w terenie. System ten został po raz pierwszy wprowadzony do jego konstrukcji M1928 i był używany we wszystkich jego konstrukcjach aż do jego śmierci w 1944 roku.

Historia

Christie zalecał użycie lekkich czołgów o dużym zasięgu i dużej prędkości, zaprojektowanych do penetracji linii wroga i atakowania ich infrastruktury i możliwości logistycznych. Jego wcześniejsze projekty w 1920 roku były utrudnione przez słabe wyniki cross-country z powodu ograniczonej możliwości zawieszenia. Pod koniec lat 20. opracował lepsze rozwiązanie. Głównym problemem, przed którym stanął, była ograniczona przestrzeń pionowa dla sprężyn do poruszania się: dla ruchu 25 cm może potrzebować 50 lub 75 cm pionowej przestrzeni dla sprężyny i rozpórki, a jego małe projekty nie oferowały takiej przestrzeni.

rozwiązaniem było dodanie dzwonka, który zmienił kierunek ruchu z pionowego na poziomy. Koła jezdne były indywidualnie montowane na rurze, która mogła poruszać się tylko w pionie, na szczycie której Korba dzwonu obracała się w kierunku ruchu do tyłu. Sprężyny były zamontowane na końcu korby i mogły być tak długie, jak było to potrzebne, leżąc wzdłuż wewnętrznej części kadłuba. Rezultatem był znaczny wzrost zakresu ruchu, z zaledwie 10 cm w oryginalnych projektach, do 25 cm w M1928, 35 cm w M1930 i 60 cm w M1932. Najbardziej znane Czołgi oparte na Christie, Radziecka seria czołgów BT i T-34, używały sprężyn zwojowych montowanych pionowo (na BT) lub pod niewielkim kątem od pionu (T-34).

Plik: T-34jpg

Inną cechą konstrukcji Christie był napęd „kabriolet”: możliwość usuwania gąsienic do podróży drogowych, pozwalając na wyższe prędkości i lepszy zasięg, a także zmniejszając zużycie delikatnych systemów gąsienic gąsienic z 1930 roku. w jednym publicznym teście 1931 w Linden, NJ, urzędnicy wojskowi taktowali czołg Christie jadący 104 mph, co czyni go najszybszym czołgiem na świecie: rekord wielu wierzy, że nadal trzyma. Aby to umożliwić, Christie używał dużych gumowych kół drogowych, bez rolek powrotnych na gąsienicach, chociaż niedobory wojenne często prowadziły do użycia stalowych kół, co dawało niewygodną jazdę. Podobnie jak w przypadku wielu konstrukcji gąsienic ze środkowymi zębami prowadzącymi, zastosowano podwójne koła, dzięki czemu zęby prowadzące biegały między nimi. W 1939 roku Sowieci stwierdzili, że kabriolet czołgu BT był niepotrzebną komplikacją, która zajmowała cenną przestrzeń w czołgu, a funkcja ta została porzucona w T-34.

ponieważ duże koła jezdne i „luźny tor” są charakterystyczne dla zawieszenia Christie, inne konstrukcje z tymi cechami są czasami błędnie identyfikowane jako takie. Prawdziwe zawieszenie Christie zostało użyte tylko w kilku projektach, w szczególności w radzieckich czołgach BT i T-34, brytyjskich czołgach krążowniczych, w tym w A13: Cruiser Mk III, Cruiser Mk IV, Covenanter, Crusader, Cromwell i Comet, a także w niektórych eksperymentalnych polskich i włoskich projektach oraz współczesnych Izraelskich czołgach Merkava.

Zobacz też

• zawieszenie Horstmanna
• Historia czołgu
• numery G
• klasyfikacja czołgu

• „Army Sees Hundred-Mile-an-Hour-Tank”, marzec 1931, popularnonaukowa na dole strony 33
• Brytyjska kronika filmowa Pathe materiał filmowy o czołgu Christie suspension
• Czołgi Christie
• Rosyjskie pole bitwy: Czołg Christie w ZSRR
• Christie m1932 T3 tank photos @ 5 Star General site

ta strona korzysta z treści na licencji Creative Commons z Wikipedii (zobacz autorów).