C-DNA, znany również jako C-forma DNA, jest jedną z wielu możliwych podwójnych spiralnych konformacji DNA. DNA może być indukowane do przyjęcia tej formy w szczególnych warunkach, takich jak stosunkowo niska wilgotność i obecność pewnych jonów, takich jak Li+ lub Mg2+, ale dna w formie C nie jest bardzo stabilny i nie występuje naturalnie w organizmach żywych.
ostatnie badania sugerują, że zarówno C-DNA, jak i B-DNA składają się z dwóch odrębnych konformacji nukleotydowych, B-I i B-II. Stosunek konformacji B-II w C-DNA wynosi więcej niż 40%, ale w B-DNA stosunek wynosi tylko około 10%. C-DNA występuje jako podwójna helisa o skręcie prawoskrętnym i 9,33 par zasad na pełny skręt.
Kontracje, takie jak pierwszorzędowe amidy w podstawowych warunkach, zostały użyte w eksperymentach, aby pokazać związek między formami B I C DNA. Ogólny kształt i orientacja DNA jest w dużym stopniu zależna od jego pierwotnej sekwencji, jak również wiązania wodorowego między jego parami zasad, które stabilizuje i utrzymuje konformację podwójnej helisy. Wykazano, że C-DNA utrzymuje swoją konformację w przypadku braku wody i może tworzyć się po odwodnieniu. Wykazano, że niektóre amidy w Warunkach podstawowych i niskiej wilgotności utrzymują konformację formy C, ale płynnie przechodzą do dna formy B, gdy wilgotność została zwiększona. Może to sugerować silną korelację między formą C i formą B DNA, co zaobserwowano również przy użyciu soli litu w niskiej wilgotności.